گروه اخبار /
غلامعلی افروز با بیان اینكه بارها به مسئولان صداوسیما گفتیم كه در 40 سال گذشته نتوانستیم در صداوسیمای‌مان سیمای یك خانواده مطلوب را ترسیم كنیم اظهار داشت: متأسفانه هنر ما این است كه وضع موجود را بزرگ كرده، پخش می‌كنیم.
وی با انتقاد از این گونه فیلم‌ها و سریال‌ها تصریح كرد: این چه خانواده‌ای است ما نشان می‌دهیم كه در آن جوان جاسوئیچی دستش است و تكان می‌دهد و می‌گوید:« ننه كاری نداری؟ ما رفتیم»، این چه عبارتی است كه برای صحبت با مادر به كار می‌رود؟، اینكه «بابا گیر نده»، یا ادبیاتی كه زن و شوهر و فرزند از هم گله می‌كنند كه «بچه در را باز كن، چرا دیر آمدی؟ ».
افروز ادامه داد: این ادبیات متأسفانه متداول شده و دلیل آن هم این است كه ما بلد نیستیم وضع مطلوب خانواده قرآنی، خانواده علی و زهرا علیهما سلام را ترسیم كنیم در حالی كه می‌توانیم ترسیم كنیم ولی فكر می‌كنیم بیننده نخواهد داشت در حالی كه اشتباه است.
رئیس سازمان نظام روان شناسی كشور با اشاره به فیلمی كه در امریكا 40 سال است پخش می‌شود گفت: فیلمی را زمانی كه قبل از انقلاب در امریكا دانشجو بودم با عنوان«خانواده جان وال‌تون» یكی دومرتبه دیدم و بعد از آن آن قدر به این فیلم علاقه مند شدم كه به دنبال این خانواده می‌گشتم، حتی گاهی اوقات كه خانه اساتیدمان مهمان بودیم، می‌دیدم كه اساتیدم هم این فیلم را نگاه می‌كردند و در آنجا بحث می‌كردیم كه این برنامه زیباست.
افروز با اشاره به محتوای این فیلم تصریح كرد: در این فیلم به محض اینكه شوهر می‌خواست به خانه بیاید، خانم بلند می‌شد و با كلمه «بفرمایید عزیزم» از شوهرش استقبال می‌كرد، شوهرش هم هنگام ورود به خانه، دست خانم را می‌بوسید و وارد خانه می‌شد، بچه‌ها نیز دست بابا را می‌بوسیدند و به عنوان مثال پسری كه حواسش نبود به استقبال پدر بیاید، فرزند دیگر به او می‌گفت كه «بابا آمده است» این یعنی اینكه چرا استقبال نمی‌آیی؟
وی با بیان اینكه در این فیلم در هنگام صرف غذا، پدر خانواده به پسرش می‌گفت كه « امروز، پسرم شما دعا كن، ادامه داد: این خانواده با ادبیات زیبای عاطفی با هم ارتباط داشتند و من وقتی سه ماه پیش كنگره‌ای در كانادا داشتم، وقتی در خانه بودم، دیدم هنوزم كه هنوز است، بعد از 40 سال این سریال ادامه دارد و بابای خانواده پیر شده است و جان، بزرگ شده است.
رئیس سازمان نظام روان شناسی كشور خاطرنشان كرد: نكته مهم اینجاست كه بعد از 40 سال این فیلم پربیننده‌ترین بود چرا كه مخاطبان فیلم، همه كاستی‌هایشان را در این فیلم پیدا می‌كردند، یعنی آن قدر پرجاذبه و ساده بود كه 40 سال هر هفته قسمتی از این فیلم را نشان می‌داد كه این نشان می‌دهد خانواده محبوب را همه دوست دارند.
افروز یادآور شد: در مقابل سریالی در تلویزیون ایران نشان داد كه بچه‌ها مشاهده آن را دوست داشتند كه در آن فیلم، باجناق‌ها سَرِ خانم‌های‌شان را كلاه می‌گذاشتند چرا كه به زنان‌شان می‌گفتند كه ما سر كار می رویم ولی ماهیگیری می‌رفتند و در مقابل خانم‌ها هم وقتی متوجه می‌شدند، بالش‌ها را به سوی شوهران‌شان پرتاب می‌كردند.
وی با بیان اینكه من از پخش این فیلم خیلی ناراحت بودم گفت: به همسرم گفتم كه « متأسفم كه این فیلم پخش می‌شود »؛ درست است كه پربیننده است و مردم می‌خندند اما این فیلم رابطه زن و شوهر را به گونه‌ای نشان می‌دهد كه به هیچ عنوان صحیح نیست؛ در این فیلم خانم به روی شوهرش در را می‌كوبد و بیرون می‌اندازد و بعد آقا هم سر خانمی كه باید رازدار هم باشند را كلاه می‌گذارد.
رئیس سازمان نظام روان شناسی كشور با بیان اینكه صداو سیما باید این بصیرت را ایجاد كند خاطرنشان كرد: باید به دنبال نوشتن سناریوی خانواده مطلوب باشیم؛ شبكه یك سیما فیلم خانوادگی را با داستان زیبا اجرا كند كه مطمئن هستیم می‌تواند مورد استقبال مردم واقع شود، چرا كه مردم دوست دارند همان را كه كم دارند در فیلم‌ها جست و جو كنند؛ یعنی وقتی آقا به خانمش می‌گوید: «من فدای تو بشوم و دستش را می‌بوسد»، همه زن‌های دنیا می‌گویند كاش شوهر من این گونه بود، یعنی با تماشای آن كاستی‌های خود را جبران می‌كنند.
افروز گفت: خدای متعال، انسان‌ها را محبت‌پذیر و اخم‌گریز آفریده است؛ خدا آدم‌ها را تكریم‌طلب و تكذیب‌ستیز خلق كرده است و چون این را در خانواده‌شان نمی‌بینند ولی در یك داستان می‌بینند كه یك خانواده حقیقی را روایت می‌كند، شیفته آن می‌شوند.
تسنیم
نظرات بینندگان
متاسفانه سیما درگیر مسایل جناحی شده و بجای کار تخصصی ب مسایل جناحی و رفتار حزبی فکر میکند!!