کشتی نوح ؛ ساحل نجات و رویای تغییر " از خود اندیشی به دیگر اندیشی "

همه جایِ زمین را آب فرا گرفته بود و تمام حیوان‌هایِ در کشتی نوح به این اندیشه بودند تا آنجایی که می توانند بِکوشند به ساحلِ نجات بِرسند زیرا هر یک از آنها می دانستند اگر محلِّ اجتماعِشان که با تدبیرِ نوح ساخته شده بود به خطر بیفتَد هیچ یک را یارایِ نجاتِ خویشتنِ خویش نخواهد بود .

شتر می گفت : دیدید وقتی کُلِّ زمین را که ما در آن می زیستیم آب فرا گرفته بود ، نه تنها همه به مرگ تهدید می شدیم فرزندان ، نوادگان و همه کس و ناکسِ ما در آینده نیز به خطر می اُفتاد ؟

شیر می گفت : ما موجودات، گرچه گاهی گوشت یکدیگر را می خوریم، ولی می‌کوشیم نسل هم را از ریشه بر نَکَنیم زیرا همه آگاهیم سلامتی، رفاه ، شکوفایی، شادی و .... . تک تکِ ما به یکدیگر گره خورده است.

علاوه بر مخاطرات فردی اگر عمقِ نگاهِ ما محدود باشد خطر جمعی نیز ممکن است همه حیوان ها را به ورطه ی فلاکت بکشانَد پس گرچه نوح برای نجات کوشید و ما را راهنما شد، اما برماست که از خودخواهی بکاهیم و شکوفایی آینده‌ی جمع حیوان ها را به آسایش موقت خویش ترجیح دهیم تا از طوفان نجات یابیم.

اما روباه و جغد نقشه ی شومی در سر داشتند.

قصد شان این بود یک به یک حیوان ها را در آب بیندازند . تا زمانی که به ساحلِ نجات رسیدند خود باشند و دیگر هیچ.

شیر که از نیّتِ آنها با خبر شده بود در چندین جلسه یِ توجیهی خواست دیدِ جغد و روباه را از خود اندیشی به دیگر اندیشی تغییر دهد ، امّا نشد که نشد ، زیرا دیدِ آنها در زمان ، دور دست ها را نمی توانست ببینَد و با تکیه بر کوتَه نگری خود تنها به خویشتنِ خویش می اندیشیدند .

با رئیسِ ارّه ماهی ها که در اطرافِ کشتی پَرسه می زد در یک اتّحاد نا مبارک هم پیمان شدند تا با نقشه یِ شومشان و سلاحِ بُرنده یِ ارهّ ماهی ها همه‌یِ حیوان ها را از بین ببرند.

هرچند موفق شدند بعضی از حیوان هایی چون دایناسورها را از بین ببرند، اما لایه‌ی میانی ارهّ ماهی ها بَر رئیس خود شوریدند و او را در کفِ دریا زیرِ سنگی زندانی کردند . سپس کشتی را تا رسیدن به ساحلِ نجات همراهی نمودند.

ارهّ ماهی ها پس از نجات دادن حیوان ها ؛ افتخار اقامت در ویرانه ها را به جغد و لوح بین‌المللی تزویر را به روباه دادند و هیچ حیوانی را  نکُشتند ، نه بردار زدند ، نه زندانی کردند بلکه مبنای زندگی در آینده را بر این اصل استوار ساختند:

« هر حیوانی در آفرینش حق و حقوقی دارد که هیچ حیوان دیگر را یارای دست درازی بر آن نیست، حتی با ادعایِ قرابت با آفریننده » .

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید