شروع سال تحصیلی در ۱۵ شهریور ماه و شکستن طلسم کلیشه تقویمی “اول مهرماه” یک اتفاق مبارک است. امید است این اتفاق استمرار یابد و به افزایش کارایی نظام آموزش مدرسه ای با کاسته شدن از تعطیلات بس طولانی و آسیب رسان تابستان منجر شود. البته آموزش و پرورش نیازمند یک تقویم تازه برای سال تحصیلی است که با نگاه همه جانبه و توجه به اقلیم های مختلف کشور طراحی و به اجرا گذاشته شود. اما کاستن از طول تعطیلات تابستان باید به عنوان یکی از وجوه ثابت این طراحی لحاظ شود.
همچنین امیدوارم این سال تحصیلی که آخرین سال تحصیلی قرن است با اتفاقات خوب و خوشایند برای آحاد معلمان سخت کوش و دانش آموزان قرین باشد و در نتیجه کشور را یک گام در مسیر توسعه پیش براند.
اما از اتفاقات عجیب شروع این سال تحصیلی، که پایی در این قرن دارد و پای دگر در قرن آتی، آن است که به رغم شرایط پیچیده کرونایی و خطراتی که بهر روی امنیت روانی و سلامت فیزیکی دانش آموزان و معلمان را تهدید می کند، دولت تصمیم گرفته است بر اصلی تاکید بکند که همان اصل حضور فیزیکی در مدرسه است. ادعا می شود که این تصمیم سنجیده است و در توجیه سنجیدگی آن هم مطالب گوناگونی بیان می شود که مجال بررسی آنها در اینجا نیست. اما نکته نه چندان باریک تر از مو این است که رئیس دولت در مراسم آغاز سال تحصیلی رفتاری کاملا در تعارض با این سیاست از خود نشان می دهد و در پیش چشمان متعجب یک ملت تصمیم می گیرد در هیچ مدرسه ای حضور نیابد و به شکل مجازی ماموریت را به انجام رساند!
شک نباید کرد که رئيس محترم دولت این تصمیم را با تکیه به نظر متخصصان اتخاذ کرده است. اما آیا این که چگونه با امتناع از حضور چند دقیقه ای در صحن یک مدرسه می توان به سوال مقدر قرآنی “لِمّ تقولون مالا تفعلون” پاسخ داد نمی اندیشد؟ قهرا ایشان و همه دولتمردان می دانند که صدای عمل از صدای سخن بلندتر است و اثر وضعی این رفتار به جای کاستن از تردید ها و عدم اطمینان های مردم، آنها را تقویت می کند که متاسفانه کرد.
اتفاق عجیب دیگر اینکه دولتمردان یک صدا می گویند با سیاست آموزش با روال حضوری، بر دوگانه آموزش یا سلامت خط بطلان کشیده اند و در واقع رای به جمع میان آموزش و سلامت داده اند. تو گویی کسانی که در صحت و بخردانه بودن این تصمیم تردید دارند قایل به دوگانه فوق هستند! اصلا چنین صورت بندی از مساله یا ما نحن فیه واقعی نیست. در واقع این دوگانه ساخته شده است تا تکلیف رقیب یک سره شود و در برابر این شبه استدلال خاموشی گزیند.
واقعیت امر این است که از دید کسانی که برقراری آموزش حضوری را مساله دار و مخاطره آمیز ارزیابی می کنند هم، این دوگانه باطل است. چرا که قرن بیست و یکم و تحولات عظیم تکنولوژیک آن امکان دایر بودن آموزش در بستر های الکترونیک را فراهم کرده است تا در شرایط تهدید سلامت از آن سود جسته شود. اگر دوگانه ای وجود دارد، از دید این دسته، میان سلامت و آموزش با قید حضوری است. و گرنه آموزش بدون چنین قیدی، که بنا به مقتضیات می تواند حضوری یا غیرحضوری باشد، کجا با امر خطیر سلامت در تعارض قرار می گیرد؟ چرا در این شبه استدلال سعی می کنیم با نادیده انگاشتن تحولات تکنولوژیک و امکان پذیر شدن آموزش های آنلاین و آفلاین شرایط را طوری جلوه دهیم که گویی در زمان اپیدمی طاعون به سر می بریم و برای دوام حیات آموزش باید حیات انسان های حاضر در صحنه تعلیم و تربیت، و به تبع آن جامعه پزشکی، را در معرض خطر قرار دهیم تا نشان دهیم بر دوگانه انگاری فائق آمده ایم؟
در مزیت های آموزش حضوری بر آموزش الکترونیک در جهاتی شاید نتوان تردید کرد، اما وقتی پای سلامت و امنیت در میان است قصه، قصه دیگری می شود. می توان از آن مزیت ها موقتا چشم پوشید تا به اصل سلامت و امنیت آموزش گیرنده خللی وارد نشود.
آری، هیچ کس مدافع تعطیل آموزش به نفع سلامت نیست.
اتفاق عجیب دیگر در آغاز سال تحصیلی جدید فرایند تصمیم گیری درباره نحوه مدیریت تعلیم و تربیت در شرایط کرونایی است. چنانکه افتد و دانی، دستورالعمل تفصیلی آموزش و پرورش مبنی بر اتخاذ راه حل اقتضایی؛ به فراخور شرایط قرمز، نارنجی و سفید در مناطق مختلف کشور؛ ابلاغ می شود و ناگهان در این سیاست چرخشی غریب اتفاق می افتد و عمل به اقتضاء پیش گفته، کان لم یکن اعلام می شود! دفعتا اصل بر آموزش حضوری و حضور همه دانش آموزان در مدرسه راه حل نهایی می شود.
بخشی از این تذبذب را ممکن است به پیچیدگی های وضعیت نسبت داد، اما باور کنیم این شکل از تصمیم گیری در بستر یک نظام عقلانی تصمیم سازی نمی روید.
بی ثباتی بدون شک در تنور حیرت و حیرانی و بی اعتمادی جامعه می دمد. طرفه اینکه شیوه نامه ابلاغ شده چون در چارچوب ماده واحده مصوب شورای عالی آموزش و پرورش تنظیم شده بود، معرف حرمت گذاری به جایگاه این نهاد یکصد ساله قانونگذار در عرصه تعلیم و تربیت کشور نیز بود که با نقض آن حیثیت این شورا نیز آسیب دید. این ضایعه هم نمی تواند برای کسانی که قائل به صیانت از جایگاه این شورا و حتی مرجعیت کارشناسی آن در حکمرانی آموزش و پروش کشور هستند نگرانی آفرین نباشد.
خداوند عاقبت این سال تحصیلی را ختم به خیر گرداند. آمین، یا رب العالمین
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
کدام قرن ؟ شمسی را می گویید؟
چند کشور جهان قرن شمسی دارد؟
ماشاا.... عضو شورای عالی .........