جناب آقای سیدمحمد بطحایی
وزیر محترم وزارت آموزش و پرورش
باسلام
احتراماً در پی رسانه‌ای شدن اظهارات حضرتعالی در خصوص پخش کلیپ‌هایی از شادی کودکان در مدارس کشور و همچنین درخواستی که شما به عنوان شخص اول وزارت آموزش و پرورش از پلیس فتا و قوه قضاییه جهت شناسایی برای عقوبت سازندگان این شادی داشته‌اید و فارغ از تحلیل جامعه‌شناختی رواج سبک و سیاق موسیقی مبتذل در جامعه که بحث جدایی را می‌طلبد، نکاتی را از طرف انجمن حمایت از حقوق کودکان و از سر دغدغه با شما در میان می‌گذاریم.
نخست اینکه واکنشی که شرح آن رفت موجبات تاثر بسیار است. نه به خاطر تایید اقدامات سازنندگان آن کلیپ‌ها بلکه به این دلیل که اگر در این روزها و در مدارس ایران، به هر طرف نظاره کنید، متوجه آسیب‌های سنتی و نوپدید در میان دانش‌آموزان می‌شوید که دستگاه‌های مسئول همچون وزارت آموزش و پرورش، نگاه علمی و برنامه شفافی برای حل این آسیب‌ها ندارند. حالا در این وضعیت صحبت از کلیپ و استفاده از ادبیات «برخورد» کجای اولویت‌های وزارت آموزش و پرورش قرار می‌گیرد ؟ شخص مسئول در یک وزارتخانه نمی تواند به نمایندگی از ۱۴ میلیون انسان و دانش آموز که کدام از آنها حق انتخاب خود را دارند، اعلام آمادگی یا عدم آمادگی کند
بهتر است کمی به اظهارات حضرتعالی گریز بزنیم. بنا به اظهارت اخیر جنابعالی تعداد قابل توجهی از کودکان درگیر سوءمصرف مواد مخدر هستند.
بنا به گزارشات واصله، عدم مهارت در کنترل خشم از آسیب‌های جدی دانش‌آموزان است که نمود آن در مشاجرات مختلف، اعتیاد کودکان و... خود را نشان می‌دهد. دانش‌آموزان آسیب‌دیده‌ای مانند دانش‌آموزان مدرسه درودزن فارس و شین‌آباد، هر روز در ادارات آموزش و پرورش حق خود را فریاد می‌زنند. دانش‌آموزان سیل‌زده کشور با گذشت ۲ ماه از سیل ویرانگر هنوز مدارس خود را «خانه‌ای روی آب» می‌بینند و از طرف دیگر بی‌توجهی‌های مکرر به معیشت و منزلت معلمان، دانش‌آموزان را با آموزگارانی خسته و دلزده مواجه ساخته است.
جناب آقای وزیر ؛ همان گونه که استحضار دارید، آسیب و مسائل در حوزه آموزش و پرورش به قدری شده که می‌تواند خود به تنهایی موضوع یک برنامه درسی دانشگاهی در حوزه بررسی مسایل اجتماعی ایران و جامعه‌شناسی آموزش و پرورش باشد. از این روی از مقام محترم وزارت انتظار می‌رود که جهت شناسایی عوامل توزیع مواد مخدر بین دانش‌آموزان از مقامات انتظامی و دیگر عوامل ایجاد‌کننده امنیت کشور استمداد طلبد و نه آنکه صرفا عوامل ایجاد کننده شادی را مورد پیگیرد قرار دهد.
جناب آقای وزیر
همانگونه که می دانید شادی نیاز روانی و اجتماعی هر انسانی به ویژه کودکان است، آن هم در شرایطی که فشارهای اقتصادی و اجتماعی از همه سو جامعه و انسجام اجتماعی را به چالش می کشاند لذا در فضای آکنده از ناامیدی شایسته است که شادی را تشويق کنید و نه تنبیه را. شادی را تایید کنید و شکل شادی را در مدارس و کیفیت آن را به رای و نظر متخصصان بگذارید نه اینکه با بالا رفتن صدای هر آهنگ و کلیپی، مجوزی را برای حضور نیروهای انتظامی به مدارس صادر کنیم.
علاوه بر این، نقل قول هایی مانند تاکید بر حضور ۱۴ میلیون دانش آموز ایرانی در میدان دفاع یا جنگ، حتی اگر به واسطه پیام فرستادن به جنگ طلبان داخلی و خارجی باشد، نه تنها سودی برای وضعیت امروز کشور و آموزش و پرورش ندارد، بلکه باعث تزريق افكار غير مرتبط با مسائل نظام تعلیم و تربیت می شود و شخص مسئول در یک وزارتخانه نمی تواند به نمایندگی از ۱۴ میلیون انسان و دانش آموز که کدام از آنها حق انتخاب خود را دارند، اعلام آمادگی یا عدم آمادگی کند.
انجمن حمایت از حقوق کودکان ضمن تاکید بر ضرورت گسترش برنامه های شادی آفرین و پرهیز از هر گونه اقدامات تجسسی و خشونت آمیز در این زمینه از شما درخواست توجه ویژه به حل و فصل این موضوع را دارد ؛ همچنین انتظار می رود که وزارت محترم با ترسیم چارچوب هایی کلی مسئولان مدارس را تا حد امکان جهت رفع فضای تلخ کنونی و همچنین ایجاد فضای شاد و سالم در چارچوب صحيح پرورشی رهنمون کنند.
درخواست موکد این انجمن اتخاذ تدابیر اصلاحی در راستای پیشگیری از بروز خشونت و همچنین ایجاد فضای شاد در مدارس است؛ به نحوی که دیگر شاهد این گونه واکنش های ناخوشایند نسبت به دانش آموزان آتیه ساز کشورمان نباشیم.
به امید آنکه فضای پرورشی همدلانه بر نظام مبتنی بر تک گویی آموزش و پرورش فائق آید.
نظرات بینندگان
آیا باور می کنید که در سیستم آموزش وپرورش شمابه تخصص،تعهد،تجربه وتحصیلات افراد توجه نمی کنند؟آیا می دانی در مدارس کشور ما چه اتفاقاتی می افتد؟آیا از معشیت معلمان باخبرهستی؟کسی باور میکنه که دبیر زبان،سرباز معلم با مدرک نفت شناسی،هنرآموز عمران ومکانیک در ابتدایی تدریس می کنند؟افرادی با مدرک پایین تر وغیرتخصصی در پست های تخصصی به عنوان مدیرکل،معاون،رئیس ومسئول مشغولند؟ آیا می دانستید که مدیران کل شمادر انتصابات فقط رفاقت،هم حزبی وسفارشات نمایندگان مجلس را لحاظ می کنند؟آیا خود شما به علم وتخصص ایمان داری؟پس چرا در تخصصی ترین سازمان کشور که باید متخصصان برنامه ریزی درسی درمسند باشند از حوزه علمیه هستند؟؟؟؟؟