به تازگی ؛ چند تشکل فرهنگی در بیانیه ای اعتراض و انتقاد خود را نسبت به عملکرد مدیر کل آموزش و پرورش اصفهان اعلام داشته اند . ( این جا )
اما گویی اصلا چنین بیانیه ای نوشته نشده است . مسئولان باید بدانند و بفهمند مقولاتی مانند « سرمایه ی اجتماعی » و « امیدبخشی و نشاط اجتماعی » و نظایر آن چیزهایی نیستند که با شعار و بخشنامه و نمایش و تظاهر حاصل شوند .
سکوت و سکوت و سکوت .
مشخص نیست در ادارات کل آموزش و پرورش و در این « اصفهان » چه می گذرد و واحدی به نام « روابط عمومی » دقیقا به چه کاری مشغول است ؟
بارها و بارها در « صدای معلم » بیان شده که تنها مسیر برای خروج از این بن بست بی اعتمادی و سوء ظن ؛ پاسخ گویی مسئولانه و موثر و اتخاذ رویه « صداقت » در برخورد با افکار عمومی است والا بیش از 4 دهه است که کار مسئولان شده است دادن شعارهای رنگارنگ و بی پشتوانه و خالی از واقعیت بدون آن که گشایش و توسعه ای در روندها و فرآیندها شکل بگیرد و حداقل در جامعه ، « امید به آینده » به معنای واقعی نضج و قوت بگیرد .
در دولت سیزدهم ( ابراهیم رئیسی ) رسانه های مستقل و منتقد تحت انواع تضییقات و فشارها قرار گرفتند که از جمله ی آن محرومیت بیش از سه ساله حضور « صدای معلم » در نشست های خبری وزارت آموزش و پرورش بود .
در اصفهان هم « نرگس کارگری خبرنگار صدای معلم » فقط به دلیل انتشار چند گزارش منتقدانه نسبت به عملکرد اداره کل آموزش و پرورش اصفهان حتی تا مرز اخراج از آموزش و پرورش و حرفه ی معلمی پیش رفت .
انتظار می رفت با آمدن دولت پزشکیان و قول و وعده هایی که در موضوع « آزادی بیان » و رفع « فرهنگ امنیتی » به معلمان داده بود ؛ این وضعیت بهبود یابد .
اما آسمان در اصفهان به رنگ دیگری است و به نظر می رسد آقای مدیر کل گوشی برای شنیدن و تغییر رویه و اصلاح ندارد .
در نشست کوتاهی که هفته پیش از این ، « علی پورسلیمان ؛ مدیر صدای معلم » با حسین صادقی رئیس مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش داشت ؛ قرار شد که وضعیت تغییر کند اما تا کنون روال سابق همچنان استمرار داشته است .
نکته قابل تامل و طنر ماجرا در پیامی هایی که است که این گونه مسئولان سر می دهند و صادر می کنند .
محمدرضا نظریان مدیرکل آموزش و پرورش استان اصفهان در پیامی به مناسبت « روز خبرنگار » چنین می نویسد : ( این جا )
« بسم الله الرحمن الرحیم
«ن وَٱلقَلَمِ وَمَا يَسطُرُونَ»
سوگند به قلم و آنچه که می‌نگارند. (سورۀ مبارکۀ قلم، آیۀ ۱) آیا ادامه محرومیت حضور خبرنگار « صدای معلم » در نشست های خبری از مهم‌ترین رسالت‌های هر انسان آزاده و خردمند محسوب می‌شود ؟
در هیاهوی جهانِ امروز، که گاه حقیقت در میان گردوغبار حوادث پنهان می‌شود، آگاهی‌بخشی از مهم‌ترین رسالت‌های هر انسان آزاده و خردمند محسوب می‌شود و در این بین، خبرنگاران‌اند که با قدم و قلم خویش، می‌کوشند تا جامعه را از تاریکی و ناآگاهی گذر دهند و روزنی از نور به روی همگان بگشایند.
خبرنگار، صرفاً ناقل حادثه نیست؛ چراغی است در شبِ بی‌پایانِ نادانی و دیده‌بانی است بر برج بلند حقیقت، که نه از سر عادت، بلکه از سر ایمان، با نگاهی ژرف‌تر از ظواهر، به ژرفای انسان و اجتماع می‌نگرد و با هر واژه که می‌نویسد، پلی می‌سازد باشد میان دیده‌ها و نادیده‌ها.
بی‌تردید جامعه‌ای که خبرنگارش را ارج ننهد، حقیقت را به فراموشی می‌سپارد. خبرنگار، همچون معلم، می‌آموزاند؛ اما نه در کلاس، که در کارزار روزگار. او به مردم راه می‌نمایاند، آگاهی می‌بخشد، و وجدان عمومی را بیدار نگه می‌دارد و به همین سبب است که پاسداشت خبرنگار، پاسداشت حقیقت و عدالت است.
اینجانب با نهایت احترام، فرارسیدن روز خبرنگار را به تمامی تلاشگران این عرصه به ویژه دانش‌آموزان خبرنگار پانا و عموم خبرنگاران دغدغه‌مند حوزه تعلیم و تربیت تبریک می‌گویم و با گرامی داشت یاد و نام شهید محمود صارمی که جان خود را در مسیر رسالتش فدا کرد، از درگاه خداوند حقیقت‌گستر برای همهٔ اصحاب خبر، صحت و سلامت و توفیق روزافزون مسئلت دارم » .
پرسش « صدای معلم » از آقای نظریان آن است که واقعا به این چیزهایی که می نویسد و بیان می کند ، باوری دارد و یا صرفا بر حسب شرایط و اضطرار و هم سویی با دیگران آن ها را انجام می دهد ؟
آیا ادامه محرومیت حضور خبرنگار « صدای معلم » در نشست های خبری از مهم‌ترین رسالت‌های هر انسان آزاده و خردمند محسوب می‌شود ؟
آیا بیان نقد صریح در مورد عملکرد مسئول و مخالفت با گسترش فضای ایدئولوژیک به محیط آموزش و تربیت از نظر آقای مدیر کل :
« پلی می‌سازد باشد میان دیده‌ها و نادیده‌ها » ؟
آیا ارج نهادن به خبرنگار و رسانه فقط شامل حال « خبرنگاران صدا و سیما » و « پانا » و رسانه های هم سو می شود ؟ ( این جا )
مسئولان باید بدانند و بفهمند مقولاتی مانند « سرمایه ی اجتماعی » و « امیدبخشی و نشاط اجتماعی » و نظایر آن چیزهایی نیستند که با شعار و بخشنامه و نمایش و تظاهر حاصل شوند .
این ها همه باید در حوزه « عمل » و « صداقت » مورد پذیرش وجدان آگاه جامعه قرار بگیرند .
پایان گزارش/
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان