نسلی که هیچ انتقادی را نمی پذیرد و هیچ « غیری» را نمی بیند !

رفتارهای عجیب و نامتعارفی که امروزه از سوی برخی نوجوانان (به اصطلاح نسل جدید) مشاهده می شود، نتیجه غیر مستقیم کارکرد دولتی است که وظیفه خود در حوزه عمومی را رها کرده و سالهاست که تلاش می کند با دخالت در حوزه خصوصی افراد "نقش پدر مقتدر و عبوس" را ایفا کند. نقشی که حاکمیت نه تنها در ایفای آن شکست خورده، بلکه باعث شده اقتدار والدین و تمام نهادهای اجتماعی فرو بریزد.

دخالت دولت در حوزه خصوصی مردم باعث شده است، نسل های جدید در وضعیت "عصیان علیه پدر" (پدر به عنوان هر مرجع صاحب اقتداری) قیمومیت هیچ صاحب اختیار و مشروعیتی اعم از والدین، بزرگ فامیل، معلم و پلیس و امثالهم را نپذیرد و با قرار دادن خود در جایگاه قربانی همیشه خود را بر حق قلمداد نماید.

دخالت دولت در حوزه خصوصی باعث شده است، نوجوانان برای داشتن حریم خصوصی خود دست به مبارزه بزنند و در این راه در مقابل مامور منکرات و پلیس بایستند (و به علت این رفتار از والدین یا بخش هایی از جامعه مهر تایید بگیرند) رفتاری که در طولانی مدت باعث می شود نوجوانان به صورت ناخوداگاه جایگاه "قربانی" را اشغال کند و با خشونت رفتاری و کلامی، همیشه خود را حق به جانب دانسته و از خانواده، نهادهای اجتماعی و  جامعه، طلب کار باشد.
در چنین شرایطی است که پدر و مادر توان امر و نهی یا حق تعیین "باید و نباید" برای فرزندان خود را از دست داده است و هر امر یا دستور رفتاری و اخلاقیی که از سوی والدین صادر می شود با خشن ترین و تندترین شکل و شیوه پاسخ می گیرد.

در واقع دولت با ورود در حوزه هایی که جزء وظایف هیچ حکومتی محسوب نمی شود، اقتدار افراد و نهادهای مشروع برای اعمال قواعد مربوط به چارچوب های اجتماعی را از بین برده و نسلی بدون هیچ تکیه گاه اخلاقی و پایگان اجتماعی را پرورش داده است. نسلی که نه پدر و مادر جرات می کند به رفتار ناپخته و نادرست او ایراد بگیرد و نه به معلم و ریش سفید و پلیس اندک احترامی قائل است. این نسل، خشونت کلامی و رفتاری شدید دارد، نسلی است که هر گفته یا رفتار خلاف میلش را با شدیدترین و وقیحانه ترین شکلش پاسخ می دهد، هیچ گوش شنوایی ندارد و به راحتی در مقابل روی  پدر و معلم و پلیس می ایستد و لازم باشد از فحاشی و به کار بردن خشونت نیز ابایی ندارد. نسلی که این گونه پرورش یافته، نسلی نامتساهل و بیگانه با مدارا و رواداری است. (به عنوان مثال کافیست یکی از آنها طرفدار یک تیم ورزشی باشد تا تیم مقابل را با بدترین واژه ها تحقیر کند، اگر طرفدار فلان باشگاه ورزشی یا بازیکن یا خواننده پاپ و ... است، آن را در حد خدا می پرستد و در مقابل کوچکترین نقدی، شدیدترین توهین ها را نثار منتقد می کند. در مسابقات فوتبال قهرمانی اروپا سیصد هزار نفر که عموما نوجوان بودند به صفحه بازیکن فرانسه که باعث مصدومیت رونالدو شد حمله کرده و او را مورد فحاشی قرار دادند)این نسل پرورده همین گفتمان حاکم بر جامعه است‌. گفتمانی که می خواست شهروندانی مطیع تر و سربه زیرتر را پرورش دهد ، اما نسلی را پرورش داد که هیچ انتقادی را نمی پذیرد و هیچ« غیری» را نمی بیند.

کانال خرمگس