اینجانب سیدمرتضی حسینی، معلم و دانش‌آموخته‌ی رشته‌ی تاریخ هستم. در سال ۱۳۷۹ به استخدام وزارت آموزش و پرورش درآمدم. از بدو استخدام هیچ گاه به دنبال مباحث معیشتی و میزان حقوق و این موضوعات نبوده‌ام. وقت و عمر خود را صرف مطالعه، تحقیق و پژوهش نموده‌ام و حاصل آن مقالات متعدد، تألیف چند کتاب و ترجمه‌ی برخی کتب و مقالات مرتبط با تخصص‌ام بوده است اما امروز پس از ۲۱ سال کار علمی و فرهنگی، به سبب حقوق اندک معلمی که تنها درآمدم هست، وضعیت مطلوبی ندارم و به عینه می‌بینم همکارانی که شغل و درآمد دیگری برای خود فراهم کردند و من آنها را شماتت می‌کردم که شما باید معلم باشید نه بازاری و دلال و پیمانکار و امثالهم، از من واقع‌بین‌تر بوده‌اند و امروز اگرچه دیگر معلم نیستند اما وضعیت اقتصادی و معیشتی بسیار بهتر از من دارند که اصل اولیه و پیش‌نیاز تمامی فعالیت‌های فکری، علمی و پژوهشی‌است.
البته این درویش به نوعی لجبازی با سرنوشت اصرار داشته و نیز به سبب عمیق و واقعی بودن دغدغه‌های فکری و فرهنگی‌ام، هنوز هم حیات خود را بر همان مدار می‌چرخانم و به کاری جز مطالعه، پژوهش و نوشتن کتاب اقدام نمی‌کنم اما به خوبی می‌دانم که پیش وجدان و خدای خویش به همسر و تنها فرزندم مشغول‌الذمه‌ام، بماند مشغوالذمگی بر خودم که خود را از تمامی لذات حیات دنیوی محروم کرده‌ام زیرا شندرغاز حقوق ماهیانه تنها بخش کوچکی از دین من به زن و فرزندم را تامین می‌کند.
خداوند همه‌ی ما را رستگار کناد.
با احترام
سیدمرتضی حسینی
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان