به نظر می رسد امروزه سختی کار معلمی در مقایسه با بسیاری از مشاغل بیشتر شده که برخی از دلایل آن به شرح زیر است:
۱. مرور زمان از سختی سایر مشاغل کاسته و به سختی کار معلمی افزوده است.
در گذشته کارهایی مانند رانندگی، بنایی، نجاری یا کار در کارخانه و کار کشاورزی بسیار خطرناک تر و سخت تر از امروز بود. اکثر مشاغل نیازمند صرف انرژی زیاد بود و کارها به طور یدی انجام می شد. یک راننده کامیون در سرمای زمستان و گرمای تابستان مجبور به رانندگی بود. امروزه اگرچه سختی بسیاری مشاغل کاهش یافته؛ اما در کار معلمی تغییر چندانی ایجاد نشده است.
۲. کار با دانش آموزان نسل جدید سخت تر از نسل های گذشته است.
به طور میانگین نسل گذشته بیشتر از نسل جدید به دبیران احترام می گذاشت. والدین بیسواد قدیمی بیشتر از والدین تحصیل کرده امروزی به معلمان حق می دادند. دانش آموزان و دانشجویان قدیمی به ندرت جلوی معلم و استاد خود می ایستادند. در گذشته فقط معلم منبع آموزش بود و رقیب دیگری نداشت. اما در حال حاضر کتابهای کمک آموزشی، موسسات خصوصی، رسانه و حتی والدین رقیب معلمان محسوب می شوند.
همه ما قبول داریم امروزه بزرگ کردن یک فرزند سخت تر از بزرگ کردن چند فرزند در گذشته شده است. در ضمن من معلم نیستم؛ این متن هم شامل حال آن معدود معلمانی که کاسبان کنکورند نمی شود.
۳ . مسئولیت کار معلمی در مقایسه با بسیاری از مشاغل بیشتر شده است.
اینکه معلم با رفتار افراد سروکار دارد مسئولیت اخلاقی آن را نشان می دهد. اما جدا از مباحث اخلاقی؛ امروز اگر معلمی گوش دانش آموز را فشار دهد یا بر صورت او سیلی بزند؛ با او برخورد شدیدی می شود. خوشبختانه این عادت بد یعنی تنبیه بدنی و تحقیر زبانی در گذشته رایج بود ولی امروز بسیار کم شده است و اگر معلمی چنین خطایی بکند رسوای عالم می شود. اما کافی است کار اشتباه معلمان را با کار اشتباه پزشکان مقایسه کنید تا متوجه مسئولیت بالای کار معلمی شوید.
چند روز به شورای حل اختلاف یا دادسرای حوزه پزشکی بروید. به راحتی دندانساز یا دندانپزشکی را می بینید که تخصص ایمپلنت نداشته اما دندانهای بیمار را ایمپلنت کرده و در واقع او را تا آخر عمر بدبخت کرده و با کمترین جریمه و توبیخی در کمیته ای که اعضای آن همکارانش هستند تبرئه می شود. نه معاونت درمان وزارت بهداشت، نه شورای حل اختلاف سازمان پزشکی، نه هیئت تخلفات انتظامی پزشکان و نه دادسرای پزشکی اراده و توان چندانی برای احقاق حقوق بدیهی بیماران ندارند. در مقایسه با پزشکان کدام مدیر و معلمی چنین مصونیتی دارد؟
۴. والدین امروزی بسیار متوقع تر از والدین قدیمی هستند.
در گذشته جای محصلان در کلاس را معلمان مشخص می کردند. اصل بر این بود که دانش آموزانی که ضعف بینایی داشتند یا قدشان کوتاه تر از بقیه بود در نیمکتهای ابتدایی بنشینند. امروزه والدین شاگرد ممتازها انتظار دارند که فرزند قد بلندشان به دلیل اینکه معدلش بالاتر از دیگران است در نیمکت اول بشنید و صدهها مورد از این افزایش انتظارات بی جای والدین که از شیوه حضور و غایب دبیر تا نحوه تدریس و حرف زدن او را زیر ذره بین برده است.
پرسش این است که آیا والدین می توانند کار تاسیساتی یا مکانیک یا اغذیه فروشی محل را مانند کار معلمان مدرسه بررسی و ارزیابی کنند؟
۵. وزارتخانه ای که قوز بالا قوز شده است.
وزارت آموزش و پرورش هر سال برای معلمان دستورات و برنامه های رنگارنگ صادر می کند. هر وزیری که بر صندلی وزارت تکیه می زند کارهای وزیر قبلی را معلق و برنامه ها و دستورات خلق الساعه جدید خود را صادر می کند. در چند دهه گذشته هیچ حوزه ای مانند آموزش و پرورش؛ آزمایشگاه تصمیمات مدیران نبوده است. تنها کافیست به فاجعه تعویض دائمی و هرساله متن کتابهای درسی توجه کنیم. در ظاهر سخن از به روزرسانی مطالب است؛ اما کیست که نداند هدف حفظ منافع باندهای کنکوری و موسسات کمک آموزشیست. اگر کمیسیون آموزش مجلس و یا شورای عالی انقلاب فرهنگی به فکر مبارزه با این باندبازی و فساد بودند؛ قانونی تصویب می کردند که تعویض متن کتابهای درسی حداقل هر پنج سال یکبار انجام شود و دبیران را از دردسرهای فراوان اینکار راحت می کردند.
از قدیم شغل معلمی با تعطیلی سه ماهه تابستان شناخته می شد. از بس گفتند و حسودی کردند امروزه سه ماه تابستان معلمان عملا نابود شده است. در یک ماه باید هفته ای یک یا دو روز به مدرسه بیایند و در یک ماه دیگر باید در انواع کلاس های آموزشی و ضمن خدمت حاضر شوند.
سخن از وضعیت بد حقوقی معلمان آنقدر تکرار شد و اصلاح نشد که فکر می کنم در حال حاضر بیشترین تقاضای بازخرید و بازنشستگی پیش از موعد مربوط به این شغل باشد.
معلمی کار بسیار سختی شده؛ مسئولین محترم فکری کنند.
در ضمن من معلم نیستم؛ این متن هم شامل حال آن معدود معلمانی که کاسبان کنکورند نمی شود.
یادداشت ها
نظرات بینندگان
من یه سوال داشتم الان که ما باید برای رفع اشکال بریم مدرسه و تا اخر ساعت هم باید باشیم که شاید دانش آموزی به مدرسه بیاد برای رفع اشکال ، پس دیگه شاد برای چیه که تازه از فردا رایگان شده ؟ تا الان که توی شاد مطلب و تدریس مگذاشتیم برای بچه ها و بچه ها اصرار داشتند که ویس نگذارید بسته مون زود تموم میشه یا مثلا کلاس را زودتر تموم کنید که برای کلاس بعدی هم نت داشته باشیم ، رایگان نبود از الان که قراره ما بریم مدرسه رایگان شد یعنی چه ؟ من متوجه نمیشم
تمام شادها و ناشادها رو حذف کنید. منتظرید بخشنامه بیاد؟ یه عمر میخواهید بیگاری کنید؟ به خدا الان حذف نکنید تا بازنشستگی مجبورتون میکنن تو شاد برقصید.
باورم نمی شود
دلگرم همین رتبه بندی بودیم که شاد را ادامه دادیم.
و الا هزینه موبایل و اینترنت و........
ولی معلما فقط اشتباه می کنن. اشتباه می کنن. اشتباه می کنن. اشتباه می کنن. اشتباه می کنن. اشتباه می کنن. اشتباه می کنن. اشتباه می کنن. اشتباه می کنن. اشتباه می کنن. اشتباه می کنن. اشتباه می کنن. اشتباه می کنن. اشتباه می کنن. اشتباه می کنن. اشتباه می کنن... آخرش دوباره اشتباه می کنن بعدش میمیرن.
گفته اند:خرداد اجرا میشه
در جمهوری اسلامی که دروغ نمی گن.
تا ابد شما در یاد ما خواهید بود
به خدا قسم معلمی فقط اسمش آسونه ولی کارش بیش از حد سخته من دانش آموزم هر چی دارم از شما دبیران عزیز ومحترم داریم من دست همه شما عزیزان رو می بوسم که بهترینین برامون