کسی منتظر وزیر جدید نیست ... عجله نکنید! انتخاب وزیر حق شماست ولی به نام فرهنگیان تمام نکنید!

در چند روز اخیر اخباری مبنی بر معرفی پیش از موعد وزیر آموزش و پرورش به مجلس منتشر شده و دلیل آن هم افزایش مخالفت جناح های مختلف مجلس و حامیان دولت با سرپرست فعلی عنوان گردیده است.( خوب است که در این خبر اشاره ای به مخالفت یا موافقت فرهنگیان نشده است ).
سایت عصر ایران این خبر را از صفحه خود حذف کرده است ولی این خبر در شبکه های اجتماعی هم به وفور انتشار یافته است ولی صحت و سقم این خبر چندان معلوم نیست و به نظر چندان هم مهم نیست . سوال این است این خبر درست باشد یا غلط ! چه فرقی به حال مجموعه آموزش و پرورش از فرهنگیان گرفته تا دانش آموزان و کادر اداری و خانواده ها و ... می کند ؟
نگاهی به نحوه آمدن و رفتن وزرا در این وزارتخانه نشان می دهد که تقریبا آمدن ورفتن هیچ وزیری تفاوت چندانی به حال مجموعه آموزش و پرورش نمی کند . تعداد معدودی از وزرا در برهه هایی کوتاه فقط توانسته اند تغییرات بسیار محدود و اندک در معیشت فرهنگیان ایجاد کنند نه در مجموعه آموزش و پرورش ! یا حتی فقط برخی از موضع گیری ها و شعارها را داشته اند و در عمل تقریبا هیچ کاری نکرده اند ! (این شعارها بیشتر در پایان دولت ها اتفاق می افتد که یا اصلا اجرا نمی شوند ولی تعهدی برای دولت بعدی ایجاد می کند! یا در صورت اجرا با خرید زمان در آخرین سالهای استقرار دولت اتفاق می افتند که بار مالی به دوش دولت بعدی بیفتد ولی تبلیغاتش برای آنها باشد ) . جامعه ناامید و خسته آموزش و پروش از وعده و شعارهای توخالی و برنامه های طرح های رفع تکلیفی تشنه توجه واقعی و تزریق و نشاط و سرزندگی است که فعلا در اولویت برنامه های دولت نیست !

نکته جالب ماجرا اینجاست که فرهنگیان خسته از بی عدالتی و فقر با همین حرکات های کوچک نیز جذب این افراد شده اند و محبوبیت زیادی در بین فرهنگیان برای آنها به وجود آمده است . جالب تر اینکه با حرف ها و موضع گیری های خود در انتخابات رای فرهنگیان را به سمت نامزد مورد نظر خود جلب نموده اند و بعد از انتخابات حتی از قبول پیشنهاد همان وزارتخانه سر باز زده اند ؟!
اگر از نگاه احساسی دور شویم متوجه می شویم که در دولت ها معمولا تمامی برنامه ها و انتصابات و حتی برنامه های به ظاهر بلند مدت و میان مدت و کوتاه مدت همگی مستقیم یا غیر مستقیم رنگ و بوی انتخاباتی و جناحی دارند . وزرا معمولا با لابی و رایزنی و گاه فشار جناح ها و گروه ها معرفی و انتخاب می شوند و با همان روشها نیز برکنار می شوند یا به ظاهر کنار می کشند . امضاهای استیضاح به همان راحتی که جمع می شوند به همان راحتی هم پس گرفته می شوند . وزرا هم موقع خداحافظی بدون بیان واقعیات ، به نام مصلحت بدون ایجاد کوچکترین تلنگر و هزینه ای برای بالادستی ها کنار می روند .

قبول وزارت در این شرایط چرا بدون هیچ گونه پیش شرط با پشتوانه اتفاق می افتد ؟

وقتی که یک معلم ساده مثل من می داند که آموزش و پرورش هیچ اولویتی در نزد دولتمردان ندارد وزیر آن را بهتر از من می داند ! وقتی دولتمردان آموزش و پرورش را در حد یک مجموعه پرخرج و پرمصرف می بینند و در زمان تقدیم بودجه نیز از گفتن آن ابایی ندارند ، وزیر این نکته را بهتر از من می داند . وقتی نگاهشان به آموزش و پروش همانند یک بنگاه اقتصادی ، خرید خدمتی است و آرزوهایشان سپردن آموزش و پرورش به بخش خصوصی به قمیت نازل است ، وزیر این را بهتر از من می داند . ( افت کیفیت آموزشی و پرورشی ، تشدید حس بی عدالتی اجتماعی، اعطای نمره های بالا و کارنامه های درخشان در قبال آموخته ها ی تقریبا هیچ در برخی از این مدارس ، خالی کردن جیب خانواده ها و تحمیل هزینه های کمرشکن به آنها با ظواهر خوش رنگ و لعاب مدارس خصوصی و در مقابل کاستن از بار هزینه دولت ، استثمار انبوه دانش آموختگان بیکار جامعه و فرستادن به کلاس درس حتی اگر تخصص و مدرک و گزینش مرتبط و کافی نیز نداشته باشند و ... خیلی برای نگاه انتخاباتی که کوتاه مدت و تبلیغاتی است ، مهم نیست )
انتصاب آقای بطحایی به عنوان معاونت دانشگاه آزاد اسلامی در حالی که عنوان کرده بود برای شرکت در انتخابات مجلس از سمت وزارت آموزش و پرورش استعفا داده است ، آخرین نمونه از همین رویکرد است که نشان داد تنها چیزی که در این میان مهم نیست مجموعه آموزش و پرورش و فرهنگیان هستند هرچند تمامی شعار ها و تبلیغات و برنامه ها به ظاهر با نام آنها صورت می گیرد .
هیچ کس از فرهنگیان با شعارها و برنامه های زیبا و دهن پرکن آقای بطحایی در زمان شروع وزارت پر از شعف و شور نشد! چه زمانی که در مجلس از برنامه های مفصل خود سخن می راند و چه زمانی که با شور و هیجان از داخل یک خودرو که ظاهرا در مسیر وزارتخانه بود ، آینده با شکوه را برای آموزش و پروش و فرهنگیان وعده می داد ! و چه زمانی که عنوان کرد خودش را معلم می داند و به کوچه پس کوچه های آموزش و پرورش آشناست!

برخی نیز در همان زمان عنوان کردند به خاطر ارتباط خوب با سازمان برنامه و بودجه احتمالا در جذب منابع مالی موفق تر خواهند بود . در پایان امر و در زمان استعفای ایشان نیز تقریبا نه کسی از فرهنگیان ناراحت و نگران شد و نه ناامید و مایوس ! گویی بود و نبود وزیر هیچ فرقی به حال مجموعه آموزش و پروش ندارد .

در جایی خواندم که یکی از عزیزان نوشته بود که در شرایط بدون وزیر مجموعه بالادستی وزارتخانه آموزش و پرورش به دور از تعلقات و برخی ملاحظات جناحی و پست و مقام ، بهتر و راحت تر دیدگاه های واقعی خود را در شبکه های اجتماعی بیان می کنند و شاید این شرایط بهتر از وزیر داشتن است که دست و پای افراد را برای بیان نظرات و اعتقادات واقعی می بندد!
واقعیت این است که وزیر در زمان قبول وزارت بهتر از هرکسی می دانست که با این نوع نگاه دولت به آموزش و پروش ، هرگز نخواهد توانست حتی گوشه ای از شعارها و برنامه های آموزش و پرورشی و معیشتی خود را اجرا کند کما اینکه در بحث تاخیر در پرداخت مطالبات و عدم پرداخت سرانه مدارس و عدم توزیع شیر مدارس و ... رکوردهای جدیدی ثبت کرد و رفت ! پس وزیری آمد و نام خود را به عنوان یک وزیر در تاریخ ثبت کرد. برای چندین سال به دور از زیرمجموعه ندار و بی بضاعت ، حقوق وزارت گرفت و درصدر مجلس در کنار رئیس جمهور نشست و حال چیزی را از دست نداده است جای خود را در مجموعه مدیران کشور عوض می کند ! شاید در آنجا دردسر و دغدغه کمتری نیز داشته باشد ؟!
در بحث معرفی وزیر جدید نیز به احتمال زیاد در بر همین پاشنه خواهد چرخید . یعنی فارغ از اینکه چه کسی وزیر باشد و از چه گروه یا جناحی باشد فرهنگیان این وسط هیچ کاره اند . در هیچ تصمیم گیری در هیچ بخشی از این سیستم مشارکت داده نخواهند شد .
وزیر جدید مهم نیست آشنا به امور آموزش و پرورش باشد یا نه ! کلاس درس 35 تا 40 نفره و یا کلاس در بالای کوه های سرد و یخبندان یا در گرمای کشنده کویر را لمس کرده باشد یا نه ! بی پولی و شغل دوم و سوم را لمس کرده باشد یا نه ! حس له شدن زیر خط فقر و مقایسه رفاه و آسایش و امکانات با سایر کارمندان را چشیده باشد یا نه ! فقط باید در اتوبان جناح ها خیلی به راست و چپ نپیچد چرا که سکان بزرگترین وزارتخانه و وسیع ترین مجموعه اداری کشور را در دست دارد. این مهم است ! خیلی مهم !
امروزه دعوا بر سر اجرا شدن و نشدن سند 2030 است ولی تقریبا کل مجموعه آموزش و پرورش غیر از عده معدودی که شاید این سند برای دعوای جناحی بهره می گیرند، واقعا نمی داند که این سند چیست و محتوای آن چیست؟

یک مطالعه ساده می تواند مشخص کند که جامعه فرهنگی کشور به عنوان مجری اصلی سند تحول بنیادین آموزش و پرورش ، جز اسم آن چیزی نمی داند ! کسی متوجه نشد که نظام 3-3-6 چرا اجرا شد ؟ و اجرا شدن پرهزینه آن چه تحولی شگرف در آموزش و پروش ایجاد کرد؟ معلم افسرده و خسته از شغل دوم و سوم چه زمانی فرصت دارد به محتوای این موارد فکر کند و مطالعه و تحلیل کند ؟ بیشترین هنرش می تواند آمادگی لازم برای کلاس درس باشد تا پیش درگاه خدا و جامعه شرمنده نباشد و کوتاهی نکرده باشد.
شاید عنوان شود که این اسناد و طرح ها و برنامه های بلند مدت ، در بخشنامه های مختلف خرد شده و در نظام آموزش و پرورش کشور اجرا می شود و آگاه بودن فرهنگیان از جزئیات محتوای آن ضرورتی نداد ! در بحث معرفی وزیر جدید نیز به احتمال زیاد در بر همین پاشنه خواهد چرخید . یعنی فارغ از اینکه چه کسی وزیر باشد و از چه گروه یا جناحی باشد فرهنگیان این وسط هیچ کاره اند . در هیچ تصمیم گیری در هیچ بخشی از این سیستم مشارکت داده نخواهند شد .

حال سوال اینجاست که نتیجه اجرا شدن یا نشدن آنها چه بوده است ؟ و  کدام آمار بیانگر حرکت هرچند کوچک علمی و اخلاقی آموزش و پرورش رو به جلو هست ؟ در سالیان اخیر روال بر این بوده است که هر گروهی بر کرسی نشسته و هر طرحی را اجرا کرده خود و اطرافیانش چنان تعریف کرده که گویی منجی سیستم آموزش و پرورش خود او بوده است و حتی اجازه نداده است که کسی در حد یک درصد نیز به دوران مشعشع ایشان اشکال و ایراد وارد کند . در مقابل گروه دیگر تا توانسته است آن را کوبیده و بی اثر دانسته است . و حتی یک درصد نیز به مفید بودن آن دوران و طرح ها اعتقاد نداشته اند . ماهیت امور آموزشی و پرورشی نیز چنین است که معیارهای اندازه گیری را به راحتی می شود با هزاران ترفندو سفسطه به نفع خود تغییر داد .
با این اوصاف بود و نبود یک وزیر دست و پا بسته که از حداقل ابزارهای لازم برای پیشبرد برنامه های خود برخوردار نیست ،برای فرهنگیان و مجموعه آموزش و پرورش تا بحال چندان تفاوتی نداشته و به نظر نمی رسد که بعد از این نیز تغییر محسوسی ایجاد شود .

جامعه ناامید و خسته آموزش و پروش از وعده و شعارهای توخالی و برنامه های طرح های رفع تکلیفی تشنه توجه واقعی و تزریق و نشاط و سرزندگی است که فعلا در اولویت برنامه های دولت نیست !
پس عجله نکنید ! هیچ کسی از فرهنگیان منتظر وزیر جدید نیست ! هر کسی را دوست داشتید انتخاب کنید مطابق میل و برنامه هایتان ! لااقل به نام فرهنگیان و آموزش و پروش تمام نکنید .

راحت باشید ما شما را درک می کنیم !

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید