* آقای میرتیموری ، در صورت امکان خودتان را معرفی کنید .
حسین میرتیموری هستم .دبیر بازنشسته شیمی هستم .منطقه 2 تهران .
سال 86 به صورت اجباری بازنشسته شدم .
ابتدا که به جبهه رفتم تیپ 57 حضرت ابوالفضل ( ع ) لرستان – پدافندی – منطقه موسیان بودم . 8 ماه در آن جا بودم .بعدا تیپ به لشگر عملیاتی تبدیل شد که در عملیات فتح المبین ،شاخ شمیران ،حاج عمران و عملیات کربلای 5 توفیق خدمت داشتم .
در عملیات شاخ شمیران ( دربندی خان ) و کربلای 5 شیمیایی زدند ، پاک سازی کردند و بعدا به ما گفتند که رد شوید و مشکلی نیست . ما این کار را انجام دادیم ولی 10 سال بعد ، کلیه هایم کوچک شده است . من تنها نیستم . مثل من زیاد هستند .
بعد از این که پاهایم ورم کردند ، به دکتر مراجعه کردم .من هیچ سابقه بیماری نداشتم و پزشکان تایید کردند که این از عوارض شیمیایی شدن است .
بدنم « زونا » زده بود .زونا تاول های کوچکی است که فوق العاده دردناک است و اگر ترشحات آن هر جا باشد ، آن جا را آلوده می کند .به درمانگاه فرهنگیان مراجعه کردم .اصلا قادر به راه رفتن نبودم .باید یک « دشداشه » ی عربی می پوشیدم .حتی نباید زیرپوش و یا شورت می پوشیدم .طبیعتا با این وضعیت سر کلاس نمی توانستم بروم .حتی قادر به تکان خوردن هم نبودم .از آموزش و پرورش خواستم که به من مرخصی استعلاجی بدهند .گفتند که حداکثر می توانند 2 ماه مرخصی بدهند .
*در واقع مسئولان آموزش و پرورش به وضعیت شما و شیمیایی شدن شما اشراف داشتند ؟
بله ، همه آن ها می دانستند .من 44 ماه در جبهه بودم و در زمان وزارت آقای دکتر نجفی چند تشویق نامه گرفتم .حتی یک گروه تشویقی هم به من داده شد .به اداره آموزش و پرورش برای دریافت " مرخصی بدون حقوق " مراجعه کردم .با دو ماه موافقت کردند و من به 3 ماه دیگر نیاز داشتم .چون این زوناها ( تاول ها ) حدود 5 ماه طول می کشید تا بهبود پیدا کنند .
اداره آموزش و پرورش به من نامه ای بابت تسویه با بخش های مختلف ارائه دادند .حسابداری اداره منطقه 2 به من گفت که چون شما وام گرفته اید باید این وام را تسویه کنید . من هم حقیقتا این مبلغ را ( حدود یک میلیون تومان ) نداشتم .متاسفانه به این خاطر با مرخصی بدون حقوق من موافقت نشد !
من با این لباس مخصوص ( دشداشه ) رفت و آمد می کردم و آن ها این وضعیت مرا می دیدند اما به روی خود نمی آوردند و پس از مدتی برای من در هیات های تخلفات اداری به اتهام " غیبت غیرموجه " پرونده تشکیل دادند !
به هیات تخلفات اداری رفتم و وضعیت خود را برای آن ها تشریح کردم .به آن ها گفتم که معلم کم کاری نبوده ام .من حتی در سابقه خودم اعزام به خارج داشتم و از سال 79 تا 81 در پاکستان تدریس می کردم .آن زمان که صحبت می کردم سرفه های شدیدی داشتم و نمی توانستم صحبت کنم .
آن ها در حق من لطف کردند و مرا " بازنشسته اجباری " کردند و در مقابل یک گروه از من کسر کردند !
مرا در سال 86 با 27 سال بازنشسته کردند .
*آیا شما نسبت به این رای اعتراض کردید ؟
به هیچ وجه !آن قدر از این دو رنگی ها و بی عدالتی ها سیر شده بودم و خسته بودم که اعتراض نکردم ...
یکی از بستگان نزدیک من ،دیپلم داشت و با 25 سال سابقه بازنشسته شد و پاسدار بود و یک دهم من جبهه نداشت ... موقع بازنشستگی نقدا به او 60 میلیون تومان دادند .اما به من 12 میلیون تومان آن هم تکه تکه ( 300 تا 400 هزار تومان ) پرداخت کردند .حداقل همین 12 میلیون را به من ندادند که صرف امور و کارهای درمانی ام بکنم .
این بی عدالتی ها خیلی مرا زجر می داد و همیشه پیش خودم و خدای خودم آرزو می کردم و می گفتم که خوشا به حال دوستان من که رفتند و شهید شدند و این چیزها را ندیدند ...
خوشا به سعادتشان ... کاش من هم با آن ها رفته بودم ...
*آقای میرتیموری . الان شما هفته ای چند بار به بیمارستان امام خمینی ( ره ) به خاطر عمل دیالیز مراجعه می کنید ؟
هفته ای 3 بار و روزهای فرد از ساعت 8 تا 12 دیالیز می شوم .
*هزینه های شما چگونه تامین می شوند ؟
تا زمانی که من تحت پوشش بیماری های خاص نبودم ،از جیب خودم خرج می کردم ؛ اما از زمانی که تحت بیماری های خاص قرار گرفتم ،بعضی خدمات مثل آمپول « اپرکس » مجانی است .
اما برخی قرص ها مثل قرص « رناژل » که باید روزی 6 تا مصرف کنم ،فوق العاده گران است .اما در حال حاضر و به لطف وزیر محترم بهداشت ( خدا آقای هاشمی را حفظ کند ) من بابت 180 تا قرص در ماه فقط 110 هزار تومان می پردازم .
اما قبلا نزدیک 300 هزار تومان می دادم .از زمانی که آقای دکتر هاشمی آمده اند ، این داروها را تحت پوشش بیمه برده اند .
*آقای میرتیموری . شما به برخورد مسئولان آموزش و پرورش اشاره کردید .با این که آن ها می دانستند شما جانباز شیمیایی هستید اما برای شما پرونده تخلفات تشکیل دادند و برخوردهایی که به آن ها اشاره کردید ...
آن زمان که شما دچار این وضعیت بودید و به قولی با آن لباس مخصوص رفت و آمد داشتید ؛ آیا مسئولان وزارت آموزش و پرورش وقت از شما دلجویی کردند ؟
آیا حتی مسئولان اداره آموزش و پرورش منطقه 2 تهران از شما عیادتی به عمل آوردند ؟
متاسفانه این کار را نکردند !
قبلا هم گفتم . فقط در زمان آقای دکتر نجفی بود که 4 تشویق نامه و یک گروه تشویقی به من دادند . اما مسئولان وقت آموزش و پرورش همان یک گروه را هم از من گرفتند !
* آیا شما به مسئولان در مورد وضعیت خودتان نامه نوشتید ؟
اصلا !
این قدر زده شده بودم . این قدر ناراحت بودم .آن قدر بغض گلویم را گرفته بود که آن ها را به خدا واگذار کردم ...
واقعا افسوس می خورم که چرا این توفیق را نداشتم که مثل دوستان شهیدم می رفتم و این صحنه ها را نمی دیدم ...
خیلی سخت بود که دنبال مسائل دنیوی بدوم .اهل این حرف ها نبوده و نیستم .از عمق وجودم ( نمی خواهم ریا کنم ) تنفر داشتم .
حتی اخیرا این کارت جانبازی را گرفته ام .
* این کارت جانبازی کی صادر شده است ؟
امسال صادر شده است ! واقعا به این چیزها اعتقادی نداشتم .ما با یک اعتقاد و هدفی رفتیم .ما برای این امتیازت نرفته بودیم .
الان هم شرمنده دوستان شهیدم هستم .با اصرار برخی دوستان و پیگیری های آن ها این کارت صادر شده است و من دنبال این چیزها نبوده ام .
* فرهنگیان و مسئولان مطالب شما را در سایت سخن معلم می خوانند . چه سخن و پیامی برای آن ها دارید ؟
به جرات می گویم اگر در ایران فرضا 5 نفر برای شغل معلمی آمده باشند ، یکی از آن ها من هستم .
من در دوران تحصیل از ابتدایی تا دانشگاه ، معلمان خوبی داشتم .موقعی که دانش آموز بودم ، وقتی که از من می پرسیدند می خواهی چه کاره شوی بر خلاف خیلی ها که دکتر و مهندس و... می گفتند با شهامت می گفتم که می خواهم معلم شوم .
من عاشقانه وارد معلمی شدم .
در رشته کاری خودم و در منطقه جزء دبیران موفق بودم .نیازی نبود که بخواهم بحث رزمندگی و... را پیش بکشم .
اما مسئولان محترم حتی این را هم در نظر نگرفتند !
من که عاشقانه وارد حرفه معلمی شده بودم وقتی مرا به صورت اجباری بازنشسته کردند ، سجده شکر به جای آوردم که از این بی عدالتی ها راحت شدم .وقتی این چیزها را می دیدم خیلی به قلبم فشار می آمد .
* آقای میرتیموری .
آیا اگر دوباره به اول برگردید باز هم شغل معلمی را انتخاب خواهید کرد ؟
بدون شک .بدون تردید .اولین معلم در عالم هستی خداست .الرحمن . علم القرآن .علمه البیان .
چه افتخاری از این بالاتر !
امام راحل ( ره ) هم فرمودند : " معلمی شغل انبیاست "
عاشق معلمی هستم و شرفم به این است که معلم هستم .
از وقتی که در اختیار سخن معلم قرار دادید سپاسگزاریم .
پایان گزارش/
نظرات بینندگان
چند سالی هست که من هم آرزوی مرگ ميکنم.
چندسالی هست که با خودم کلنجار میروم استعفا بدم برم.
از بس بی عدالتی و تبیعض دیدیم.
ازبس آدمهای بی کفایت دیدمکه درجایگاههایی به ناحق قرار گرفته اند و به امثال كن پوزخند میزنند.
دیگه تحملم طاق شده. از این همه دورویی و نیرنگ که در میان همکاران و مدیران آموزش و پرورش دیدم.
پارسال مسئولان اداره و مدیر را به خدا واگذار کردم. اما امسال فقط نفرینشان ميکنم.
هیچ کس جوابگو نیست.
من اصلا نمیدونم با این وضعیت نابسامان حاکم بر ادارات کشور چطور سرپا مانده...
گزارش تان عالی بود .
امیدوارم که این معلم ارزشمند هر چه سریع تر سلامتی خود را بازیابد .
برادر همدرد شما هستم از این اتفاقات برای بچه های جانباز زیاد می افته واگذار کن به جانباز بزرگ حضرت ابوالفضل العباس
در برابر شما باید سر تعظیم فرود آورد .
آن جا که یک گروه از شما کم شد ، شایسته بود با مکاتبات اداری پیگبری می کردید هر چند که گاه آن قدر ناامید می شویم که برای گرفتن حق خودمان هم حوصله نداریم اعتزاضی به صورت مکتوب و مستند ارائه دهیم و یا با کمک خبرگزاری ها و روزنامه ها اطلاع رسانی کنیم . تا آرام آرام حق مان پایمال می شود و به اینجا می رسیم ....
جامعه فرهنگیان به شما افتخار می کند .
تاریخ به شما شیرمردان که به خاطر وطن و باورها سلامتی خود را در طبق اخلاص قرار دادید افتخار می کند .
درود بر شما آزاد مرد .
دلم از دردهای شما آتش گرفت .
امید که مسئولان پاسخ دهند و جویای احوال ایشان باشند .
در پناه حق
نمیدانم :چه بگویم وقتی میدانم همدردی که هیچ ،حتی افسوس من هم گره ای از مشکلاتتان باز نمیکند؟ نمیگویم کوتاهی وخواب آلودگی مسئولان را بر ما وبه بزرگیت ببخش یاد اودی نمیکنم که اشتغال به دنیا وتکاثر عنوان وپست ومال آن چنان ذهن مسولان را فراموش کرده که شماها فراموش شده اید .!؟
فقط میگویم تمام داشته هایم را مدیون نداشته های امروز تو وامثال تو ام .پس
به رسم ادب ،تمام قد ودست به سینه در برابرت تعظیم میکنم ودستت را میبوسم
خداوند بر شان وعزتتان بیفزاید .