غرض این است که از آمدنم رنج کشم

خط فرهنگ چه باشد سر هنگ هنگامه؟
هنر اینست که خود کامه سر هنگ باشد؟

هنر اینست که چهل باشی و مولا بینی
مدعی تف به چهل سالگی جویا می‌کرد

به که لولا شده بهلول در این جامعه‌ ها
هنر جمع چه کرد که ادب بی هنریست

تقدیم به غریب محله و ناشناس عزیز :


ما از سرای کثرت بر وحدتی رسیدیم
لبیک زن چو حاجی از غیر دل بریدیم

بر کاثران ثروت گویید رحل بندید
شاید سفر بسازد ما از خطر رهیدیم

پرواز عشق یاران با دید و عقل باید
از بام کعبه دل تا قرب پر کشیدیم

ای راهیان منزل ای راویان کهگل
ما یار عشق خود را بیرون ز خود ندیدیم

از کعبه رخت بندید تا کعبه درون را
از پرده دور سازید ما پرده را دریدیم

والی به عاشقانت ده جرعه آب جنت
تا بر یقین فزاید ما پیش از آن چشیدیم

همکار محترم مهندس عزیز:


جوان شدی تو دلا بوسه ای بزن بر خاک
قبول رحمت خالق شوی ز غیر چه باک

به یُمن دولت عشق بهره بر تویی لایق
به بخت خویش جوانی کن و بخور از پاک

دریغ دهر مخور عاشقا تو پاک دلی
توکلی کن و خوش زی که روزگار هلاک

در این زمانه خوری غم چه لذتی دارد
که روز واقعه شادی شود مرا نه مغاک

اسیر نفس نگشتم مرا تو ای گل ناز
به عصمت ازلی حکم دادی و ادراک

مرا چو غنچه ببودم ادب نمودی گل
ادب یه عشق سپردم هنر ز غیر امساک

فریب ظاهر سیمین مخور که خاک دلان
چنان فریب دهندت چو زهره در افلاک

عزیز خالق بی چون شوی که از عالم
گلی بچینی و در گل هزار جامه پاک

ولی به عشق تو دادیم سلطنت مستیم
ز جام باده عرفان خوشیم در دل خاک