حس وطن دوستی در نظام آموزشی ما ؟!

به نام خداوند جان و خرد
چو ایران نباشد تن مباد

ماه مهر دوباره آغاز شد و زنگ‌ مدارس به صدا در آمد. نسیم  بهار آموزش و پرورش در  ایران وزیدن گرفت .
شروع فصل دانایی را به همه همکاران و دانش آموزان عزیز تبریک می گویم.
پرورش یکی از دو رکن اصلی آموزش و پرورش می باشد . متاسفانه همیشه به دلایل مختلف این موضوع چندان که بایسته بوده مورد توجه قرار نگرفته است .
البته در زمینه انجام مراسم نماز ، عزاداری و مولودی کارهایی انجام‌می شود ولی در زمینه های دیگر فعالیت ها خیلی ضعیف است.
از جمله مواردی که مورد غفلت قرار گرفته است تقویت حس وطن دوستی در بین دانش آموزان  است .با توجه به این موضوع که کشور ما از اقوام و مذاهب مختلف تشکیل شده است وجه مشترک بدون مناقشه همه ما ،ایران عزیز می باشد .

فرزندان ایران عزیز ما -که همیشه دشمنانی قسم خورده دارد- می بایست هرچه بیشتر نسبت به مام میهن احساس تعلق کرده تا در بزرگسالی برای آن فداکاری نمایند.

متاسفانه در حال حاضر به دلایل مختلف از جمله سیاست ها و‌ عملکرد بد مسئولان حس وطن پرستی و همگرایی کم رنگ  شده است .یکی از مصادیق این موضوع ، پدیده مهاجرت گسترده افراد به خصوص نخبگان به خارج از کشور می باشد که خسارت های جبران ناپذیری را به کشور وارد کرده است.
البته آموزش و‌پرورش تا حدی با گنجاندن دروسی در کتب ادبیات فارسی سعی در تقویت ایران دوستی و وطن پرستی داشته است ولی کافی به نظر نمی رسد.
یکی از برنامه هایی که هزینه مالی هم ندارد پخش سرود جمهوری اسلامی و برافراشته شدن پرچم سه رنگ ایران عزیز در ابتدای مراسم صبح گاه مدارس می باشد .

این برنامه به ندرت در مدارس اجرا می شود . این برنامه باید اجباری شود و همه مدارس می بایست مکلف به اجرای آن در آغاز مراسم صبح گاهی شوند. از دیگر برنامه هایی که در این زمینه می تواند مفید باشد پخش سرودهای ملی مانند «ای ایران » در زنگ های تفریح می باشد.
به هر حال امیدواریم با اصلاح رویه های موجود روز به روز شاهد تقویت همگرایی ملی و روحیه فداکاری برای ایران عزیز باشیم.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید