گروه گزارش/
نشست رسانه ای « محمود امانی طهرانی » دبیر کل شورای عالی آموزش و پرورش با خبرنگاران امروز در سالن جلسات این شورا برگزار گردید .
در ابتدای این نشست که به مناسبت یکصدمین سال تولد رسمی برگزار می گردید ، دبیر کل شورای عالی آموزش و پرورش گفت :
« امسال سال 1400 یکصدمین سال تولد شورای عالی آموزش و پرورش است . به عبارتی قدیمی ترین شورای عالی آموزش و پرورش قدیمی ترین نهاد قانون گذاری کشور است . 25 سال قبل از تولد رسمی این نهاد در سال 1275 هجری شمسی شکل اولیه شورای عالی آموزش و پرورش با نام « انجمن معارف » توسط میرزاعلی خان امین الدوله نخست وزیر لایق و ستودنی در دوره اول مظفرالدین شاه شکل گرفت و این ده سال قبل از مشروطه بود .
به نوعی شورای عالی آموزش و پرورش قدمتی مقدم بر مجلس شورای ملی دارد .
از سال 1275 تا 1300 انجمن معارف در کشور فعال بود .
افرادی بزرگی مانند رشدیه در آن حضور داشتند و بیستم اسفند سال 1300 قانون تشکیل شورای عالی معارف به تصویب مجلس شورای ملی رسید .
این قانون سه بار تغییر کرد .
از قانون شورای عالی معارف به شورای عالی فرهنگ در سال 1317 و بعد به شورای عالی آموزش و پرورش در سال 1343 تغییر یافت .
از سال 1343 عنوان این شورا همان است . پس از انقلاب اسلامی در سه مرحله قانون تغییراتی کرد و هر بار بر استواری این نهاد به لحاظ قانونی افزوده شده است .
در سال 1381 دبیر کلی شورا به شکلی که الان هست ادامه یافته است .
شورای عالی آموزش و پرورش امسال در یکصدمین سال و یکصد و بیست و پنجمین سال تولد خود است .
یکصد سال رسمی و بیست و پنج سال افزون تر به صورت انجمن ها .
امسال علاوه بر مناسبت یکصدمین سال ما هزارمین جلسه را درست در میانه سال هم داشتیم در 29 شهریور 1400 که رئیس جمهور پس از 10 سال در این جلسات تشریف نداشتند با حضور رئیس جمهور جدید جمهوری اسلامی ایران جناب آقای دکتر رئیسی تشکیل شد و ایشان در این جلسه حضور مثبت و فعال و انرژی دهنده ای داشتند که امیدواریم این توجه استمرار پیدا کند . »
البته در پایان این نشست به منظور جمع بندی مطالب و مباحث مطروحه ، امانی طهرانی افزود :
« از همه دوستان تشکر می کنم .
جلسه خوبی بود برای خود من . نکته هایی که فرمودید مهم بود و مهم تر از آن این که در آیینه افکار عمومی شما به عنوان نمایندگان افکار عمومی روی چه نقاطی حساسیت داشتید و ما هم روی آن وقت بیشتری بگذاریم .
سه نکته عرض می کنم .
نکته اول در امر شورای عالی آموزش و پرورش همه وظیفه آگاه سازی افکار عمومی داریم .
من نمی گویم تصمیماتی که در شورای عالی آموزش و پرورش گرفته می شوند من نمی گویم بی نقص است .من می گویم این ها حاصل سهل انگاری نیست .
با دقتی در حد وسواس و تا جایی که عقل ما می رسد و توان مان هست روی کارها وقت می گذاریم .
هنگامی که این دستورات بیرون می آیند ادعای " سر بودن " نمی کنیم اما ادعا می کنیم در حد عرف کارهای بشری این کارهایی که بیرون می آید ممکن است کند باشد اما ناپخته ، سطحی و بزن برویی و کم ارزش نیست .
خواهش ما این است که شما در باب تبیین این ها کار بکنید .
آن چه در باب آیین نامه اجرایی مدارس امسال ابلاغ شد چند چرخش خوب دارد . این چرخش ها به مدیر مدرسه جایگاه داده است . مدیر صدای معلم : شورای عالی آموزش و پرورش حافظ منافع خوبی برای مصالح و منافع آموزش و تعلیم و تربیت نبوده است .
مگر ما نمی گوییم کار را بسپریم ؛ الان بخشی از این کار سپرده شده است .
آگاهی رسانی در باب این قضیه خیلی مهم است .
آن چه در باب انتخاب و انتصاب مدیران تصویب شد و ابلاغ شد به نظر من خیلی قدم بی پیشی بود .
ما کار انتخاب مدیر مدرسه را سامان دادیم .
مدیر مدرسه یعنی مهم ترین نقطه ای که این آرزوها در سطح مدرسه عملیاتی شود . الان ساز و کار پیدا کرده است . قبلا شرایط احراز بود اما الان آیین نامه است . استانداردهایی آمده ، سطح مدرسه تعریف شده است .
یعنی ما آن شرایط پیچیدگی را خودمان درک کردیم و برایش نسخه هایی پیچیدیم .
همین طور در مورد مصوبه 977 بحث بازگشایی مدارس . واقعا آن واژگانی که آن جا آمده و بحث آموزش ترکیبی باید در جامعه درک شود .
ما ممکن است پس از کرونا و یا همین سال مدارس باز شوند اما بازگشایی به معنای «بازگشت به گذشته» نباید باشد .
باید نوع جدیدی از آموزش بیاید .
مدیر صدای معلم :
شاید هم بازگشت به ما قبل گذشته !
امانی :
کلاس مدرسه محل بحث و گفت و گو و ارائه و تضارب اندیشه ها و رشد بچه ها شود و معلمان و دانش آموزان احساس کنند این بحث هایی که قبلا داشتند که این زنگ کم است یا زیاد است و... این نگاه ها عوض شوند .
بخش عمده ای از یادگیری در بیرون توسط شاد ، توسط فضای یادگیری ضبط شده انجام شود و آورده های در کلاس ارائه شوند .
این ها آن چیزهایی هستند که در این کشور باید به مردم چشانده شوند .
یعنی مردم بدانند آموزش خوب و بد دارد . فعالیت یادگیری درست و نادرست دارد . ارزشیابی سازنده و کاهنده دارد . بعد از یواش یواش این آگاه شدن ، آن ها مطالبه می کنند . می گویند فرزند من را در موقعیت یادگیری سازنده قرار دهید و در موقعیت کاهنده قرار ندهید .
همه این ها ناشی از آگاهی است . تمام تحقیقات نشان داده اند که مدرسه ها در اجرای این پروتکل ها از همه جا جدی تر بوده اند .
من خواهشم این است که شما یک جریان آگاه شدن و آگاه کردن بر عهده بگیرید .
بهترین دستمایه هم همین مصوبات ساده ای است که شورای عالی آموزش و پرورش دارد و ما در سایت مان به روز اطلاع رسانی می کنیم .
نکته دوم این که پاره ای از دوستان با من مستقیم تماس می گیرند و مصاحبه می خواهند . مدل من مضایقه نیست . گاهی زنگ می زنم و جواب می دهم اما این موضوع مایه تبعیض ویژه بین افراد می شود .
من مایلم این بار از طریق مدیریت آقای امیری انجام گیرد و آن تعادلی که ایشان ایجاد می کنند و خواهش من این است که هر موضوعی را حس می کنید که نیاز به اطلاع رسانی داریم به ایشان منتقل فرمایید .
این جا خوشبختانه یک روابط عمومی قوی و جدی دارد .
و اما نکته سوم که یک امر بهی است .
دو سال است که مدرسه تعطیل است . در بازگشایی مدرسه همه ، همه جور صحبت کردند اما هنوز افکار عمومی نیازمند آرامش است . اقناع .
آدم هایی که در مقوله آموزش و پرورش کار می کنند باید علی القاعده اگر کارشان را تخصصی انجام می دهند امروز این ها نباید شک داشته باشند .
اگر یک روز می توانی مدرسه را زودتر باز کنی ، یک روز دیرتر باز نکن .
بیرونی ها ممکن است شک داشته باشند اما درون نباید این شک باشد .
اگر این شک در بین یکی از ما باشد ما باید واقعا روی آن کار کنیم .
ببینیم چه شده است که در دنیا می گویند مدرسه را باز کن !
بچه ها در خطرند !
خانواده ها در خطرند !
رشد نسل بعدی در خطر است !
این بچه ها اگر بیرون از خانه نیایند لطمه های جدی خواهند خورد ولو یک روز بیایند . به فرمول " آمدن " انعطاف بده اما یک جوری این ها را به مدرسه بیاور .
این فضا را فراهم کن .
من خواهشم این است که با هنر خود ، با دل خود ، با درون خود تلاش کنید آدم ها را متقاعد کنید .
من باید تلاشم را انجام دهم . این مسئولیت ملی تک تک ماست .
تک تک ما باید مطمئن شویم که وسواس بیش از حد در آوردن بچه ها به مدرسه به کار لطمه می زند .
پروتکل هایی ابلاغ شده است .
تمام تحقیقات نشان داده اند که مدرسه ها در اجرای این پروتکل ها از همه جا جدی تر بوده اند . خطری هم دارد . بالاخره هر کاری در این عالم ممکن است خطراتی داشته باشد . با جان احدی هم نباید بازی کنیم .
اما بحث احتمال که یک بحث علمی است با بحث امکان که یک بحث فلسفی است را قاطی نکنید .
ممکن است بچه ای مدرسه برود و خطری داشته باشد اما احتمالش چقدر است ؟
بیاییم سبک و سنگین کنیم .
به عنوان یک متخصص و نه دبیر کل شورای عالی آموزش و پرورش به من نگاه کنید . شما در مردم احساس آرامش ، احساس نیاز ، احساس اطیمنان ، احساس نیازمندی نسبت به بازگشایی ایجاد کنید . نگذارید جامعه مقابل این تصمیم بایستد چون دودش در چشم خود جامعه می رود .
کس دیگری متضرر نمی شود .
من از بعضی کانال ها به طور خاص ممنونم که از روز اول با این " سوگیری " جدی دارند پیش می روند . حتی بعضی جاها با « زبان تلخ » این را مطالبه می کنند . من واقعا ممنونم .
این فصل مشترک ماها شود . از ما در این زمینه تفرقه ای مشاهده نشود .
بگویند این هایی که دارند روی این حوزه آموزش و پرورش کار می کنند به نتیجه رسیدند . »
در این نشست مطابق رویه همیشگی ،؛ صدای معلم پرسش های صریحی را در این حوزه مطرح کرد .
علی پورسلیمان ، مدیر صدای معلم در سخنان خود گفت :
کرونا آزمون خوبی بود برای تمایز و تشخیص میان مدیران پاسخ گو و مدیران غیر پاسخ گو .
متاسفانه برخی مدیران ستادی در این دو سال به بهانه کرونا ، نشست های رسانه ای را تعطیل کردند و این روند تاکنون ادامه داشته است .
ابتدا تذکری داشته باشم در مورد انفعال شورای عالی آموزش و پرورش در غیاب وزیر در مورد جریان رتبه بندی معلمان .
بر اساس آن چه پیش تر در این شورای عالی آموزش و پرورش تایید و تصویب شده است قرار نبوده بحث رتبه بندی معلمان با مشکلات معیشتی معلمان گره بخورد .
آقای عابدینی در این مورد می گوید :
هنوز بعد از گذشت چندین سال ، نوع نگاه ما به رتبهبندی صحیح نیست . یکی از مشکلات اساسی این است که رتبهبندی را معادل افزایش حقوق میدانیم به هیچ وجه در بحثهای کارشناسی نمیخواهیم رتبه بندی را با معیشت معلمان گره بزنیم .
اگر بُعد کارمندی را در نظر بگیریم مثل همه کارمندان دولت باید بحث معیشت فرهنگیان مورد توجه قرار بگیرد. اگر رتبهبندی را با افزایش حقوق گره بزنیم و معادل این بدانیم هر فردی در هر رتبهای قرار گرفت باید حقوقش افزایش یابد که البته باید این اتفاق بیفتد، خطای راهبردی است و رتبه بندی را از مسیر اصلی خود دور میکند .
ما نباید یک کار ارزشمند را با بحث معمولی گره بزنیم . تلاش برای افزایش حقوق راهکارهای متعددی دارد از جمله همسانسازی و حق معلمان است که حقوقشان افزایش پیدا کند و در طول تاریخ بنا به دلایلی به معلمان توجه نشده است. ما میگوییم چرا تحت عنوان رتبهبندی این اتفاق میافتد، رتبهبندی یک اتفاق خوب است که قرار است تحولی را رقم بزند و در کنار تمام مسائل مربوط به افزایش حقوق و کمیگرایی که در آموزش و پرورش وجود دارد رتبهبندی موضوعی است برای ایجاد تحول .
هدف در رتبه بندی ارتقای کیفیت تعلیم و تربیت است و نیم نگاهی هم به مسائل کمی داریم؛ چرا این را مطالبه نمیکنیم که مگر معلمان کارمند نیستند ؟ چرا برای وزارت نفت، جهاد کشاورزی و... برای افزایش حقوق رتبهبندی اعمال نمیکنیم هرآنچه برای کارمندان دیگر انجام دادید برای معلمان هم باید انجام بدهید هرچند معتقدیم معلمی کارمندی نیست و راهبری آموزشی است . »
به نظر می رسد در حال حاضر فلسفه اجرای نظام رتبه بندی معلمان مانند بقیه موضوعات " لوث " شده و به دعوا و مشاجره بر سر نرخ افزایش حقوق ناشی از اجرای رتبه بندی احتمالی تنزل یافته است .
نظر من این است که شورای عالی آموزش و پرورش حافظ منافع خوبی برای مصالح و منافع آموزش و تعلیم و تربیت نبوده است .
در بخشی ، مدیر صدای معلم پرسشی را در مورد سازمان نظام معلمی مطرح کرد که دبیر کل شورای عالی آموزش و پرورش پاسخ به آن را به آینده موکول کرد .
مشروح این پرسش و پاسخ در صدای معلم منتشر خواهد گردید .
پایان گزارش/
نظرات بینندگان
از جنابعالی درخواست دارم که با توجه به مطالبه به حق شما در خصوص مطالبه شفاف سازی رسانه ای ؛ خودتان نیز به عنوان مدیر صدای معلم حداقل به مخاطبان خودتان که احتمالا ، اکثرا از همکاران فرهنگی شما هستند ، اجازه دهید با ارسال کامنت هایی سوالات خودشان را بدون پرده پوشی ، از شما مطرح نمایند.
با سپاس فراوان
درود
مگر تا کنون غیر از این بوده است ؟
تا جایی که می دانم حداقل تمام نظرات شما در این رسانه منتشر شده است .
صدای معلم چیزی برای پنهان کردن ندارد و همواره از نقد و پرسشگری اسقبال می کند .
پایدار باشید .
به نظر من حداقل دیالوگ های کوتاه، بنده و شما در قالب کامنت ها، بیشتر دارای جنبه های نظری محض (تاریخی ، فلسفی، جامعه شناختی و ...) بوده است.
در اینجا انتظار داشتم که مثلا بفرمائید:
- حتمآ ؛ همین فردا پستی تحت عنوان : " سوالات بی پرده از پورسلیمان ، منتشر خواهم کرد و مثلا به ۲۰ سوال پرتکرار و مهم مخاطبان صدای معلم ، پاسخ خواهم داد.
ولی خوب ظاهرا انتظار نابجایی بوده است.
لیکن حداقل بنده مطمئنم که در این دیالیکتیک دو جانبه با شما که صرفا از جنبه نظری محض بوده ، با توجه به محیط امنیتی مدارس و انگشت شمار بودن افرادی چون شما ، بسیار مثبت بوده است.
از لطف شما سپاسگزارم .
من هر جا پرسشی شده پاسخ داده ام .
مقام و یا پستی هم ندارم که بخواهم نگران از دست دادن آن باشم .
ماحصل تجربیات خود در حرفه معلمی ، روزنامه نگاری و فعالیت در تشکل های معلمی را در این جا ارائه می کنم .
(این رسانه را با حقوق معلمی خود اداره می کنم و توقعی هم از کسی ندارم)
شما کافی است یک بار همراه من در نشست های رسانه ای شرکت کنید تا متوجه برخی دلایل عقب ماندگی نظام آموزشی شوید !
بدون اغراق و مبالغه اگر در نشست رسانه ای صدای معلم نباشد ، آن جلسه فرقی یا نشست اداری ندارد و زمان به مونولوگ و تعارف و روزمرگی و پرسش های کلیشه ای و بی خاصیت می گذرد !
افسوس که جامعه ما قدرشناس کسی نیست ....
و تاریخ همواره تکرار می شود.
پایدار باشید .