در این وانفسای سیاست، در این هیاهوی قدرت و جاه، زمزمه‌هایی از جنس مادرانه به گوش می‌رسد. نغمه‌ای که از دل خاک برمی‌خیزد و ریشه در مهر و عاطفه دارد. گویی مادر ایران، از فراز قله‌های بلند تاریخ، نگران فرزندان خود شده و نجوای دلسوزانه‌اش را در گوش نسلی که غرق در تار و پود قدرت شده، زمزمه می‌کند.
این زمزمه‌ها، از جنس سیاستی نیست که مردان در میدان‌های قدرت به رخ می‌کشند. سیاستی از جنسِ نوازش، از جنسِ مرهم گذاشتن بر زخم‌ها، از جنسِ آشتی دادن و مهربانی. سیاستی که در آن، قدرت نه برای سلطه، بلکه برای صیانت و حفظ جان فرزندان به کار گرفته می‌شود.
مادر ایران در این زمزمه‌ها، از فقر و فلاکت می‌گوید، از فساد و تباهی، از جنگ و ستیز. از تاریکی‌هایی که بر سرزمین مادری سایه افکنده و قلبش را به درد آورده است. او از فرزندانش می‌خواهد که دست از این بازی‌های قدرت بکشند و به دادِ این خانه پرمهر برسند.
او زمزمه می‌کند که: « ای فرزندان من، چرا در این تاریکی‌ها غرق شده‌اید؟ چرا به جای مهرورزی، به کینه و دشمنی رو آورده‌اید؟ چرا به جای آباد کردن این سرزمین، آن را ویران می‌کنید؟ »
مادر ایران در این زمزمه‌ها، راه را نشان می‌دهد. راهی که از دلِ مهر و عاطفه می‌گذرد. راهی که مبنای آن، همدلی و همبستگی است. راهی که در آن، همه فرزندان ایران، دست در دست هم، برای آبادانی این سرزمین تلاش می‌کنند.
او زمزمه می‌کند که: « ای فرزندان من، بیایید با هم متحد شویم. بیایید دست از کینه و دشمنی بکشیم و با مهر و محبت، برای ساختن ایرانی آباد و سربلند تلاش کنیم » .
این زمزمه‌های مادرانه، در گوشِ جانِ هر ایرانی که نغمه عشق به ایران در سر دارد، نجوا می‌شود. زمزمه‌هایی که بذر امید را در دل‌ها می‌کارند و نویدبخش آینده‌ای روشن برای ایران هستند.
در این میان، ما چه می‌توانیم بکنیم؟
ما می‌توانیم صدای این زمزمه‌های مادرانه را به گوش دیگران برسانیم. می‌توانیم با ترویج مهر و محبت، و با تلاش برای صلح و آشتی، گامی در جهت تحقق آرمان‌های مادر ایران برداریم.
می‌توانیم با انتخاب درست، با دوری از فساد و تباهی، و با تلاش برای آبادانی ایران، سهم خود را در ساختن آینده‌ای روشن برای این سرزمین ایفا کنیم.
بیایید همگی گوش به زمزمه‌های مادرانه بدهیم و برای تحقق آرزوهای او تلاش کنیم.
به امید روزی که ایران، در سایه مهر مادری، به سرزمینی آباد و سربلند تبدیل شود.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
همانطوری زندگی مهرآمیز منوط به اتحاد و یکدلی و همفکری است شرط یکسانی و هم آوایی نغمه ما انسانها منوط تک مادری است همان طبعیت و سرزمین است که مادر واقعی ماست از او برخاستیم و به آغوش او برمی گردیم
از جان بخشی به طبیعت خیلی محظوظ شدم
قلمتان نویسا و خودتان مانا