مقام عالی وزارت آموزش و پرورش با گوشی آیفون که ضریب امنیت بیشتری نسبت به بقیه گوشیهای همراه دارد؛ در شبکه مجازی فیلتر شده خارجی؛ توئیت میکنند که معلمان با استفاده از پیام رسانهای داخلی در روزهای قرنطینه به امر آموزش ادامه دهند و هر روز همکاران ایشان در حوزههای ستادی، بخشنامه صادر میکنند که معلمان ملزم به استفاده از پیام رسانهای داخلی هستند.
آقای وزیر؛ این سوال را از جناب عالی دارم که حتی در امنیت و حریم خصوصی، معلمان با شما تفاوت دارند؟
جناب حاجی میرزایی
به جای صدور بخشنامه به معلمان که فقط نقش پیاده نظام در آموزش را دارند؛ بررسی کنید که چرا علیرغم صرف بودجه های کلان، در هوشمند سازی مدارس، آموزش و پرورش یک lms فارسی جهت آموزش مجازی ندارد؟
آیا وقت آن نرسیده تخصص و کارایی نیروهای ستادی و وزارتخانه را بررسی و به دنبال جذب نیروهای توانمند باشید و سپس صدور احکام جدید برای حوزههای ستادی و اداری را دستور دهید. ؟
آقای وزیر
معلمان واقف هستند که پیام رسانها، کاربرد آموزش مجازی ندارند ولی در شرایط حاضر، خودشان پیش قدم شدند تا از امکانات موجود، چه از طریق پیام رسانهای داخلی و چه خارجی به تدریس خود ادامه دهند.
ای کاش برای همیشه این دیوار بین معلمان و حوزههای ستادی برداشته میشد و معلمان را جزو بدنه آموزش و پرورش و کارکنان دولت محسوب میکردند.
ای کاش برای همیشه بخشنامههای دستوری و تهدیدی کنار گذاشته میشدند و از پتانسیل معلمان در اعتلای آموزش و پرورش کشور، استفاده میشد.
کاش غمهای بزرگ به قدمهای بزرگ تبدیل شوند.
وزیر محترم آموزش و پروش با تبعیض در احکام و بخشنامههای دستوری، بیش از این معلمان را در مقابل خود قرار ندهید !
معلمان همیشه یار، یاور کشور و مردم، در تمام بحرانها و شرایط خاص بودند و در این شرایط نیز در کنار کادر درمانی (پزشکان ، پرستاران و نیروهای خدماتی) که جان فشانی میکنند؛ به وظیفه خود در امر آموزش میپردازند.
آقای وزیر به معلمان اعتماد کنید و آنان را در این روزهای سخت دریابید.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
خود به خلوت می روند آن کاردیگر می کنند
من شما را به چیزی امر نکردهام مگر اینکه قبل از آن خودم را به آن امر کرده باشم و شما را از چیزی نهی نکردهام مگر اینکه پیش از آن خودم را نهی کرده باشم
ضرب المثل:
یک میخ به خود بزن یک جوالدوز به دیگران
بار الهی !! خواص و عوام ما را از توهّم عمومی و خصوصی برهان!!
اینکه آموزش و پرورش نتواند گوشی بدهد مافوق عجز است
ولیکن
اینکه کسی یاد نداشته باشد با گوشی های جدید کار کند قطعاً ربطی به عجز ندارد؛ ممکن است نتواند یاد بگیرد، ممکن است نخواهد یاد بگیرد، ممکن است چنین یاد گرفتنی برایش ارزش نداشته باشد و ... من پزشک نابغه و برنامه نویس کامپیوتری را می شنناسم که اصلا موبایل ندارد، چه برسد به یاد داشتن!