سخنی با سرپرست آموزش و پرورش

آقای حسینی که بر تخت لرزان این صدارت بی بنیاد تکیه زده اید و تشکل ها فرهنگیان را نگهبانان این پایه های بی پایه صدارت دانستید و با جلسه با این تشکل ها به زعم خود فضای ذهنی فرهنگیان را رصد کردید و یا به زعم خود از بدنه ی فرهنگیان با این تشکل ها یک آگاهی میدانی به دست آوردید ؛
آیا این تشکل ها را واقعا صدای معلمان و مدارس می دانید؟
اما باید گفت این تشکل با همان تعدادی که حضور پیدا کردند همان عدد را ضرب در صد کنید میانگین طرفدارانشان را در می یابید البته اگر هم همین تعداد به هوای قدرت و ثروت مدعی طرف دار تشکل های مورد نظر خود نباشند!
تشکل ها هرگز نماینده های مدارس و معلمان نبوده و نیستند و جایگاهی در میان فرهنگیان ندارند .

اتفاقا نتیجه ی عملکرد تشکل ها این شد که فرهنگیان را از نام تشکل و هر چیزی که نام یک جمع گرایی و صنفی باشد گریزان و بدبین نموده اند چون دغدغه ی این تشکل ها چینش مهره های خود در این بازی ویژه خواری و زیاده خواهی است و لابی گری های آن ها هم جز جزیره نگری فردی و منفعت طلبی شخصی چیز دیگری نیست.
چنانچه فریفته ی این تیرک های مدعی حمایت از شما و فرهنگیان را بخورید، دنیا و آخرت خود را تباه و ظلم بزرگی در حق فرهنگیان مظلوم نموده اید.
این قماش مانند عروس پر عشوه ی دهر هستند که قبل شما هم امیدواران خود را در میانه ی بلا رها کردند.
امید است با اندکی مطالعه و بررسی از سلف از این اریکه ناپایدار و بی وفا تجربه ای حاصل نمائید و با سربلندی از این میدان بیرون آئید تا همیشه دعای خیر خانواده بزرگ فرهنگیان بدرقه راهتان باشد.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید