مشکلات آموزش و پرورش و چالش انتخاب وزیر ؟!

امروز که آقای پزشکیان منتخب مردم برای تشکیل دولت چهاردهم شد، این سئوال در بین فرهنگیان می‌چرخد که وزیر آموزش و پرورش چه کسی باشد؟

این سئوال برای من هم دغدغه است، چرا که با گوشت و پوست و استخوان اثر وزیر خوب و وزیر بد را دیده‌ام چرا که هم دوره وزارت محمد علی نجفی را تجربه کرده‌ام و هم بقیه وزاری پس از وی را که رسما خیلی کوتاه قامت‌تر از وی بودند.

لذا مطمئن هستم که اگر امروز خوب فکر نکنیم و فرد مناسبی را برای وزارت پیدا نکنیم، فردا دیر خواهد بود.

با دوستان صحبت کردیم و به این نتیجه رسیدیم به جای اینکه یک فرد مشخص را معرفی کنیم، یک سری شاخص برای انتخاب وزیر آموزش و پرورش معرفی کنیم و به آقای پزشکیان این شاخص‌ها را بدهیم که با آن وزیرش را انتخاب کند ؛ اگر این وسط فردی را هم نزدیک به این شاخص ها دیدیم معرفی کنیم .

از نظر من مشکلات آموزش و پرورش را می‌توان در بخش‌های زیر دسته بندی کرد:

- مشکلات اقتصادی آموزش و پرورش (نظیر: عدم تناسب بودجه با مسئولیت‌های قانونی تعریف شده)

- مشکلات سیاسی آموزش و پرورش (نظیر: غلبه باند و باند بازی محفلی و جناحی در عزل و نصبها بر تخصص گرایی)

- مشکلات اجتماعی آموزش و پرورش (نظیر: نارضایتی عمومی والدین و خود فرهنگیان شاغل از وضع موجود)

- مشکلات مدیریتی آموزش و پرورش (نظیر: غلبه مدیران کم توان و یا منفعت طلب با نگاه بنگاه داری بر مدیران کارآمد با نگاه عدالت در آموزش)

وزیر آموزش و پروش بعدی باید بتواند توامان بر همه این چهار دسته مشکل فائق آید .

به همین منظور باید:

1- فردی باشد که به ساختار برنامه ریزی و بودجه ریزی در کشور آشنا باشد و در کنار خودش مشاورین و کارشناسان مجربی داشته باشد تا بتوانند از ظرفیت های قانونی برای حداکثر سازی بودجه و تخصیص اعتبار به آموزش و پرورش استفاده کند .

2-  باید فردی باشد که توانایی لابی گری قوی در سازمان برنامه و بودجه، بانک مرکزی، وزارت اقتصاد برای اخذ اعتبار و تخصیص بودجه داشته باشد.

3- باید فردی با شم سیاسی قوی باشد که جریان ها و محفل‌های سیاسی درون ساختار قدرت را ابتدا شناسایی و نیروهای آنها را به نفع توزیع عدالت در آموزش مهار و یا راهبری کند.

4- باید فردی دارایی تیم مدیریتی تکنوکرات باشد تا بتواند، تحولات اساسی در نظام تعلیم و تربیت ایجاد کند.

همه این شاخص‌ها را می‌توان در یک عبارت خلاصه کرد:

از آنجا که به قول آقای پزشکیان مهمترین وزارتخانه آموزش و پروش است، پس باید وزیر آموزش و پرورش «شیخ الوزرا» باشد. شیخ الوزرا واقعی، یعنی همه کابینه به این شیخوخیت وزیر آموزش اعتقاد قلبی و عملی داشته باشند.

وزیر آموزش و پرورش باید بتواند در هیات دولت و قوه مجریه کارهای آموزش و پرورش را به پیش ببرد، و شخصیت، دانش، تجربه و کاریزمای شخص وزیر آموزش و پرورش برای اجرای این هدف بسیار مهم است.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید