باز هم اوراق تقویم یکی یکی می افتند و روزها و مناسبت ها خودنمایی می کنند و روز رنج نامه معلم نیز از راه می رسد ؛ روزی که برای معلم یادآور همه اجحاف ها و تظلم های رفته هست و برای مسئولین ؛ هفته الفاظ پرطمطراق و تمرین سخنوری.
ما نیازمند شاخه ای گل نیستیم، خوارمان نکنید و خار نزنید ؛ ما را کافی است.
سال هاست نوشته اند و نوشته ایم معلمی شغل انبیاست، معلمی هنراست ، معلمی ایثار است، معلمی چنان هست و چنین ؛ ولی هرگز باور آقایان این نبوده است .چراکه هیچ اداره و ارکان دولتی ارزش گذار و قدردان عملی معلم نبوده است و پشت گیشه های شیشه ای ادارات شما سال هاست منتظریم .
وزیر محترم
می دانم که در کلاس درس نبوده ای و معلم نیستید تا درد معلم را بچشید و بدانید ، از سفره معلم هیچ نمی دانید و از له شدن جایگاه و شان معلم در جامعه هیچ نمی دانید . شما آمده اید که ریاست کنید و اسلاف شما هم که دم از معلم و آموزش و پرورش می زدند ، هر کدام با طرحی و شعاری آمدند و در نهایت پیروزی از آن سیاست سیاست مداران بود و میدانی است برای سهم خواهی از سفره انقلاب .
عالیجنابان ، بزرگواران مسند وزارت تعلیم و تربیت :
معلم خسته است، خسته از دروغ و تملق و ریای شماهایی که احادیث را به خورد ما دادید ولی عالمان بی عملی بودید که سطری از این کلام معصومین ر ا حرمت ننهادید ؛ حق قلم ادا نکردید و حرمت معلم را پاس نداشتید.
خسته ایم از قانونی که « خدمات کشوری » به جز معلم برای همه هست، آش رتبه بندی تان چنان شور شده که صدای وااسفای آن گوش فلک را هم کرکرده و نقل محافل و طنز مجالس شده است. در کدامین کشور متمدن در امر تعلیم و تربیت ، توقع کتاب نوشتن و مقاله علمی از معلمشان دارند؟ مگر معلمی جز دل سپردن به آموزش و یاددهی است.
قانونی که سال 1383باید اجرا می شد ، امروز گروگان شماست.
کدامین اداره در این بلاد برای دادن حقوق و پاداش برای کارکنانش فرم پر می کنند و مقاله می خواهند و ماه ها دروغ می گویند؟ شما شاخ شمشاد ادارت شده اید؟
معلم خسته از نیش و کنایه سرایدار و خدمتگزار و کارمند اداره های درپیتی است که حقوقمان ر ا زیاد می دانند و تعطیلات تابستان را دلیل تمسخر و مضحکه ما می دانند و چندین برابر ما از خزانه و بیت المال دریافت می کنند و مدرک تحصیلی شان را شبانه از مدارس ما گرفته اند.
معلم خسته است از اینکه فضای مجازی را برعلیه معلم کرده اید .
مگر شماها نبودید که آیین نامه انضباطی تدوین نمودید و مدل لباس و پوشش اسلامی و مدل موی متناسب با شئونات تعریف کردید؟ پس چه شد که به یک قیچی به جان معلم و آبروی او افتادید؟ چرا به مردم نگفتید که اشتباه از شماست.
چرا نمی گویید مشکل فرهنگی و پوشش و موی سر از هنرمندان و ورزشکاران و رسانه ای است که هنرمندانش را بزک و ورزشکارانش را به هرقیافه ای خورد جوانان ما می دهد و از آنان الگوسازی می کند.
آیا تنتان نلرزید وقتی دانش آموزی صندلی را بر سر معلم کوبید؟ آیا رگ گردن تان باد نکرد؟ آیا غیرت تان جریحه دار نشد تا این بار به نفع معلم بیانیه بدهید؟ خسته ایم از اینکه هر وزیری آمده باب انتقاد را بسته و با معلمان رودرو نمی شوند
خسته ایم از اینکه دیگر موضوع انشاها یمان چنگی به دل نمی زند ، چون برخلاف گفته هایمان هیچ وقت یک با یک برابر نشد و هیچ چیز سر جای خودش نبود . عدالتی نبود تا درس همه جا به نوبت در ذهن بچه ها بماند، تصمیمی برای حرمت ما نبود تا کبری تصمیمش را یاد بچه ها دهد، دهقان فداکار و پتروس شجاع ما بودیم که به مرور از کتابها و یادهایتان فراموش شدیم و بچه ها به طمع لقمه ای پنیر روباهی شدند برای فریب زاغک ها .
و علم بالاتر از ثروت قرار نگرفت چون دانش آموزمان با ماشین مدل بالای پدرش می آمد و حقوق یک ماهمان پول توجیبی هفتگی اش بود و معلمش شبها نگهبان کارخانه پدرش بود.
ما خسته ایم، از اینکه جوانی مان در لابه لای کتب درسی گم شد و هیچ کس در هیچ کتابی ننوشت که معلم درس داد، معلم عمر داد، معلم جوانی داد، و معلم جان داد.
هیچ کس ننوشت معلمی زیر آوار ماند، معلمی در رودخانه به خاطر کودکان غرق شد، معلمی جهت رسیدن به مدرسه در برف و کولاک مرد، معلمی در کلاس درس برای نسوختن کودکان گرفتار حریق بخاری نفتی شد و سوخت، معلمی در کلاس درس قلبش ایستاد، معلمی با همقطارانش در بین راه مدرسه تصادف کرد و مرد و معلمی کیلومترها راه را به عشق بچه ها پیاده رفت و معلمی بر خلاف تعهدش در شاد درس داد، دنبال اینترنت در کوه و دشت دوید، از جیب مبارکش گوشی خرید و....
اما همه نوشتند معلمی شاگردش را کتک زد! ( تنبیه بدنی را توجیه نمی کنیم ولی شرایط لحظه وقوع اتفاق را می دانید؟ )
معلم خسته است از اینکه هیچ گاه در چهل سال گذشته هیچ معلمی وزیر آموزش و پرورش نشده و سیاست و سهم خواهی از آنِ این وزارتخانه شده است ؛ جایی که حتی نماینده مجلس به خود اجازه می دهد مدیر کل و رئیس آموزش و پرورش انتخاب کند و این می شود وضع نظام تعلیم و تربیت وآموزش و پرورش شده محل جولان سیاستمداران و سیاست پیشگان.
معلم خسته است از قبولی ها و نمره های کیلویی و درصدهای قبولی کذایی به فرزندان این سرزمین . با اجباری که با دستان شما به رگ گردنش وارد می شود و لشگری از بیسوادان روانه دانشگاه می شوندکه فقط بگویید ما کشوری با تحصیلات عالیه هستیبم. ولی معلم نسلی می خواهد ایستاده برقله های رفیع علم تا در دنیا بدرخشد اگر شما اجازه بدهید.
معلم خسته هست از عدالتی که دم می زنید ولی عادل نیستید ، عدالتی که خدمتگزار بانک به سرمایه دار شهرش تبدیل می شود و معلمی که در فقر مطلق زندگی می کند. در تنگنای معیشت گرفتار می شود و تاوان گناه مرتکب نشده را می دهد. تاوان عشق به میهن و فرزندان این مرز و بوم ؛ آیا جزایی چنین دارد؟
ماخسته ایم از نگاه معنادار اهل و عیالمان که شرمنده ایم از تهیه امکانات اولیه زندگی شان و هر روز شکسته تر می شویم و می دانیم معنی خجل شدن را ، فرزندان ما هم حق حیات، تفریح، کلاسهای فوق برنامه و... را دارند ولی در آموزش و پرورش و جامعه جایی برای آنان نیست.
خسته ایم از اینکه در مدارسی که منتسب به معلمان است برای ثبت نام فرزندانمان باید کروکی بدهیم و سند مالکیت ببریم و کمک های مردمی آن چنانی بدهیم تا ثبت نام کنند و...هر روز بهتر از دیروز .
خسته ایم از مدارسی که چون قارچ با ابتکار اسلافتان رویید ( غیرانتفاعی، هیات امنایی ، سمپاد، نمونه و...) و تبعیض را به فرزندانمان آموخت و ریشه کدورت و دشمنی فقیر و غنی و دارا و ندار را افزون تر کرد.
چرا اجازه داده اید معلم برای گذران زندگی آموزشگاههای علمی و آزاد را بهانه پول در آوردن قرار دهد ؟ مگر قرار است درآموزشگاه شق القمر شود؟ مگر همین درس در کلاس تدریس نمی شود؟
چرا اجازه می دهید کتابهای کمک آموزش انتشارات و موسسات مختلف بلای جان مدارس و اولیا شود؟ آیا مافیا را می شناسید؟ آیا کتاب درسی برای آموزش و تکرار و تمرین کافی نیست؟
کدامین کشور الگوی آموزشی شماست که به خود حق می دهید فرزندان این سرزمین را به چنددسته تقسیم کنید؟ مگر شما از دل کدامین مدارس رشد و وارد کیاست و ریاست شده اید؟ بذر نفرت نکارید ، بگذارید در کلاس درس از هر طیف ذهنی و عقلی « متوسط، باهوش، تیزهوش » باشد تا جامعه و محیط مدرسه شاداب تر شود .
خسته ایم از اینکه به نام خانه معلم آبروی معلمان را برده اید . کلاسهای فرسوده که نیمی صندلی دانش آموزی و نیمی فرش عهد عتیق رنگ و رو رفته با پتوهایی که بوی مرگ می دهند و با آشپزخانه های خانوادگی باید برای پختن دو تا تخم مرغ ساعتها به صف ایستاد و حسرت ویلاهای و مهمان پذیرهای کارخانجات، جهاد، مخابرات، بانک ها و نیروی انتظامی و...را خورد.
آیا واقعا نمی دانید چه خبراست؟
خسته ایم از اینکه کار سازمان تبلیغات و وزارت ارشاد را از مدارس می خواهید و بودجه را آنها می برند و نابودی امر آموزش نصیب تعلیم و تربیت می شود.
ماخسته ایم از غارت صندوق ذخیره، که نه از تحقیق و تفحصش خبری شد و نه از عملکردش و معلم نامحرم سرمایه گذاری هاست و نگارنده شاید بیش از بیست بار در طی سالهای متمادی با مدیران عامل آن مکاتبه کرده ام ولی هیچ گاه جوابی نگرفته ام و اکنون نیز کانال ارتباطی معلم با مدیر عامل میسر نیست.
بخورند و بیاشامند ولی اسراف نکنند. کدامین کشور الگوی آموزشی شماست که به خود حق می دهید فرزندان این سرزمین را به چنددسته تقسیم کنید؟
خسته ایم از اینکه هر وزیری آمده باب انتقاد را بسته و با معلمان رودرو نمی شوند، جلساتشان گزینشی ، میهمانانشان بله قربان گو، و کلامشان پر از دروغ و فریب و شبکه خبر میعادگاه پخش دروغ و دغل شان شده است. این همه هیاهو برای هیچ!
بگذارید یکبار هم درطول این چهل سال وزیر نفت از پرداختی ها، پاداش ها، افزایش حقوق ، وام های پرداختی به کارکنانش در رسانه ملی سخن بگوید. نگران نباشید اگر شما سخن نگویید جامعه نگران معلم نمی شود.
خسته ایم از بیمه طلایی تان که خداییش خودتان هم به آن می خندید که که حتی ارزش خشت خام را هم ندارد ؛ شاید بهتر باشد از بانک ها و نیروهای نظامی و سایر نهادها ، روش خدمت به سلامت و بهداشت همکاران تان را یاد بگیرید.
خسته ایم از اینکه معلم برای تامین معیشتش بعد از فراغت درسش سرویس و آژانس دانش آموز خودش هست، شاگرد بنگاه املاکی است و نگهبان گاراژ و.....آیا چهل سال برای این جهالت مسئولان کافی نیست؟
ما تکریم تقویم نخواستیم ؛ بیت المالی را که علی (ع) عادلانه پخش می کرد به عدالت پخش کنید . صدای معلم را بشنوید، برچسب مخالف و معاند نزنید، اینان فرزندان این سرزمین و همان رزمندگان دیروز دفاع مقدس و یادگار شهدای عزیزمان هستند و امروز پیش قراولان عرصه های فرهنگی و مبارزه با تهاجم فرهنگی .
ما خانواده ای به وسعت ایران هستیم و تک روی وزیر و وزارتخانه و مجلس دردی را دوا نخواهد کرد . مشکل را از معلم بشنوید و راهکارش را نیز از او یاد بگیرید.آموزش وپرورش را به قداست برسانید و بگذارید فرزندانمان آرزوی ترک دیار ننمایند.
عمری که از ما رفت برنخواهد گشت ولی بگذارید جوانان آینده با تمام وجود و عشق راغب معلمی باشند.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان