گروه گزارش/
تجارت نیوز نوشت : ( این جا )
حدود یک هفته است کارکنان پایانه خارک، در اعتصاب غذایی به سر می‌برند و از وضعیت حقوقی خود ناراضی‌اند.
یوسف‌زاده، کارشناس ارشد نمودارگیری از سیال حفاری درباره اعتصاب کارکنان توضیح می‌دهد: کارکنان سکوی پایانه خارک نسبت به حقوق و دستمزد خود معترض‌اند.
او ادامه می‌دهد: چند سالی است که به صورت ناعادلانه از حقوق بچه‌ها کم می‌کنند. این ماه فشار کمبود حقوق و وضعیت معیشتی به حدی به کارکنان فشار آورده بود که شروع به اعتصاب کرده‌اند.
گزارش‌های واصله از تداوم این اعتصاب خبر می‌دهد و یوسفی میگوید: کارکنان اکنون در اعتصاب به سر می‌برند و از تحویل گرفتن نفت‌کش‌ها خودداری می‌کنند و اکنون دو سه روزی است که هم در اعتصاب غذا هستند و هم در اعتصاب کاری.
شرایط کاری سخت این کارکنان مانند ساعت کاری زیاد، دوری از خانواده، ریسک خطرهای احتمالی باعث اعتراض و اعتصاب این کارکنان شده است.
۱۹ اردیبهشت ماه سال ۹۱ ، مجلس با هدف نگهداشت نیروی انسانی متخصص، قانون وظایف و اختیارات وزارت نفت را در ماده ۱۰ تصویب کرد. بر اساس این ماده، سازوکارهای پرداخت حقوق و دستمزد کارکنان صنعت نفت از قانون مدیریت خدمات کشوری مستثنا شده است و کارکنان هم با استناد به همین قانون نسبت به وضعیت فعلی‌شان اعتراض دارند.
یکی دیگر از این کارکنان، درباره دلیل این تجمع به خبرنگار تجارت‌نیوز توضیح می‌دهد: سال ۹۰، کارکنان مطالبه افزایش حقوق داشتند که این درخواست هم تایید شده است اما با شروع کار دولت یازدهم، ماده ۱۰ قانون و مطالبات این کارکنان هم نادیده گرفته شد.
سختی کار و حقوق کم
یوسف‌زاده هم در این باره میگوید: رتبه حقوق کارکنان نفت بین مشاغل دولتی، سیزدهم یا چهاردهم است با این حال، نمایندگان مجلس گزارش داده بودند که هیچ یک کارکنان نفت کمتر از ۲۵ میلیون تومان حقوق نمی‌گیرند. تجمعات پیوسته سال پیش هم به همین دلیل شروع شده بود اما امسال سقف حقوق را ۳۳ میلیون تومان تعیین کرده‌اند و اردیبهشت و خرداد امسال رقم حقوق کارکنان بسیار کم شده است و کارکنان خارک اولین کارکنانی بودند که حقوق را دریافت و اعتراض کردند.
این کارکن حفاری اظهار تاسف می‌کند و میگوید: هر سال مخازن عمیق‌تر می‌شود و به همین دلیل هم استخراج نفت از آنان سخت‌تر می‌شود. با توجه به وضعیت فیزیکی سخت این کارکنان، فشار کار، شیفت‌های بالای ۱۲ ساعت و همچنین کمبود و گاهی نبود برخی از قطعات، اعتراضات این کارکنان به حق است. " حمیدرضا گنگوزهی معلمي که براي ۴۵٠ هزار تومان حقوق ماهيانه جان داد و اولين حقوقش را هم هنوز نگرفته بود . معلمي که هنوز يک سال هم از استخدامش نگذشته بود "
قبلا هم عده زیادی از کارکنان رسمی و کارگران شرکت نفت ایران روز چهارشنبه، پنجم خردادماه، در عسلویه، لاوان و بهرگان و یک سکوی نفتی در خلیج‌فارس دست به اعتصاب و تجمع زده بودند البته این اعتراضات در پی فراخوان کارگران رسمی نفت انجام شده بود.
پیش از این، خبرگزاری ایلنا نوشته بود که «این کارگران خواستار اجرای دقیق و عادلانه قانون افزایش دستمزد سال ۱۴۰۰، اجرای ماده ۱۰ قانون اختیارات وزارت نفت، جدول بدو استخدام سال ۹۳ و تسری آن به تمامی پرسنل استخدامی قبل از این تاریخ» هستند.
وزارت نفت چه میگوید؟
کسری نوری، مدیر کل روابط عمومی وزارت نفت پاسخ درستی درباره وضعیت کارکنان پیمانی و مطالاتشان به خبرنگار تجارت‌نیوز نمی‌دهد و صرفا میگوید: اصلا این شرکت‌ها به وزارت نفت ارتباطی ندارند و جزو بخش خصوصی هستند. برای پیگری وضعیت هر دسته از کارگران معترض، باید با سازمان خصوصی خودشان تماس گرفت نه وزارت نفت.
علی خدایی، نماینده کارگران در شورای عالی کار در همین باره توضیح می‌دهد: این اعتصابات مربوط به کارگران پیمان‌کار وزارت نفت هستند؛ بنابراین، پیگیری وضعیت آنان هم بر عهده وزارت نفت است و در حال حاضر باید اطلاعات اصلی را منحصرا از وزارت نفت گرفت.
خدایی اضافه می‌کند: برابر قانون کار، این‌ها همه تعهدات پیمان‌کار است اما در هر صورت وزارت نفت باید پاسخگو باشد.
بیانیه کارگران چه میگوید؟
بر اساس اخباری که از کارکنان رسیده، اعتصاب کارگران پیمانی نفت در پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها و نیروگاه‌ها، هنوز هم ادامه دارد و هر روز هم گسترده‌تر می‌شود. بیانیه آنان به این شرح است:
«برای پیگیری خواست‌هایمان وارد اعتصاب سراسری می‌شویم! ما کارگران پیمانی نفت در پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها و نیروگاه‌ها در اعتراض به سطح نازل حقوق‌ها و کاهش هر روزه قدرت خرید خود و عدم اجرای وعده های داده شده همانطور که اعلام کرده بودیم اعتصابات خود را از سر می‌گیریم.»
این کارگران اعلام کرده‌اند که تا زمانی که به خواسته‌های آنان پاسخ داده نشود به نیروگاه بازنخواهند گشت.
اما خواسته‌های آنها چیست؟
– مزد هیچ کارگر شاغل در نفت نباید کمتر از ۱۲ میلیون باشد و باید فورا سطح دستمزدها افزایش یابد و به نسبتی که قیمت اجناس افزایش می یابد سطح مزد کارگران نیز بالا رود. به‌علاوه سایر سطوح مزدی کارگران باید بر اساس توافق با نمایندگان منتخب کارگران صورت گیرد.
– تعویق پرداخت دستمزدها جرم و یک دزدی آشکار است. حقوق ها باید هر ماه به موقع پرداخت شوند.
– ما به کار موقت و پیمانی اعتراض داریم و خواستار کوتاه شدن دست پیمانکاران و داشتن امنیت شغلی و دایمی شدن قراردادهای کاری مان هستیم. اخراج کارگر ممنوع.
– قوانین برده وار مناطق ویژه اقتصادی که حصاری بین ما و بخش های دیگر کارگری در سطح جامعه است و بر اساس آن کارفرمایان مفتخور دستشان برای هرگونه تعرضی به زندگی و معیشت ما باز گذاشته شده است، باید فورا لغو شوند.
– ما خواستار ایمن شدن محیط کارمان هستیم. محیط های کار ما مثل یک بمب انفجاری است و حریق های مهیب، سقوط از ارتفاع، آلودگی های صوتی در اثر انفجار مواد نفتی، استشمام مواد سمی و شیمیایی در کنار غیر استاندار بودن وضع بهداشت و درمانگاهها، دارد هر روز از ما قرمانی می‌گیرد.
– ما کارگران نفت از امنیتی بودن محیط‌های کارمان به ستوه آمده‌ایم و باید به این وضعیت خاتمه داده شود. تشکل و تجمع و اعتراض حق مسلم ماست. »
این اعتراضات و اعتصابات کارکنان وزارت نفت در حالی صورت می گیرند که برخی مواد قانون مدیریت خدمات کشوری پس از بیش از یک دهه تصویب و دائمی شدن آن هنوز برای معلمان و بازنشستگان آن اجرا نمی شوند .
« صدای معلم » 13 بهمن 1399 در گزارشی با عنوان « آیا " معلمان خرید خدماتی " به اندازه " کارگران " هم از حقوق قانونی برخوردار نیستند ؟! » نوشت : ( این جا )
« دوشنبه 13 بهمن معاون برنامه ریزی و توسعه منابع وزارت آموزش و پرورش از افزایش ۳۰ درصدی حقوق معلمان خرید خدماتی خبر داده است. (این جا )
علی اللهیار ترکمن » اعلام کرده است که بر این اساس حقوق این معلمان از ۷۰۰ هزار تومان به ۲ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان افزایش خواهد یافت.
پرسش « صدای معلم » از معاون برنامه ریزی و توسعه منابع وزارت آموزش و پرورش آن است که مبنای پرداخت 700 هزار تومان به این معلمان تاکنون بر چه اساسی بوده است ؟
این در حالی است که به این معلمان حتی « حداقل حقوق قانون کار » هم پرداخت نمی شده است .
چرا باید این معلمان از ابتدایی ترین حقوق شهروندی محروم باشند و پس از مدت ها اجحاف ، حقوق قانونی آنان به اندازه کارگران هم نباشد ؟
چرا همان حقوق ناچیز بعد از چندین ماه تاخیر و یا حتی وقفه‌های سالانه به این معلمان پرداخت می شود و کسی به این فکر نیست که این معلمان چگونه می توانند از عهده مخارج سنگین زندگی آن هم در شرایط دشوار کنونی، برآیند؟
اگر این معلمان جزء خانواده آموزش و پرورش به شمار می آیند چرا باید از حقوق قانونی مانند بیمه ، حق وام ، حق اولاد ، عیدی ، عدم ثبت سنوات و سوابق کاری و... محروم باشند ؟
چرا وزارت آموزش و پرورش به عنوان " کارفرما " تاکنون از عمل به تکالیف قانونی خود در مورد این معلمان خودداری کرده است ؟
مبنای این تبعیض های درون دستگاهی چیست ؟
اگر فردی به عنوان « معلم » در درون یک دستگاه تعریف می شود ؛ چرا باید مانند سایر معلمان از حداقل حقوق قانونی محروم باشد ؟
( حمیدرضا گنگوزهی ، معلم خرید خدماتی بود که ۱۵ فروردین ۱۳۹۵ در خاش در جنوب سرحد بلوچستان در جریان تلاش برای نجات جان دانش‌آموزان، زیر آوار ماند و جان خود را از دست داد .
معلمي که براي ۴۵٠ هزار تومان حقوق ماهيانه جان داد و اولين حقوقش را هم هنوز نگرفته بود . معلمي که هنوز يک سال هم از استخدامش نگذشته بود )
اگر معلمی به علت عملکرد وزارت آموزش و پرورش در این موارد بخواهد مانند یک " کارگر " شکایت کند به کدام مرجع قانونی باید مراجعه کند و آیا ثبات شغلی و امنیت شغلی وی تهدید نخواهد شد ؟ »
« صدای معلم » این پرسش بنیادین را به جد و بار دیگر مطرح می کند که این همه تبعیض در اجرای قانون از چه ناشی می شود ؟
بند نهم از اصل سوم قانون اساسی بر رفع تبعیضات ناروا و ایجاد امکانات عادلانه برای همه، در تمام زمینه های مادی و معنوی تصریح دارد .
اگر قرار باشد این همه تبصره و استثنا در قانون لحاظ شود ، فلسفه اجرای قانون و برابری همه افراد در برابر آن برابر نص صریح قانون اساسی چه شان و محملی خواهد داشت ؟
آیا حاکمیت به اجرای بی کم و کاست اصل 43 قانون اساسی در مورد « تأمین نیازهای اساسی: مسکن، خوراک، پوشاک، بهداشت، درمان، آموزش و پرورش و امکانات لازم برای تشکیل خانواده برای همه » اهتمام لازم و کافی دارد ؟
پایان گزارش/
نظرات بینندگان
سلام
1- از چه می گویید و کجا را گرفته اید ؟!
شما هنوز شهامت نگارش مشخصات خود را ندارید !
2- فرهنگیان کدام رسانه را دارند ؟
در نشست های رسانه ای اکثرا این صدای معلم است که مواضع انتقادی دارد و پرسش می کند و مسئولان را به چالش می کشد .
بقیه رسانه ها که بیشتر خبرگزاری هستند ، میرزابنویس و راوی هستند .
اگر حوزه عمومی در آموزش و پرورش وجود داشت و معلمان مطالبه گر و با شهامت و هوشمند و پای کاری داشتیم الان وضعیت ما این نبود ...
پایدار باشید .