مجاهدان جمعه و شنبه در غیاب احزاب ؟

  من به عنوان یک شهروند عادی که مثل خیلی ها دغدغه اوضاع و سرنوشت کشورم را دارم همیشه نوشته های وزین و احساسی استاد فرهیخته دکتر رنانی را با ولع می خوانم و آنها رادر فضای مجازی برای معدود دوستان هم دوره و هم سن سال خود به اشتراک می گذارم .

عنوان آخرین نوشته ایشان « مجاهدان جمعه » است که در پاسخ و یا بهتر بگویم در تکمیل نوشته ارزشمند فرهیخته گرامی دیگر یعنی آقای محمد فاضلی با عنوان « آقای پزشکیان؛ مواظب مجاهدان شنبه باشید!! » به رشته تحریر در آمده است.

پرسشی که فکر من و شاید خیلی از خوانندگان نوشته های اخیر این دو بزرگوار را به خود مشغول می کند این است که اصولا مجاهدان جمعه و شنبه در چه شرایطی امکان ظهور و تاثیرگذاری احتمالا منفی بر تصمیمات رئیس جمهور منتخب را پیدا می کنند که این دو بزرگوار به خاطر آن دلسوزانه هشدار داده اند؟

این نوشته در پی پیدا کردن پاسخی به این چالش است.

خوانندگان محترم حتما مستحضر هستند که اصطلاح مجاهدان شنبه از فردای پیروزی مشروطه خواهان بر استبداد صغیر وارد فرهنگ سیاسی معاصر ایران شد و عموما به افراد فرصت طلب اطلاق می شد. اگر چه در هیچ یک از مبارزات مشروطه حضور نداشتند ولی در فردای پیروزی لباس مجاهدین مشروطه بر تن کرده و با به دست گرفتن تفنگ با جار و جنجال خود را در صفوف مجاهدین ( 1 ) واقعی و از جان گذشته جا می زدند تا بلکه از نمد مشروطه برای خود کلاهی تدارک ببینند. این حرکات در آن دوره که هنوز احزاب و نهادهای مدنی شکل نگرفته بود و همه می خواستند فقط از شر استبداد رها شوند شاید خیلی غیر طبیعی نبود و اصولا در ساعت صفر انقلاب ها و تحولات اجتماعی همیشه سر و کله این افراد و جریانات پیدا می شود و فقط در صورتی که امور سریعا به مجرای صحیح هدایت شوند؛ این مجاهدان صوری محو خواهند شد.

  اما چگونه؟

واقعیت این است که ریاست محترم رئیس جمهور منتخب و همفکران واقعی و دلسوزشان اگر می خواهند از این معضل زودتر عبور کنند باید خیلی سریع اقدام به تشکیل نهاد مدنی وحزب با اسم و رسم و شناسنامه با همه مشخصه های یک حزب سیاسی بنمایند. حزبی که دارای رسانه ، کادر حزبی مجرب ، بودجه و امکانات مالی شفاف و ....باشد.

حزبی که در استان ها و شهرستان ها دارای دفتر و دستک و تشکیلات باشد.حزبی که در مرامنامه و اساسنامه اش وحدت سرزمینی و منافع ملی با خطوط قرمز پررنگ به قول امروزی ها هایلایت باشد.حزبی که اگر کسی را برای ریاست جمهور و یا نماینده مجلس پیشنهاد می کند آن فرد قلبا خود را رئیس جمهور و یا نماینده همه مردم ایران بداند. تنها در صورت چنین تشکیلات مدنی و سیاسی پایداری ست که مجاهدین صوری جمعه و شنبه و یا سایر سهم خواهان با هر عنوانی امکان مانور نخواهند داشت .

با آرزوی موفقیت هرچه بیشتر برای رئیس جمهور منتخب در جهت بهبود اوضاع مردم! اوضاعی که اگر چه نامزدها در مناظره های اخیر هر کدام از زاویه ای به آن پرداختند ولی همگی متفق القول بودند که خیلی خوب نیست و یا لااقل می تواند بهتر از این باشد.

و سخن آخر را برای تلمیح مطلب به عنوان یک شهروند عادی خطاب به ریاست محترم جمهور عرض می کنم.

در اپیزودی از سریال سربه داران موقعی که طغای تیمور خان در محاصره قوای ارغون شاه بود برای چاره جویی از قاضی شارح راه چاره خواست. قاضی شارح ( با بازی هنرمندانه استادعلی نصیریان) چشم در چشم طغای چنین گفت : « مرد جنگ مرد فرار هم هست ».

شما هم به رای دهنگان قول بدهید اگر در مسیر حل مشکلات به موانعی برخوردید که هر علت توان مقابله نداشتید و یا این موانع در حدی باشد که نتوانید کارها را به پیش بیرید مرد استعفا باشید!

( 1 ) دو نکته: اول اینکه در دوران مشروطه از مبارزان مشروطه خواه حتی ارامنه و سایر اقلیت ها به عنوان مجاهد یاد می شد و دیگر اینکه از این دست مجاهدان جمعه و شنبه در ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی هم در خیابان ها به وفور دیده می شدند به خصوص اعضا و هواداران دو گروه چریکی مسلح که بعد از اینکه انقلاب به پیروزی رسیده بود و کارها کم کم داشت به سامان می رسید . اینها تازه به سنگر بندی در خیابانها مشغول بودند و دختر و پسرهای نوجوانی که ناشیانه پشت کیسه های شنی موضع گرفته بودند و بعضا باعث خنده رهگذران می شدند .

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید