الگوی انسان والا

بنگرد هر کس به عیب خود دلا
از عیوب دیگران پرهیزها

هر کسی را عیب باشد ای رها
تا توانی سعی کن از خود جدا

هر که بیند عیب خود را بین عام
عیب دیگر را ببیند والسلام

هر که بر روزی خدا راضی دلا
هر چه از دستش رود غمگین نه لا

هر کسی باشد کشد شمشیر را
بین مردم تا ستم را برملا

با همان شمشیر بیرون از نیام
کشته می گردد دلا ما بین عام

هر که در کاری به رنجی مبتلا
رو به نابودی هلاکت بین ما

در بلا گرداب افتد آن کسی
در میان مرداب غرق آید همی

آن چنان زی گام بر داری دلا
بین خلقی اجتماعی روی پا

متهم آن کس قدم بر جای بد
گر گذارد جلوه بد گر گل سبد

حد رعایت در سخن گفتن دلا
هر که را بیشی سخن افزون خطا

شرمگین اندک حیا او را دلا
مرتکب کاری شود بیشی خطا

هر که را کمتر حیایی برملا
گر چه با تقوا که غمگین بین ما

با کمی پرهیزگاری ای رها
مرده دل آن کس ز تقوا دورها

در جهنم چاه آتش افتد آن
مرده دل هر کس که باشد ای فلان

هر که زشتی را ببیند بین ما
مرتکب زشتی شود کاری خطا

احمقان در بین خلقی آشکار
هر خطایی مرتکب با افتخار

وصف کمتر ضد ارزش ارزشی
هر که را بینی عیان خاطی بسی

یاد مایی کن قناعت پیشه ای
با قناعت گنج یابد بنده ای

یاد مرگی کن فراوان ای رها
تا رها از دنیوی فانی سرا

جزوی از اعمال حاسب گفته ها
گر ضروری گو کلامی را به ما