سرانجام پس از کش و قوس های فراوان، فانی وزارت آموزش و پرورش را ترک و فرصت در اختیار وزیر جدید قرار خواهد گرفت. این بحث از این منظر مورد توجه بنده به عنوان یک فعال حقوق کودک قرار می گیرد که عمده دلایل نارضایتی از وزیر اسبق همچنان برجا می ماند و وزیر جدید هم با دستان خالی توان تغییر وضع موجود را نخواهد داشت.
قطعا خواست های مردمی نظیر ساخت مدارس به تعداد مورد نیاز، تخریب، بازسازی و ایمن سازی یک سوم مدارس کشور، رضایت مندی شغلی فرهنگیان و در نهایت بهبود وضعیت آموزشی دانش آموزان با بودجه محدود آموزش و پرورش ممکن نیست، اساسا حل مشکلات آموزشی کشور با این گونه تغییرات امکان پذیر نخواهد بود و به نظر می رسد عدم پذیرش این مسئولیت توسط محمد علی نجفی هم نشان از شناخت عمیق ایشان نسبت به شرایط موجود بوده است، طبعا بیم خدشه دار شدن محبوبیتی که به موجب سال ها تلاش در مسیر آموزش به دست آمده در این تصمیم بی تاثیر نبوده است.
تغییر در شرایط کنونی تنها به سوالات سیاسی و احتمالا رضایت کوتاه مدت برای فرهنگیان پاسخ خواهد داد و همچنان سرنوشت کودکان دست مایه بازی های سیاسی و دود لجاجت های دولت و مجلس به چشم دانش آموزان می رود.
بی شک حل این بحران، نیازمند تغییر نگاه دولت و مجلس به مقوله آموزش و پرورش است و به جد خواستار تخصیص بودجه کافی و انتخاب مدیران کارآمد برای این وزارتخانه هستیم و معتقدیم این دو تنها در گرو هم امکان تغییر وضع موجود را فراهم خواهد آورد.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان