به تازگی وزیر آموزش و پرورش گفته : « بزرگترین رانت را نظام به دانشگاه فرهنگیان داده است، چون وقتی فردی وارد دانشگاه فرهنگیان می شود ، سربازی نمی رود، از همان روز اول استخدام می شود، حقوق می گیرد و دوره تحصیل هم جزو خدمت او حساب می شود. »
گویا آقای حاجی میرزایی، وزیر آموزش و پرورش که خود فارغ التحصیل دانشگاه آزاد بوده و بالاترین پست اجرایی وی در پیوند با آموزش ، معاون مالی اداری نهضت سواد آموزی بوده و سه دوره عضو هیئت مدیره ستاد اقامه نماز جمعه کشور بوده است، در اظهار نظر خود حوزه علمیه را به جای دانشگاه فرهنگیان و آموزگاران زحمت کش کشور را به جای طلاب حوزه های علمیه که نه تنها از نخستین روز ورود به حوزه ها حقوق ماهانه دارند، به سربازی هم نمی روند، بلکه از مزایایی چون مسکن و وسایل ، بیمه و حتا نعلین و عبا و عمامه مجانی هم برخوردارند، اشتباه گرفته است.
در حالی که یک آموزگار غیر وابسته، مستقل و غیر چاپلوس ، بر اساس سنوات خدمت سالانه از اندک حقوق بیشتری نسبت به سال قبل برخوردار می شود و بودجه آموزش و پرورش با شمارگان 15 میلیون دانش آموز و جمعیت تقریبی 1 میلیون آموزگار و کادر اداری در برابر بودجه حوزه های علمیه و نهادهای ایدئولوژیک بسیار اندک است.
یک معلم تا آخر عمر معلم باقی می ماند اما دیگران چه ؟
من خود آموزگارانی را می شناسم که پس از بازنشستگی ، به خاطر ادامه زندگی شرافتمندانه به سبزی فروشی ، رانندگی، کار در آژانس مسکن و غیره مشغولند .این در حالی است که هرگز یک روحانی در صف میوه یا خرید نان دیده نشده است.
در ساختار کنونی که بیشتر مردم و از جمله کارگران، معلمان و هنرمندان مردمی در سخت ترین شرایط زیستی بوده و ایران طبق آمارهای مستند جهانی به لحاظ فساد و فسادزایی رتبه ۱۴۶ را از بین ۱۸۰ کشور فساد زا دارا می باشد .
به نظر می رسد وزیرانش، استاندارانش و کارگزارانش هر چه ناکارآمدتر و در مسابقه چاپلوسی پیش تر باشند ، از پله های ترقی سریع تر بالا می روند. نمونه اش استانداری است که علیرغم این که طبق گزارشات، بین کلیه استانداران بدترین عملکرد را داشته و رتبه آخر را کسب نمود، به ریاست اداره کل استاندارد کشور منصوب شد!
طبق آمارهای موجود هزینه سرانه سالانه یک دانش آموز با توجه به این که در کجای کشور درس بخواند، بین 14500 تومان در استان سیستان و بلوچستان و 77000 تومان در تهران و شهرهای بزرگ است.
به دیگر سخن بین 1/2 دلار تا 3 دلار، درحالی که هزینه سرانه یک دانش آموز در امریکا حدود 9000 دلار و در انگلستان نزدیک به 5000 دلار است.
برای آگاهی وزیر محترم آموزش و پرورش که سه دوره عضویت ستاد اقامه نماز جمعه را در پرونده اش دارد با آمار و ارقام سخن می گویم تا ایشان به عمق فاجعه ای که در عمق وزارتخانه تحت مدیریت هست پی ببرد.
حوزه های علمیه کشور دارای حدود 80000 طلبه از جمله طلبه هایی زن و مرد از کشورهای افریقایی، افغانستان، پاکستان و دیگر کشورهای عقب مانده است که از سرمایه های ملی مردم ایران بهره مند می شوند تا پس از پایان دوره جهت تبلیغ به کشورهای خود باز گردند. بودجه ای که به این طلبه ها اختصاص داده می شود، سالانه 1578000000000000 تومان جهت تامین و پوشش دادن موارد زیر است :
* بیمه
* امور شخصی
* کمک هزینه ماهانه
* کمک هزینه معیشتی
* کمک به طلاب از کار افتاده و خانواده های طلاب مرحوم
* خدمات فرهنگی و ورزشی
* هزینه مسکن طلابی که با خانواده در خانه های مستقل زندگی می کنند. افزون بر هزینه های بر شمرده شده ، از شهریه رهبری، شهریه مکارم، شهریه وحید و شهریه صافی برخوردارند. بدین ترتیب و با محاسباتی که در این نوشتار مختصر نمی گنجد در مقابل سرانه 70000 تومان یک دانش آموز ، هزینه سرانه هر یک طلبه مبلغی حدود 24393000 تومان می باشد.
جان کلام این که ؛
تنها راه حل برون رفت از شرایط فاجعه بار اقتصادی ،اجتماعی ، فرهنگی ، منطقه ای و جهانی تجدید نظر در ساختار معیوب کنونی از طریق بهره گیری از توان و تخصص ویژه گران ، دانش آموخته گان و اندیشمندان جامعه ، در پرتو حاکمیت قانون و رسانه های آزاد است . به دیگر سخن ، نشاندن نخبگان به جای پخمگان است .
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
معضلات اخلاقی فردی که در اجتماع انسانی سرریز می کند،
پرداخته و آن را بسط نمی دهد!
یکی از مشکلات فرهنگی ما ، شاید این باشد که به حواشی خوب
می پردازیم و دلایل اصلی را وا می گذاریم! چون ممکن است
تابو بوده یا خطرزا باشد!
به همین دلیل هم زیاد وارد موضوع نمی شوم!
خواهی نشوی رسوا ! هم رنگ جماعت شو!
هدف اصلی این است همه درجهل مرکب بمانند چکسی موی دماغ نشود