وزیر محترم آموزش و پرورش
جناب آقای نوری
با سلام و احترام
به استحضار می رساند چنانچه در نظر دارید جهت جبران سرمایه گذاری ها یا هر منفعت دیگری به اسم دور نماندن دانش آموزان از آموزش، در سامانه شاد و یا هر شبکه داخلی اقدام به برگزاری کلاس های درس آنلاین داشته باشید، لازم می دانم موردی را کاملا جدی و صریح خدمت جنابعالی یادآور شوم.
تلفن همراه شخصی اینجانب از زمان شروع کرونا و در پس جبر حاکم بر فعالیت آموزشی در فضای مجازی و بستر شاد به واسطه نصب این بدافزار آسیب های جدی را متحمل شد.
علی رغم فشار روانی که مدرسه بر معلم نسبت به نصب شاد و ایتا داشت، خویشتن داری نموده، با وجود تهدید و بازخواست ها، به نصب شاد اکتفا نمودم.
این گوشی در طول دوران کرونا و آموزش آنلاین به طور شبانه روزی، دو سال تحصیلی را با کلی تعمیر و ترمیم دوام آورد ولی در تابستان دچار سکته شد و در پس خاموش، روشن شدن های مکرر لاجرم باز هم به تعمیرگاه رفت و چند روزی در دست بررسی بود تا شاید مدتی را لااقل بدون وجود بدافزارهایی چون شاد برای حداقل تماس های شخصی و ضروری باقی بماند.
سال تحصیلی شروع شد و باز در پس اجبار و اجبار و اجبار بر نصب بدافزارهایی چون بله، ایتا و شاد جهت اطلاع رسانی ها، گزینه نامیمون شاد روی میز قرار گرفت. به محض نصب این بدافزار به صبحگاه ۸ آبان ماه، عصرگاهش، به طور کامل هارد گوشی سوخت و قریب به دو هفته بدون گوشی بودم.
نه با چندرغاز حقوق معلمی، بلکه با کمک خانواده دستگاه تلفن همراه جدیدی تهیه کردم و به هیچ عنوان حاضر نیستم هیچ بدافزاری چون شاد، ایتا و بله و ... را بر روی آن نصب کنم.
بنابر این واضح و روشن به اطلاع جنابعالی این موضوع را می رسانم که با وجود خسارت های مالی و جانی که بدون توجه مسئولین دیده و می بینم، از هر گونه آزاری تحت عنوان تهدید، ارعاب و برخوردهای قهری در باب استفاده نکردن از گوشی و ابزار شخصی ام ابایی نداشته و هیچ کس نمی تواند مرا مجبور به استفاده از وسایل شخصی ام نماید. لذا اگر برنامه ای برای مجازی شدن مدارس به دلایلی چون وجود انواع آلودگی ها دارید، به فکر تامین تجهیزات کامل برای معلمان، کادر آموزشی و اجرایی مدارس باشید.
با تشکر از حسن توجه و همکاری شما
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
مسلما عدالت آموزشی با فضای مجازی آن هم بالاجبار مهیا نمی شود.
بنده همواره در برابر این سبک از آموزش آن هم بدون پیش زمینه و به مدت طولانی اعتراض خود را رسانده ام.
عنوان تهدید را از آن جهت نوشتم که رفتار نهادینه شده در سیستم است و برخوردهای قهری را مطالبه گران زیاد می بینند.
بنده تنها کسی هستم در این سیستم بیمار که تونستم یه سیم کارت از آموزش و پرورش بگیرم تا با وسایل مدرسه مجازی تدریس کنم. دو هفته درس ندادم و فقط رفتم مدرسه نشستم. آخرش وظیفه شونو بهشون تفهیم کردم. هزینه یه سیم کارت ایرانسل بهم دادن تا در وقت مدرسه برم سیم کارت رو بخرم. فقط برای گرفتن رمز شاد تحت وب. خودشون انداختن تو گوشی مدیر رمز گرفتن. سه تا مدیر و یه کارشناس اداره رو پیر کردم سر یه سیم کارت ۲۰ تومنی. دو هفته هم دعای خیر دانش آموزا پشت سرم بود که راحت خوابیدن.