در طول تاریخ ادبیات ایران ، شاعران بزرگی می زیسته اند که اگر زمامداران و حکام ایرانی، اساس حکومت خود را بر افکار آنان بنا می کردند ، قطعا مردم ما شاهد این همه فجایع در تاریخی نبودند. یکی از آثار گرانسنگی که سرشاراز تنبیه و تنبّه است ، بوستان سعدی ست. نخستین باب این کتاب ارزشمند در عدل و تدبیر و رای است که سعدی در آن راهکارهایی برای مملکت داری و حکومت پیشنهاد می کند و چاره ی مشکلات را می نمایاند. یکی از این حکایت ها که درحقیقت وصیت نامه ی انوشیروان ساسانی به پسرش ؛ هرمز است از زبان سعدی بیان می شود که من آن را مختصرا در قالب نثر ارائه می کنم:
شنیدم که انوشیروان ساسانی در وقت جان دادن به پسرش؛ هرمز می گوید: از درویشان و تهیدستان دلجویی کن و نه آنکه فقط به دنبال آسایش خود باشی . وقتی که تنها به آسایش خودت فکر کنی ، کسی در سرزمین تو آسایشی نخواهد داشت . در نگاه انسان دانا و آگاه ، چوپان، خفته و آسوده خاطر باشد و گرگ به گله بزنید، پسندیده نیست.
ای هرمز ! حافظِ درویشِ نیازمند باش . چون که شاه به واسطه ی همین مردم به پادشاهی می رسد . سلطان همانند درخت و مردم بیخ و ریشه ی آن درخت اند. ای پسر ! درخت( شاه) به واسطه ی ریشه( مردم) در زمین محکم و استوار است. تا جایی که می توانی دل مردم را با رفتار نامناسب آزرده و مجروح نکن .اگر دلِ مردم از تو آزرده و مکدر شود ، ریشه کن خواهی شد . اگر جاده ی حق و حقیقت را طلب می کنی ، راه پارسایان را درپیش بگیر که آنها به پاداش عمل خیر ،امیدوار و از مکافاتِ عملِ بد هَراسانند و ازاین رو خردمندانه رفتار می کنند. اگر تو در پادشاهی این دو را به دست آوردی ، سرزمین تو، پناهگاه خوبی برای تو و مردمت خواهد بود. پادشاه خوب کسی ست که آسیب و گزندِ مردم پسندیده او نیست. زیرا می ترسد که در فرمانروایی و مملکت داری او خللی به وجود آید . بنابراین چنانچه این خوی و خصلت در او نباشد ، آن کشور بویی از آسودگی و امیدواری نمی برد و هیچ گشایشی در آن سرزمین نمی بینی. چون که مردم را از آن شاه دلتنگ و آزرده خواهی دید. از گردنکشانِ جسور پرهیز کن و از دست شان به خدا پناه ببر .
ای پسر! شاهی که دلِ اهلِ کشورش، خراب و ویران باشد ، باید آبادانی کشور را به خواب ببیند. بدان که سرانجامِ جور و جفا به مردم جز ویرانی و بدنامی نیست.
سزاوار نیست که مردم را با تیرِ بیداد نابود کنی که مردم می توانند پشتیبان و حامیِ بزرگی برای تو باشند. پس رعایت حال مردم را بکن که اگر آنها از تو خوشدل باشند، بیش از پیش برای این سرزمین کار و تلاش خواهند کرد. اصلا دور از جوانمردی ست که تو از این مردم خوبی و نیکویی ببینی اما در حق آنها بدی کنی. »
از آن روی این حکایت را آوردم که توجه مدیران و مسئولان کشور را بهاین نکته جلب کنم که باید خاطر نگهدار مردم باشند و فقط به فکر خود نباشند . اگر به مقامی رسیدند از سرِ صدقه ی مردم است.اصل و ریشه شما از مردم است . ناآسودگی و نومیدی مردم از شما سرچشمه می گیرد . اگر کشور به فنا رود از عملکردهای نادرست شماست ...
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
همه شاهان ایران بد نبودند