هم‌اندیشی، حلقه گمشده آموزش‌ و پرورش

 یکی از برکات سفرهای استانی، دیدار مسئولان با مردم است. گرچه یکی از وظایف همراهان رئیس‌جمهور پوشش محدودیت‌های سفر ایشان است ولی وزیران کابینه سعی می‌کنند در حوزه کاری خویش، مشکلات منطقه را بررسی و با هم‌اندیشی نسبت به حل آن اقدام کنند. یکی از برنامه‌های اعضای کابینه، ملاقات با پرسنل و شنیدن درددل و پی بردن به مشکلات آنها و هم‌اندیشی با بدنه دور از مرکز است. سفرهای هیأت‌دولت با توجه به هزینه سفر، زمانی مثمر خواهد بود که منتج به نتیجه مطلوب شود.

سفرهای کلیشه‌ای به‌ جز هزینه، خستگی و ناامیدی، پیامدی نخواهد داشت. ناهماهنگی موجود در سیاست‌گذاری و نبود وحدت رویه می‌تواند در این سفرها مشکل‌زا باشد. وزیر آموزش و پرورش در اولین روز سفر خود، شهرستانی کم جمعیت را که اعتراض معلمان در آن کم‌فروغ است، انتخاب کرد. دومین روز سفر وی بدون دادن وقت ملاقات به وزیر و یا دیگر مسئولان آموزش و پرورش به پایان رسید. در این سفر، به‌رغم اصرار تنی از فعالان صنفی برای ملاقات با وزیر و مسئولان وزارتخانه، امکان دیدار میسر نشد. فعالان پیگیر وقت ملاقات، سردرگم یافتن متولیان و برنامه‌ریزان این سفر ماندند و راه به جایی نبردند. صاحبان امر در وزارتخانه و مدیران روابط‌عمومی وزارتخانه در دسترس نبودند. استرس ناشی از آمدوشد بین واحد حراست و مشاوران مدیرکل، سرانجام خوشی نداشت. برنامه‌ریزان پیشنهاد می‌دادند که معلمان خواسته‌های خود را به‌صورت مکتوب ارائه دهند، تا در فرصت مناسب طی یک گزارش به مرکز ارسال شود.

آنها اعتقاد داشتند که افراد حاضر در ملاقات حضوری بايد از ادب و آداب معاشرت، منطق، تسلط بر امور آموزشی و پرورشی برخوردار باشند. به‌نظر می‌رسد تحقق نیافتن ملاقات حضوری وزیر با فعالان صنفی و آموزشی، به معنای نبودن چنین شخصی در جامعه فرهنگی فارس است و این توجیهی غیرقابل پذیرش است که روز قبل از آن، رئیس‌جمهور بر مهد ادب بودن فارس تاکید داشتند و آن را فخر جامعه بشری دانستند.

در هر صورت، وزیر دولت تدبیر بر خاک فارس قدم نهادند، بی‌آنکه امیدی را در دل معلمان این دیار بارور کنند. شاید در گزارش‌هاي متعارف که به مرکز کشور ارسال می‌شود، چنین به‌نظر برسد که «همه چی آرومه» و نیازی به هم‌اندیشی با خدمتگزاران دور از مرکز نیست و برنامه‌های پیشنهادی وزیر به مجلس و نظرات ایشان در زمینه تعلیم و تربیت و مقام معلم، مو به مو اجرا می‌شود، ولی باید به‌عرض برسد که «هيچ چيز آرام نيست» و معلمان دور از قدرت نیز برای اصلاح محل خدمت‌شان، بدون هیچ چشم داشتی صاحب اندیشه‌اند.

روزنامه قانون