همزمان با آغاز سال تحصیلی جدید (99-98) رئیس جمهور ضمن تبریک آغاز سال تحصیلی به دانش آموزان ،فرهنگیان و اولیا در پرسشی از دانش آموزان خواست تا نظر خود را در باره نحوه ی شاداب سازی محیط مدرسه بیان کنند .
به نظر می رسد مهر که می آید انگار بی مهری ها نسبت به آموزش و پرورش با این دست سوالات بیشتر خود نمایی می کند !
سوال مهر ماه رئیس جمهوری برای دانش آموزان یادآور پرسش شکست خورده ای است که امروز در بین جامعه فرهنگی جایگاهی ندارد چرا که تبعیض ها ،محرومیت ها ، بی تدبیری ها و... تبدیل به پاسخ های نمادین چنین پرسش هایی شده اند .
اینکه ریاست جمهوری علارغم وجود مشکلات اقتصادی ، تورم بالا، بیکاری ،فقر ،گرانی و...در کشور با لبانی خندان و روی گشاده در بین دانش آموزان پایتخت نشین حاضر می شود و می خواهد به هر طریق ممکن از دانش آموزان بخواهد صحبتهایش را تایید کنند! اقدامی مناسب است اما طرح چنین پرسشی دربین جامعه فرهنگیان مبهم و متقابلا سوالات متعدد دیگری را در اذهان متبادر می سازد
ریاست محترم جمهوری؛
جامعه فرهنگیان تبریک آغاز سال تحصیلی جدید را از طرف شما صمیمانه می پذیرد ولی فراموش نکنید که تبریک واقعی را باید به موسسات کنکور و غیر انتفاعی می گفتید که از صدقه سر 14 میلیون دانش آموز و 2 میلیون فرهنگی درآمدهای میلیاردی به جیب می زنند! تبریک واقعی را باید به سیاست گذاران " ژن خوب" در دولت تدبیر و امید می گفتید ؛ همان سیاستی که قایل به رتبه بندی انسانهاست ؛ همان سیاستی که جدا سازی آموزش استعدادهای درخشان از سایر دانش آموزان را ترویج می کند .
شما خبره دنیای سیاست هستید! قطعا بی خبر از سیاست های نظام آموزشی هم نیستید به دلیل سیاست گذاری های نادرست مدیران ارشد ،امروز آموزش و پرورش تبدیل به بنگاه ورشکسته ای شده که نه تنها از انجام وظایف روزمره خود عاجز مانده ، بلکه به عامل اصلی احساس بیگانگی و ناراضی تراشی در بین پرسنل خود تبدیل شده است .
مرگ مدرسه و تقویت احساس بیزاری از کلاس ،تبدیل مدارس به کانون باز تولید خشونت ،افزایش بی مهار آسیب های اجتماعی و فرسایش روحی و جسمی دانش آموزان و معلمان تنها ثمرات اندکی از این دستگاه معیوب است و بر همین اساس فرزندان این مرز و بوم با هزاران امید و آرزو وارد نظام تعلیم و تربیت می شوند اما پس از طی کردن سالهای تحصیل آن کودکان سرزنده ،فعال ،کنجکاو ،پرنشاط ،پرسشگر تبدیل به جوانانی بی تفاوت ،کم رمق و نامیدمی شوند ؛ شما چه فکر می کنید ؟
به نظر شما این همه تفاوت بین ورودی های دبستان و خروجی های دبیرستان ارمغان نظام بیمار آموزشی نیست ؟
جناب دکتر روحانی ؛
صدا و سیمای ملی سخنان و پرسش شما را در تمام نقاط ایران به خوبی انعکاس داد . فکر می کنید دانش آموزان ، فرهنگیان و اولیا در مناطق محروم و دارای مدارس کپری و فرسوده با نیمکت های شکسته ، فضاهای نامناسب و.. چه پاسخی به پرسش شما خواهند داد ؟
جدا از اینکه نظام آموزشی ما سالهاست کارکردهای تربیتی خود را از دست داده و دیگر انتقال ارزش ها و میراث های فرهنگی به فراموشی سپرده شده است ، نظام بودجه ریزی نیز مسیر انحرافی را به خوبی طی می کند . خروجی آموزش و پرورشی که سرانه دانش آموزی تنها 07 / 0 درصد میانگین جهانی است و بر اساس آمار رسمی سهمش از تولید ناخالص ملی در سال گذشته کمتر از نیم درصد بوده است مدرسه شاداب و دلپذیر خواهد بود ؟
رئیس جمهور عزیز:
شاید روی گشاده و لب خندان شما دنیای دانش آموزان را برای چند ساعتی شاد کند اما امروز دانش آموزان از بی توجهی شما به مدارس دولتی و توسعه مدارس غیر دولتی ، از تراکم زیاد دانش آموز در کلاس درس ،از وضعیت نابه سامان معیشت معلمانشان ،از به کارگیری معلمان خرید خدمت و بی انگیزه ،ازفضای بی روح و نامناسب مدارس ،از سوختن همکلاس هایشان در آتش بخاری های نفتی ،از ریزش دیوار و زیر آوار ماندن هم کلاس ها و معلمانشان و...به این مهم رسیده اند که آموزش و پرورش جز اولویت های دولت شما نیست و به تبع آن پرسش مهر شما هم تنها تکه ای از پازل ناتمام برنامه های نمادین است که هر ساله تکرار می شود.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان