تقریبا در ایران رسم است که مدیران مدرسه در ابتدای صبح برای دانش آموزان سخنرانی میکنند یا در زنگ‌های تفریح با بلندگو با بچه‌ها حرف می‌زنند.
لازم نیست که همسایه‌های مدارس هم سخنان مدیر و یا ناظم مدرسه را بشوند آن هم ساعت 7 صبح که بسیاری از آنها خواب هستند.
می‌شود مراسم صبحگاهی مدارس را با یک بلندگو آن هم با صدای کم برگزار کرد تا همسایه‌های مدارس هم دچار مشکل نشوند.
می‌شود در زنگ‌های تفریح به جای ایستادن پشت پنجره و حرف زدن با بچه از طریق بلندگو، به حیاط مدرسه رفت و از آنجا با دانش آموزان صحبت کرد و یا به آنها تذکر داد.
این معنا در مورد مساجد هم صادق است. آنها می‌توانند صدای مراسم خود را فقط در داخل مسجد پخش کنند.
باور کنیم کسانی که همسایه مدرسه و یا مسجد شده‌اند گناه نکرده‌اند که صبح تا شب باید صدای بلندگو را بشوند.
عصر ایران
نظرات بینندگان
است که فقط می گوییم. هنوز زمان عمل نرسیده
است . دقت کنید همه فقط می گویند. مسول و
غیرمسول . باسواد و بیسواد . جوان و پیر.
شاید هنوزتا سده ی عمل زمان بسیاری باقی است.
استادی داشتیم می گفت : اگر در محوطه دانشگاه
می نویسند به روی چمن نروید ، بدان دلیل است که
دانشجو می رود. پس درک خیلی از مسایل برای
برخی وجود ندارد. فرهنگ سازی فوق العاده ضعیف
است. چرا می گوییم اما عمل نمی کنیم ؟
بر این باورم که با این نوع ... شان در واقع اسلام و دین و آیین شان را در اذهان همکاران و مردم به صلیب کشیده اند و بیشتر هم می کشند.
البته در موردکاهش بقیه آلودگی ها هم وضعمان همینطور است