عکس بدون هیچ تفسیری وضعیت امروز ونزوئلا را نشان می دهد. این یک پل در مرز ونوئلا و کلمبیا است و اینها شهروندان پنجمین کشور صادر کننده نفت خام، سومین تولید کننده اوپک و هشتمین دارنده ذخایر گاز جهان هستند. کشوری که رهبر آن هوگو چاوز معتقد بود که سوسیالیسم قرن 21 زا بنا نهاده است. این جمعیت عظیم کجا می روند ؟ اینها برای خرید مواد غذایی و دارویی وارد کشور همسایه کلمبیا می شوند .
چاوز بلافاصله پس از به قدرت رسیدن در سال ۱۹۹۸، سیاست های پوپولیستی شبه سوسیالیستی در کشور به اجرا گذاشت. با کوبا تنها کشور کمونیستی آمریکای لاتین متحد شد و شروع به شعار دادن علیه امپریالیسم آمریکا کرد. تا زمانی که قیمت نفت بالا بود اقتصاد ونزوئلا کار می کرد . دولت به طبقات فقیر سوبسید می داد و به کوبا نفت مجانی صادر می کرد و از شورشیان چپ گرای کشور همسایه کلمبیا حمایت می کرد.
امروزه مردم ونزوئلا، کشوری که صاحب بزرگترین ذخایر نفتی جهان است در معرض قحطی قرار دارند. سوء مدیریت اقتصادی، فساد و سقوط قیمت نفت این کشور آمریکای جنوبی را به سخت ترین بحران دهه های اخیر کشانده است. "سوسیالیسم قرن 21" که هوگو چاوز رئیس جمهور فقید ونزوئلا تا همین سه سال پیش ادعای آن را داشت حالا دیگر به طور کامل شکست خورده است.
اکثر ونزوئلایی ها "نیکولاس مادورو"، جانشین چاوز را مسئول این شکست می دانند. این مرد سیبیلو که زمانی راننده اتوبوس بود توسط شخص چاوز در واپسین لحظات عمر در بستر مرگ، به عنوان جانشین وی معرفی شد. مادورو پس از رسیدن به قدرت تلاش کرد اقتصاد این کشور نفتی را بر اساس الگوی کوبا تغییر دهد. اما این کار به نابودی بخش بزرگی از صنایع و اقتصاد منجر شد.
امروزه ونزوئلا حتی ابتدایی ترین مواد غذایی را نیز از خارج خریداری می کند. اما این کار نیز چندان دوامی ندارد زیرا ذخایر ارزی ونزوئلا از زمان سقوط قیمت های نفت به شدت تحلیل رفته است.گوشت قرمز، مرغ و آرد از قفسه های اکثر سوپرمارکت ها محو شده است و شکر و شیر کالاهایی کمیاب و دستمال توالت، شامپو و صابون کالاهایی نایاب به شمار می روند.
در این میان بازار سیاه پر رونق است و جرم و جنایت روزبه روز بیشتر می شود. مردم با کیسه هایی پر از پول از بانک ها بیرون می آیند، کیسه هایی که البته ارزش محتوای آنها تنها ده تا بیست یورو است. بانک مرکزی ونزوئلا در این مدت به ماشین چاپ پول تبدیل شده است.
وضعیت آب و برق نیز مصیبت بار است و برق مناطق خارج از پایتخت هر روز برای ساعت های متمادی قطع می شود. جالب آن که کارمندان دولت برای صرفه جویی در مصرف انرژی تنها دو روز در هفته به سر کارهای خود می روند. اقتصاد کشور کاملا راکد و ونزوئلا به سرزمینی ویران بدل شده است.
اکثر فروشگاه ها تعطیل و بسیاری از ویترین های مغازه ها خالی است. کاراکاس شب ها به شهر ارواح تغییر شکل می دهد و مردم از ترس دزدها و قاتل ها در خانه های خود می مانند. اما مهم ترین نشانه های بحران همان صف های طویل مقابل سوپرمارکت ها است. با وجود خالی بودن قفسه های فروشگاه ها اما مردم ونزوئلا بابت این مساله وحشت زده نیستند.
"آنیاس خاریو" 25 ساله می گوید: "این مردم هر جایی که صف باشد همان جا هستند. گفته می شود که یک کامیون پر از مواد غذایی در راه است اما کسی اطلاع دقیقی در مورد آن ندارد." شمار زیادی از این زنان یک شب کامل را در صف ایستاده اند. زنی که دو فرزند خردسال دارد و می خواهد برای آنان سوپ درست کند می گوید:" من گرسنه ام اما حداقل فرزندانم نباید از این بابت رنج بکشند. بازار سیاه جایگزین خوبی نیست زیرا قیمت کالاها برای من بسیار گران است".
ناگهان یک زن سالخورده در صف از شدت گرما حالش بهم می خورد و به کمک دیگران به زیر سایه برده می شود. دو سرباز با عجله به این سو می دوند و از ترس شورش لوله تفنگ هایشان را به سوی مردم می گیرند. خاریو با هیجان تلفنش را در می آورد. ظاهرا در همان نزدیکی یک کامیون توسط مردم خشمگین غارت شده و نیروهای گارد ملی هم در راه هستند.
خاریو می گوید: "سربازها معمولا تیرهوایی شلیک می کنند اما اگر احساس خطر کنند این وضعیت فورا می تواند تغییر کند." خاریو برای یک ایستگاه رادیوی محلی کار می کند و از طریق موبایل از سطح شهر گزارش می دهد. او در واقع هر زمان که سر وکله نیروهای موسوم به "کولکتیوس" پیدا می شود اعلام خطر می کند.
این نیروهای لباس شخصی و موتور سوار همگی مسلح هستند و وظیفه شان ایجاد رعب و وحشت در دل مخالفان دولت است.
پرزیدنت مادورو از تلویزیون به عنوان ابزار تبلیغاتی خود استفاده می کند. در حال حاضر تقریبا هر روز در تلویزیون نسبت به حمله احتمالی آمریکا هشدار می دهد و به این صورت اذهان را از مشکلات داخلی منحرف می کند. اخیرا اعلام وضعیت فوق العاده کرده است و به این صورت می تواند از ارتش برای جلوگیری از غارت ها و اغتشاش ها استفاده کند. اما این "دیکتاتور کوچک" تا چه زمانی در قدرت می ماند؟
اپوزیسیون ونزوئلا در عرض کمتر از یک هفته و طی یک همه پرسی 8/1 میلیون رای برای برکناری مادورو جمع کرد. این تعداد رای بسیار بیشتر از تعداد آرای لازم برای برکناری رئیس جمهور است. اما دولت به لطایف الحیل پروسه این برکناری را به تعویق انداخت.
اگر در سال 2017 همه پرسی برگزار شود حتی در صورت شکست مادورو، به صورت خودکار معاون اول وی قدرت را به دست می گیرد و به این صورت حکومت به اصطلاح "چاوزی ها" تا انتخابات بعدی تضمین می شود.
کوبا شمار زیادی مشاور نظامی به ونزوئلا اعزام کرده و کنترل نیروهای امنیتی این کشور را به دست گرفته است. یکی از افسران ارتش حتی عقیده دارد که نیروهای مسلح ونزوئلا نه تنها در بحث خرید اسلحه بلکه در موارد دیگر نیز به کوبایی ها نیاز دارند.
احتمال کودتا در ونزوئلا بعید است زیرا هم در دوران چاوز و هم مادورو امتیازات زیادی به نظامیان داده شده و با ایجاد 1200 پست سازمانی برای ژنرال ها از آنها در پست های وزارتی نیز استفاده شده است. بسیاری از نظامیان از طریق قاچاق مواد مخدر و تاسیس شرکت های خصوصی به ثروت های هنگفتی رسیده اند.
دستگاه های دیالیز بیمارستان ها کار نمی کند و اکثر داروها نایاب است. حتی کاغذ برای نوشتن نسخه موجود نیست و بسیاری از بیماران و به ویژه نوزادان به دلیل تاخیر در عمل های جراحی و زایمان تلف می شوند. کمبود انسولین نیز منجر به قطع پای بسیاری از مبتلایان به دیابت شده است.
اونایبیس سیبو، 23 ساله سراسر کشور را برای بستری کردن پسر هفت ساله اش که مبتلا به سرطان است زیر پا گذاشت و بالاخره او را در شهر بارسلونای ونزوئلا بستری کرد اما از یک ماه پیش برای دارو انتظار می کشد. تلاش او برای کمک گرفتن از کلینیک های خصوصی نیز بی نتیجه ماند.
چاوز رهبر ونزوئلا به کمک متحدان مفلس خود در آمریکای لاتین مانند مورالس (بولیوی ) و ارتگا (نیکاراگوئه ) و کوبای کاسترو و رفیق راه دور محمود احمدی نژاد می خواست بین الملل سوسیالیسم را تاسیس کند و آلترناتیوی برای جهان سرمایه داری ارائه دهد با کاهش قیمت نفت دچار افلاس شد و حتی از تهیه مایحتاج اولیه مردم ناتوان ماند و حالا به سرنیزه و استفاده از نیروی نظامی علیه ملت متوسل شده است.
در سالگرد برجام ، به نظرم نگاه به این عکس شاید بهترین دلیل باشد بر اطمینان از یک تصمیم درست مردم ایران و نظام جمهوری اسلامی که اجازه ندادند ماجراجویی شبه انقلابی و شبه سوسیالیستی متکی به افزایش قیمت نفت ادامه پیدا کند. در خرداد 92 خطر از بیخ گوش ما رد شد. تصور کنید که امروز سکان سیاست در دست شخصی مانند مادرو بود...
منبع : دیپلماسی ایرانی با ویرایش و حذف و اضافه
نظرات بینندگان
نکته جالب اینکه این اتفاقات برای ما خیلی آشناست.
و اینکه, از قدیم گفتند, اگه کسی رو میخواهی بشناسی ببین با چه کسانی دوست است!!!
متاسفانه یکی از دوستان گرمابه و گلستان ما همین چاوز و جانشینش مادورو میباشد.