شاید بخندیَم که چرا شعرِ خویش را
هر روز در میانِ دفترم انبار می کنم
از هفت سالگی سرِ این کار یک سره
با هر چه بود شوق و توان کار می کنم
راهی به نشرِ مردمی اَش تا کنون نبود
من هم کسی نه ، خدمتِ در بار می کنم
بر بوستانِ شعر و ادب جایِ سَرو و گُل
دانم خودم چه دسته گلی بار می کنم
سربازِ جبهه یِ اَدَبَم گاه گاه هم
پیکار چون سپهبُدِ تیمسار می کنم
پیری ولی دگر بزَنَد حلقه بر دَرَم
با یار فکرِ لحظه یِ دیدار می کنم
تَرسَم بپُرسَد اینکه چه کردی به شمع و گُل
پروانه ! پاسُخی نبُوَد عار می کنم
هر گز سپاسِ بنده نوازانِ خویش را
بود از سَرَم زیاده ، نه انکار می کنم
در اجتماعِ با خردان زیستم به آن
پیوسته شکرِ حضرتِ دادار می کنم
بخشَندَم آرزوست ، دلیلَم بُوَد همین
اینقدر بر سرودَنَم اِصرار می کنم
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
صدای معلم، صدای شما
با ارائه نظرات، فرهنگ گفت‌وگو و تفکر نقادی را نهادینه کنیم.