پرسش های یک معلم سابق حق التدریس از صندوق بازنشستگی :چرا با وجود اعتراض های گسترده معلمان و مکاتبات و ملاقات حضوری با نمایندگان، هیچ اقدامی جهت کاهش نرخ بیمه و بازنشستگی انجام نمی شود؟

من یک فرهنگی شهر تهران هستم که در سالهای 78 تا 84 به صورت پاره وقت در مناطق محروم اطراف تهران خدمت کرده ام؛ در مناطقی که بسیاری از نیروهای رسمی حاضر به خدمت در آنجا نبودند؛ در مدارسی که با آنکه در کنار کلان شهر تهران قرار داشت، از گاز، تلفن، آب لوله کشی و جاده آسفالته بی بهره بود. روزهای بارانی حتی راننده های سرویس حاضر نمی شدند معلمان را تا جلوی مدرسه برساند چرا که ماشین شان در گل فرو می رفت. ما به ناچار نزدیک 200 الی 300 متر فاصله مدرسه تا جاده آسفالته را پیاده می پیمودیم در حالی که پاهایمان تا مچ پا در گلهای چسبناک فرو می رفت. در مدارسی که به دلیل نداشتن بخاری و شوفاژ همیشه سرد بود.
در چنین شرایط نابه سامانی با وجود نداشتن بیمه، تنها به امید آنکه روزی جذب آموزش و پرورش شویم، سختی ها را تحمل کردیم.
به رغم توانمندی بسیاری از همکاران که مدرک لیسانس و فوق لیسانس داشتند، ادارات آموزش و پرورش به هیچ عنوان حاضر نبودند بیش از 12 یا 18 ساعت برای ما ابلاغ بزنند ؛ بنابراین وقتی در سال 1384 نزدیک 40 هزار نیروی حق التدریس به استخدام آموزش و پرورش در آمدند، سنوات خدمت آنها به بهانه آنکه از 24 ساعت کمتر است و از نظر قانونی امکان احتساب آن نیست، نادیده گرفته شد.
با وجود نامه های بسیار که به وزیر و نمایندگان مجلس نوشته شد و به رغم اعتراض بسیاری از ما در دیوان عدالت اداری، نتیجه ای عایدمان نشد، زیرا هر بار در پاسخ ما گفته می شد سنوات زیر 24 ساعت به دلیل منع قانونی حساب نمی شود. تنها مجلس می تواند این منع قانونی را بردارد.
در طی 12 سال مکاتبات ما با مجلس بی نتیجه بود. تا امسال که ناگهان گفته شد منع قانونی احتساب سنوات برداشته شد و کسانی که واجد این شرایط هستند برای احتساب سنوات خود به ادارات مراجعه کنند.
با مراجعه به اداره و رویت بخشنامه متوجه شدیم صندوق محترم بازنشستگی بیمه و بازنشستگی سالهای دور را به نرخ روز و 22.5 درصد تعیین کرده است، ضمن آنکه عید و تابستان نیز محاسبه نمی شود.
بر اساس محاسبه صندوق بازنشستگی، سالهایی که 12 ساعت تدریس در هفته داشتیم، 4 ماه و 7 روز و سالهای 18 ساعت تدریس، 6 ماه و 12 روز حساب می شود و ماهیانه مبلغ 233 هزار تومان برای بیمه و بازنشستگی باید پرداخت شود ؛ به سخن دیگر برای احتساب یکسال سابقه مبلغ 2800000 تومان باید به حساب صندوق بازنشستگی ریخته شود.

بیمه خدمات درمانی در حالی از ما می خواهد بیمه سالهای حق التدریس را بپردازیم که در تمام آن سالها ما از هیچ گونه مزایای بیمه برخوردار نبودیم؛حتی یک دفترچه درمانی ساده و صندوق بازنشستگی برای احتساب یکسال سابقه از ما 2800000 تومان مطالبه می کند در حالی که در سال 1378، درآمد 9 ماهه یک معلم حق التدریس با 12 ساعت تدریس در هفته حدود 1100000 تومان بود.

وقتی از کارمندان صندوق بازنشستگی دلیل این همه بی انصافی را جویا می شویم، پاسخ می دهند همه چیز باید به نرخ روز مطالبه شود، مگر وقتی شما می خواهید مهریه بگیرید به نرخ 20 یا 30 سال پیش حساب می شود.

سوال ما نیروهای آموزش و پرورش از صندوق بازنشستگی این است:
بر اساس کدام قانون برای سالهایی که بیمه نبوده ایم باید مجددا حق بیمه رد کنیم؟
بر اساس کدام قانون شرع و اخلاق برای سالهایی که ماهیانه 12.500 تومان دریافتی داشته ایم اکنون باید ماهیانه 233 هزار تومان پول بیمه و بازنشستگی بپردازیم. این مبلغ برای دو سال سابقه 5.5 میلیون و برای 4سال سابقه، 11 میلیون می شود و اگر سابقه حق التدریس کسی بیش از این شود، مبلغ پرداختی اش از مرز 11 میلیون نیز می گذرد.

مگر نه این است که نرخ بازنشستگی و بیمه بر اساس درآمد ماهیانه کارمند تعیین می شود، صندوق محترم بازنشستگی بر اساس کدام محاسبات ، چنین مبالغی را از ما طلب می کند ؟

آیا روا است از معلمانی که سالها با حداقل حقوق و بدون هیچ مزایایی در مناطق محروم به تدریس مشغول بودند، چنین مبالغ ناعادلانه ای دریافت شود؟
مبنای محاسبات صندوق بازنشستگی چیست؟ قانون، شرع، اخلاق، عرف یا منفعت طلبی های سودجویانه؟

آیا صندوق تهی بازنشستگی قرار است با غارت معلمان پرشود؟
آیا درست است که به این غارتگری وجاهت قانونی دهید و توجیه سلیقه ای خود را افضل بر قانون و شرع و اخلاق بدانید؟

چرا با وجود اعتراض های گسترده معلمان و مکاتبات و ملاقات حضوری با نمایندگان، هیچ اقدامی جهت کاهش نرخ بیمه و بازنشستگی انجام نمی شود؟

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید