اگر اتفاقی که به اسم چهارشنبه سوری این چند سال در خیابان‌ها رخ می‌دهد واقعاً یک جشن ایرانی است ترجیح می‌دهم نژادم برگردد به یکی از قبایل آفریقایی که هنوز با نیزه برای کُشتن حیوانات وحشی و خوردن گوشت خام گندیده‌شان به بیابان می‌روند.
بسیاری از ما، از ترس حمله برخی زامبی‌های خود کوروش پندار که گمان می‌کنند خود خشایارشاه با سُرنگ خون پاک آریایی را در رگ‌های پدربزرگان شان تزریق کرده ساکت می‌شویم وگرنه باید فریاد بزنیم این اتفاقی که در چهارشنبه سوری رخ می‌دهد اسمش جشن و سور نیست؛ جنگ خیابانی است.
آنچه در این چند سال در چهارشنبه سوری شاهدش هستیم پرتاب نارنجک ها و بمب‌های دست ساز، شکستن شیشه‌ها، آتش گرفتن ماشین‌ها، وحشت زن‌ها و بچه‌های خردسال، دست و پاهای سیاه و سوخته، چهره‌های جزغاله شده و جنازه‌های دوداندود است، این چه نسبتی با گفتار نیک، پندار نیک و کردار نیک دارد که می‌گویم راه و روش ایرانیان باستان بوده؟
دست برداریم از این چاپلوسی مداوم، از این وحشت که مبادا بگویند: نباید رسم‌های ملی را نادیده گرفت. این چه رسمی است که جنازه تولید می‌کند؟ چه رسمی است که زن باردار بچه سقط می‌کند؟ چه رسمی است که موقع رد شدن از خیابان باید وحشت کنی که یک بچه دماغو یا جوانکی با شلوار لیز خورده تا زانو با بمب دست‌ساز تو و ماشین ات را آتش نزند؟
آقا! اینها بغض فروخورده مردمی است که سالها توسط حکومت اعتقادات ملی‌شان انکار شده!
قطعاً در طول سالها اقداماتی برای ایرانی زدایی و مقابله با علایق ملی ایرانیان صورت گرفته، برای اینکه فرزندان ما ریشه‌های اجدادی‌شان در این خاک قطع شود اما دلیل میشود که با بمب و نارنجک به جان هم بیفتیم و همدیگر را قطعه قطعه کنیم؟!
این رفتار و گفتار و کردار شرم‌آور است. از آن تحت هیچ عنوانی دفاع نکنیم. واقعاً این اسمش جشن است؟ سال گذشته در چهارشنبه سوری 16 نفر کشته شدند. دقت کنید! 16 جنازه در جشن تولید کردیم. لابد بعدش هم روی شانه هم زدیم که دست مریزاد که نگذاشتیم رسم نیاکان‌مان به فراموشی سپرده شود!
خسته نباشی دلاور، خدا قوت پهلوان!
سالها پیش نوشتم که راه پایان دادن به این جنگ خیابانی نه حمله پلیس به مردم است و نه انکار چهارشنبه‌سوری از سوی حاکمیت. بلکه باید این جشن به رسمیت شناخته شود. خود نهادهای قدرت مثل شهرداری مکان‌های خاصی را برای این جشن مهیا کنند تا مردم جمع شوند، از روی آتش بپرند، بگویند و بخندند و عکس یادگاری‌شان را بگیرند و بروند. اما به شرطی که برخی از خوشحالی مردم، تحریک نشوند.
هیچ راه دیگری جواب نمی‌دهد. نه آماده باش کامل پلیس و آتش نشانی و اورژانس و نه پخش مکرر فیل های سینمایی هالیوود و نصیحت‌درمانی سلبریتی‌ها! (دردناک است که پویان برادر نوجوان ترانه علیدوستی، در چهارشنبه سوری سال 83 در نتیجه همین بمب افکنی‌های خیابانی جان باخت).
راهی وجود ندارد جز به رسمیت شناختن این جشن و مدیریت آن با کمک مردمی که هر سال میلیون‌ها نفرشان خودجوش برای برگزاری مراسم محرم به خیابان می آیند.
برخی از همان نوجوان‌ها و جوانانی که هیات گردانی می‌کنند کسانی هستند که خیابان‌ها را در چهارشنبه سوری به میدان جنگ تبدیل می‌کنند. میشود آنها را برای شادمانی هم به میدان آورد.
با کمک مردم به جنگ خیابانی چهارشنبه سوری خاتمه بدهید. اندازه کافی در سال 96 اشک ریختیم. جنازه به خاک سپردیم...
( کانال نویسنده )
نظرات بینندگان
پیدایش جشن چهار شنبه سوری همچون سایر آیین های باستانی تاریخی دو سه هزارساله دارد ودر زمان پیدایش آن چیزی بنام ترقه وفشفشه ونارنجک های صوتی اصلا وجود نداشته .دولت هم حتی اگر برای برگزاری این جشن اماکنی خاصی را در نظر بگیرد.ترقه بازی وایجاد سر وصداهای مهیب وخطرناک ربطی به این سنت ایرانی وکوروش ونژاد آریایی وووو ندارد. لذا باید هم مردم وهم دولت این انحراف بوجود آمده در مراسم راازبین ببرند.انچه اینروزها بنام چارشنبه سوری تمام میشود دراصل به کام مافیای واردات وتولید کنندگان این وسایل احتراقی خطرناک میباشد وبس
قبول کنید من و شما هم در از دست رفتن طعم و مزه چهارشنبه سوری مقصریم.