بهار خوش گذرد شادی جهان را بین ؛ که عارضِ گلِ خوشبو ، تو را دهد آیی

خبر رسیده مرا ای نگاه تنهایی
به خلوت دل خود خو کنی تو دریایی

نصیب توست جهان هر چه را نظر داری
تو کم ز خلق نئی گوهر سبک پایی

بنوش عِزّ جوانی و مستِ ایمان شو
که عزتت ، نه به پیری است وقت بّرنایی

بهار خوش گذرد شادی جهان را بین
که عارضِ گلِ خوشبو ، تو را دهد آیی

صبا ، که بوی طبیعت ، سحر ، مرا آورد
به یُمنِ دولتِ گُل ، بزم گشت هر جایی

چه شد که مطربِ میخانه زد سحر ، آواز
مگر کسی است که آید به بزم آرایی

گمان مَبر ، که ولی خود، به رمزِ ایمان گفت
خوش آن دلی که از این دِیر ، اخذِ والایی

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید