در روزهای اخیر اعلام خبر افت ضریب هوشی ایرانیان توسط یکی از نمایندگان مجلس حواشی بسیاری به دنبال داشته و در شبکه های اجتماعی دستمایه مطالب طنز فراوانی شده است. اما فارغ از طنز شکل گرفته حول این ماجرا و استدلال و نتیجه گیری نماینده مجلس و نیت سیاسی و اجتماعی که او پشت طرح کردن این مسئله داشته است، باید توجه داشت که نزول استعداد و ضریب هوشی شهروندان ایرانی، بیشتر از آنکه مسئله ای فطری و ژنتیکی باشد، مسئله ای سیاسی و اجتماعی است.
در کنار عوامل اجتماعی تاثیرگذاری مانند امنیت روانی و اجتماعی، محیط خانوادگی و تغذیه، باید به مهمترین نهاد مسئول در زمینه پرورش استعدادهای هر جامعه یعنی نهاد آموزش و پروش توجه داشت. در واقع این نظام آموزشی هر کشور است که متولی و مسئول اصلی شکوفایی استعدادهای تک تک شهروندان آن جامعه محسوب می شود.
نظام آموزشی در اغلب کشورهای جهان با طراحی و تدوین دروس کارآمد، استفاده از شیوه های آموزشی مبتنی بر اندیشه و تفکر، آموزش مهارت های اجتماعی، تحریک قوه تخیل، آشکار کردن استعدادهای هنری، آموزش و تربیت در زمینه درست زیستن در جامعه و مواردی از این قبیل سعی در شکوفایی استعدادهای کودکان و نوجوانان خود دارد.
حال به نظام آموزشی کشور خود بنگریم :
نظام آموزشی ایران سالهاست که توسط چند نهاد و بنگاه پول ساز ضدفرهنگی (مانند قلمچی و گاج و مدرسان و کتاب سبز و...) به گروگان گرفته شده است.
کلیت نظام آموزشی در ایران به چند کتاب در حوزه علوم فنی و تجربی (علوم تجربی، فیزیک، ریاضی، زیست و شیمی) تقلیل داده شده است و کلیت تصمیم گیر در نظام آموزشی اعم از وزارت آموزش و پرورش، سازمان سنجش، مدیران مدارس، معلمان و اولیا دانش آموزان هم به مقوله آموزش و پرورش نگاهی جز تربیت کودکان و نوجوانان "تست زن" ندارند.
بدیهی است در شرایطی که زبان و ادبیات فارسی با چنین گنجینه اندیشگانی، تاریخ و جغرافیا با این میزان از توانایی برای تحریک به اندیشه و تامل در حوزه های بشری و تفکر در زمینه بحران های زیست محیطی و لزوم حفاظت از محیط زیست، جامعه شناسی و حقوق شهروندی با توان ایجاد پرسش در مسائل اجتماعی، آموزش سیاسی با قابلیت طرح پرسش در مسائل مختلف فرهنگی و سیاسی، رمان و داستان و تئاتر و موسیقی و سینما با این میزان توانایی در بروز خلاقیت هنری، تربیت بدنی و ورزش با توان تربیت جسم های شاداب و آماده برای فعالیت فکری و ذهنی و.. به طور کامل نادیده گرفته می شوند، باید هم نظام آموزشی به کشتارگاه استعداد و اندیشه بدل شده و ضریب هوشی جامعه با سرعت آزاد سقوط نماید.
در جامعه ای که شهروندان زباله های خود را در طبیعت می ریزند و درختان و جنگل ها را به هر دلیلی به آتش می کشند، یعنی نظام آموزشی در این زمینه به وظیفه خود عمل نکرده و دانش آموزان را به تفکر در مورد چرایی حفاظت از محیط زیست وادار نکرده است.
در جامعه ای که مجری تلویزیونش حتی تلفظ نام فخر تاریخ ادبیات جهان "مولوی" را بلد نیست، یعنی استعداد هنری و ادبیش در دوران طفولیت و نابالغی رها شده است.
در جامعه ای که مردمش هنوز با بدیهی ترین حقوق سیاسی و اجتماعی خود بیگانه هستند. در جامعه ای که مردم هیچ شناختی از چرایی لزوم مطالعه تاریخ ندارند.
در جامعه ای که دانش آمورانش "ابی" را شاعر برجسته کشور خود می دانند.
در جامعه ای که نظام آموزشی اش با هنر بیگانه و چه بسا دشمن است سخن گفتن از رشد ضریب هوشی و استعدادهای فردی، سخنی عبث و بیهوده است.
امروزه مدارس ما بزرگترین دشمن تقویت هوش و کشتارگاه استعداد و توانایی های کودکان و نوجوانان است.
کانال خرمگس
نظرات بینندگان
وقتی در مدرسه به دانش‌اموز تذکر می‌دهی
اشغال نریز واز زمین‌اشغالت را بردار
پدر و مادر هجوم می‌اورند به‌اولیای مدرسه
و معلم که فرزند ما خد‌متگزار نیست........
و شکایت به‌اداره و اداره طرف اولیا را می‌گیرد
دیگر‌چه‌انتظاری‌دارید..........
بار الهی !! سلام ما را به شایستگانی که متاسفانه فقط در مسجد تدریس می کنند و سپس دانش آموزانی که مسجد را جارو می کنند برسان!!
در جامعه کاهش می یابد.( هوش سیاه)
امتحانات نهایی را ببینید. مدیر و دبیر همه ناراضی و اشک بچه‌ها را در آورده‌اند. سوالات فلسفه و ادبیات را ببینید. گویی اداره سنجش دشمن بچه‌ها شده.
سوالات حافظه‌مدار و پاسخنامه بد آموزش و پرورش را به سوی انزجار دانش آموزان از علم می‌برد.
هوش دانش آموز را ضعیف می‌کند.
ایکاش صدای معلم این را به امتحانات منتقل کند.
ما در تهران چندین هفته به علت آلودگی هوا تعطیل بودیم بعد کرونا آمد.
حالا امتحانات بسیار سختی که همه دانش آموزان را سرخورده و ناامید کرده است.
آیا اداره سنجش و پایش خدای ناکرده ببخشید تعمد دارد؟
چرا این قدر حفظیات بیهوده سوال می‌شود؟
به امتحانات هم اعتراض کردیم ولی کو گوش شنوا؟
آیا اینجا نوشتن سودی دارد؟
آیا صدای معلم صدای معلم است؟
ان شاءالله هست.
تشکر.