به دنبال شیوع ویروس کرونا، طبق تصویب نامۀ مورخ 7 / 2 / 1399 هیأت وزیران، مقرر شد دولت از بخش خصوصی که به دلیل این شرایط خاص بحرانی متضرر شده‌اند، حمایت کند.
در همان ایام، وزیر آموزش و پرورش طی مصاحبه‌هایی با آب‌وتاب فراوان اعلام کرد که کلیۀ مدارس غیردولتی و مراکز آموزشی دایر در فضاهای وابسته به آموزش و پرورش، از پرداخت اجاره بها به مدت 4 ماه از اسفند تا خرداد ماه معاف شدند. در نهایت، این حمایت در نامه‌ای به شمارۀ 133/ 300 به تاریخ 20 / 2 / 1399 با امضای محسن حاجی میرزایی، به ادارت کل استان‌ها ابلاغ شد. در این نامه بر خلاف هیاهوی رسانه‌ای وزیر مبنی بر بخشودگی اجاره‌بها، دو گزینه پیش‌بینی شده بود:
اول - بخشودگی کامل اجاره‌بهای اماکن واگذار شده در ماه‌های اسفند 1398، فروردین، اردیبهشت و خرداد 1399 (به مدت چهار ماه)
دوم - یا افزایش دورۀ بهره‌برداری حسب شرایط و چهارچوب واگذاری
به این ترتیب، گزینۀ دوم دست ادارات کل را باز گذاشت تا زیر بار بخشودگی اجاره‌بها نروند. به سخن دیگر، معنای حمایت آموزش و پرورش این شد که به ضرر و زیان مدارس کاری نداریم و صرفۀ خودمان مهم‌تر است. واقعاً افزایش دورۀ بهره‌برداری (مدت اجاره)، به نفع کیست؟ مستأجر که باید همان اجاره را بدهد و آموزش‌وپرورش هم پولش را می‌گیرد؛ این چه نوع حمایتی است؟! نه به آن سروصدای اول و نه به این دنبال نخود سیاه فرستادن!
اداره‌کل آموزش و پرورش شهر تهران از جمله استان‌هایی است که طی مصوبه‌ای اعلام کرده است: «با عنایت به صرفه و صلاح دستگاه، صرفاً با افزایش دورۀ بهره‌برداری ... موافقت گردید». تازه، مناطق مکلف به اخذ مجوز به صورت موردی از کمیتۀ املاک و فضاهای مازاد اداره‌کل هستند.
در تهران که به‌ویژه رقم اجاره‌ها بالا است، حمایت باید به معنای بخشودگی کامل اجاره‌بها باشد. چگونه است که دستگاه (اداره‌کل شهر تهران) به صرفه و صلاح خود فکر می‌کند، ولی کوچک‌ترین توجهی به ضرر و زیان هنگفت مدارس ندارد؟ این چه نوع کمکی است؟
در کتاب «دیوانه» از جبران خلیل جبران، حکایتی در بارۀ دادن و گرفت آمده است: زمانی مردی بود که یک دره پُر از سوزن داشت. روزی مادر عیسی نزد او آمد و گفت: «ای دوست، پیراهنِ پسرم پاره شده است و من باید پیش از آن‌که او به معبد برود آن را بدوزم. یک سوزن به من نمی‌دهی؟» آن مرد سوزنی به آن زن نداد، ولی نطقِ غرایی در بارۀ دادن و گرفتن برای او کرد تا پیش از رفتنِ پسرش به معبد برای او نقل کند.
از نطقِ غرا و تبلیغاتی وزیر محترم آموزش و پرورش در بارۀ بخشودگی کامل اجاره بها ممنون هستیم، ولی این نطق به اندازۀ سرِ سوزنی در حمایت از مدارس مؤثر نبود و فقط به درد هیاهوی رسانه‌ای و فرستادن دنبال نخود سیاه خورد.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
گدا صفتانی که برای معلم مدرسه نمی توانند موبایل بصورت عاریه تحویل دهند؟ مدرسه ای که سیستم برای تدریس مجازی معلم ندارد فقط یاد دارند حقوقش را یا ندهند یا یکی در میان بدهند
کمی کاخهای مازاد خود را رها کنید و بر گرده معلم و دانش آموز سوار نشوید و از کوخ نشین توقع بیجا نداشته باشید
سواری گرفتن هم آدابی دارد