«دموکراسی» که ما البته 200 سال است می خواهیم ولی هنوز نداریم، سبکی از زندگی است و شیوه ای از حکمرانی است. آنچه دموکراسی به ما می دهد این است که آزادانه سخن بگوییم ولی آنچه از عهده دموکراسی برنمی آید این است که ما را از دروغ پرهیز بدهد و در ما تعهد به صداقت، و رفتار و گفتارِ صادقانه و احساس مسؤولیت به خیر و مصلحت عمومی ایجاد بکند.
اکنون نه گروه های حاکم به خیر و منفعت عمومی ایرانیان، پای بندی سیستماتیک دارند و نه بسیاری از آنها که با این حکومت می ستیزند و قصد دارند در آینده بر فرزندان ما حکومت بکنند. مثلا در همین روزهای مهسایی ، دروغ در رسانه های هر دو طرف فراوان بود و هست، وبی اعتنایی به آینده این مردم.
دموکراسی به رسانه آزادی می دهد ولی صاحبان رسانه را نمی تواند از درون برانگیزد که از گزارش ها و القائات دروغ و غیرواقعی پرهیز بکنند.
برای زندگی دموکراتیک و نیکبختی اجتماعی ، ما به نهادهای فرهنگی و اجتماعی و مدنی بسیار پرکارتر با درجات بلوغ بیشتر نیازمندیم .
صدای معلم، صدای شما
با ارائه نظرات، فرهنگ گفت‌وگو و تفکر نقادی را نهادینه کنیم.