رسم است که هر ساله همزمان با سالروز شهادت استاد مرتضی مطهری روز معلم را گرامی می داریم ، یقینا اختصاص چنین روزی برای بزرگداشت معلمان سنتی ارزشمند و فرصتی مناسب برای اندیشیدن دوباره به آموزش,آموزشگر و آموزگار است .
بعید می دانم کسی از بین ما باشد که در مقام والای معلم و آموزگار شک داشته باشد ، در این یادداشت شاید انتظار برود که من هم چند کلامی را در ستایش معلم و مقام معلم به رشته ی تحریر درآورم لیکن رخصت دهید که از این بخش نه به خاطر کم اهمیت بودنش بلکه به دلیل تکراری بودنش گذر نمایم و به این بهانه تنها گوشه ای از مشکلات و دغدغه های مدیران مدارس در رابطه با نبود و ناکافی بودن سرانه مدارس که البته آن هم جدید نیست تکرار نمایم .
کمبود سرانه ای که شان ، ارزش و اعتبار مدیران را به حاشیه رانده است
به هیچ وجه از نگاه افراطی در این زمینه سخن نمی گویم و برای رد کردن از این نوع نگاه به ذکر یک واقعیت عینی اشاره می کنم.
همین چند روز پیش بود که به صورت اتفاقی با مدیر یکی از دبیرستان های شهرمان برخورد کردم .
از قضا مشغول مکالمه تلفنی با اولیا یکی از دانش آموزان بود ، او از اوضاع نامناسب مالی و سرانه ناکافی دم می زد که جوابگوی خرید مایحتاج مدرسه نیست .صحبتهایش آن قدر ملتمسانه بود که ولی آن دانش آموز را راضی و مجاب به خرید یک بسته کاغذ آچار برای آموزشگاه تحت تصدی اش کرد.
پس از اتمام مکالمه تلفنی پای صحبت هایش نشستم . او می گفت در سال تحصیلی ۹۷\٩٨حتی یک ریال از سرانه آموزشی به حساب مدرسه ام واریز نشده است ، مکثی کردم و از او پرسیدم پس مدارس چگونه اداره می شوند ؟
او که دل پری داشت و در حالی که بغض گلویش را گرفته بود گفت نبود سرانه و اوضاع وخیم آموزش و پرورش شان و مقام فرهنگی بودنم را خدشه دار کرد تا جایی که مجبور شدم پیش دانش آموز و خانواده اش دست گدایی دراز کنم . از این درد و دلهایش به هم ریختم و یاد به اصطلاح اصل سی ام قانون اساسی افتادم که دولت موظف است وسایل آموزش و پرورش رایگان را برای همه ی ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد و وسایل و تحصیلات عالی را تا سرحد خودکفایی به صورت رایگان گسترش دهد .
متاسفانه آنچه در قانون اساسی مبنی بر رایگان بود وسایل و تحصیلات عالی تاکید شده فرسنگ ها فاصله گرفته ایم و عملی شدن این اصل گویا محلی از اعراب ندارد .
جناب مدیر ، مدیر کل و وزیر آموزش و پرورش !
تا چه زمانی مدارس باید به حال خود رها شوند؟
چرا چشم یک مدیر باید به جیب اولیا دانش آموزانی دوخته شود که برای رفع نیازهای اولیه خودشان مانده اند ؟
گویا فاتحه ی آموزش و پرورش خیلی وقت است که خوانده شده است !
بیش از این ارزش و اعتبار فرهنگی بودنمان را لگدمال نکنید !
بهتر از به جای بزرگداشت و تعریف و تمجیدهایتان از معلم این همه کمبود ، نارسایی و دغدغه را مد نطر داشته باشید.
امیدوارم دیگر هیچ گاه شاهد چنین مشکلاتی نباشیم .
خیلی خودمونی روز معلم را به تک تک دلسوزان تعلیم و تربیت تبریک می گویم.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان