تجمع جمعی از معلمان در برابر مجلس و ادارات آموزش و پرورش

  به گزارش حبرنگار پایگاه خبری و اطلاع رسانی جماران گروهی از معلمان در شهر های سنندج، کرمانشاه، اصفهان، زنجان، شیراز، همدان،اراک، دامغان، تبریز، سبزوار، قزوین،شهر کرد،دهدشت، یزد،زاهدان، بوشهر و بسیاری از شهر های دیگر در برابر ادارات آموزش و پرورش تجمع سکوت برگزار کردند. 

به گزارش جماران در تهران نیز در حدود 4000 معلم در برابر مجلس شورای اسلامی جمع شدند و تجمع سکوت برگزار کردند.این معلمان پلاکاردهایی از مقام معظم رهبری در لزوم توجه به معلمان و آموزش و پروش در دست داشتند و خواسته هایی را مطالبه و شعارهایی را مطرح کردند مانند: تقاضای آزادی فعالان صنفی معلم دربند(بداقی,باقری,هاشمی)، معلم بیدار است, از تبعیض بیزار است، تجمع ما کاملا صنفی و غیر سیاسی است، معلم فریاد می زند رسانه ها سانسور می کنند، حقوق بازنشستگان باید مطابق با نظام پرداخت هماهنگ کشوری باشد، حق جامعه است که معلمان با انگیزه و بدون دغدغه معیشتی داشته باشد، بی توجهی به حق معلم= بی توجهی به آینده کشور،  به رسمیت شناختن اعتراضات صنفی فرهنگیان توسط رئیس جمهور ، قدم مثبتی در راه احقاق حقوق اصناف است، برگزاری مجمع عمومی حق قانونی کانون های صنفی معلمان است.، خصوصی سازی مدارس و کالایی شدن آموزش را متوقف کنید، . ما خواهان تبدیل وضعیت مربیان ، معلمان آزاد ،پیمانی و حق التدریسی هستیم،  بیمه کارآمد حق معلمان است،  به فرسودگی 65 درصد از مدارس پایان دهید،  آموزش و پرورش نباید صحنه مانور گروه های مختلف سیاسی بشود، ما خواهان حقوق پایه بالای خط فقر هستیم، هم از فرق می نالیم هم از فرق بیزاریم .

علی انصاری از فعالان صنفی استان مرکزی که در برابر اداره آموزش و پرورش شهر اراک آمده بود، درباره تجمع امروز به خبرنگار جماران گفت:«متاسفانه عدم توجه به خواسته های معیشتی معلمان در دوره های گذشته سبب شد تا فرهنگیان این بار با بر پایی تجمع سکوت، خواسته های خود را فریاد بزنند که بر پایی چنین تجمعاتی سراسری تاکنون سابقه نداشته، همچنین تاکید ریاست جمهوری بر به رسمیت شناختن حق اعتراض معلمان و تاکید مقام رهبری بر حل شدن مشکلات معیشتی معلمان و تمرکز ایشان بر بالاتر بودن حقوق فرهنگیان می تواند نوید بخش تغییر نگرش سایر مسئولان و حتی جامعه نسبت به آموزش و پرورش باشد که امیدواریم در آینده ای بسیار نزدیک تحقق یابد» .

کتایون خزعلی از معلمان تهرانی که در برابر محلس حضور پیدا کرده بود، درباه علت این اعتراضات  به جماران گفت:«با نگاهی به ساختار آموزشی کشور ما متوجه می شوید که تقریبا در تمامی بخش های آن شاهد کمبود ها و کاستی های فراوان هستیم،از این رو لازم است به اساس و بنیان آموزش و پرورش که همانا معلم می باشد نگاهی بیاندازیم، معلم به عنوان زیرساخت توسعه هر کشوری چنان نقش برجسته ای دارد که کمتر صاحب نظری پیدا می شود که از نقش او سخن نگفته باشد، دست به قلم نشده باشد و سخنرانی ها نکرده باشد، اما متاسفانه به خاطر بی تدبیری ها، تنگ نظری ها و نگاه های بعضا سیاسی این جایگاه روز به روز چنان تنزلی پیدا کرده است که دیگر کسی آرزوی معلم شدن ندارد و بدا به حال آن کشوری که جایگاه معلم در نزد توده های مردم دچار آسیب و خدشه شود.»وی افزود:«معلمان ایران با درک واقع بینانه و هوشیاری و نگاهی کاملا مبتی بر آینده نگری برای فرزندان این مرز و بوم بعد از یک دهه فضای امنیتی که در دولت نهم و دهم پدید آمده بود دست به اعتراض و تجمع آن هم به طرق قانونی زده اند تا اولا نشان دهند که همانا قشر فرهیخته جامعه هستند و درثانی اعتراض خود را به همان نگاهای تنگ نظرانه به آموزش و پرورش نشان دهند که این بزرگترین درس برای دانش آموزانشان است.»

وی با بیان این که معلمان ایران همواره تاکید کرده اند که چیزی بیشتر از حق خود نمی خواهند، گفت:« آنان خواهان داشتن یک زندگی شرافت مندانه برای خود و خانواده خود مطابق با قانون اساسی می باشند چرا که آسایش معلم در کلاس درس و اجتماع بی شک تاثیر مستقیمی بر روند تربیت نسل های حال و آینده این آب و خاک دارد. از این رو معلمان ایران، بار دیگر صدای خود را در سکوت کامل فریاد زدند و به دولتیان و مجلسیان و آحاد ملت ایران خواهند گفت که خواسته های به حقشان چیست و چه می خواهند و منتظر اقداماتی فوری جهت رفع مشکلات خود و دانش آموزان شان خواهند ماند.»

وی اهم مطالبات معلمان را این گونه دانست:«رفع تبعیض و برابری با سایر کارکنان دولت، داشتن بیمه کامل درمانی،  برخورداری از وام های مناسب  مسکن ،  رسیدگی به وضعیت اسف بار بیشتر مدارس دولتی،  ساماندهی سیستم آموزشی ،  توجه به کودکان کار ، آموزش رایگان برای عموم دانش آموزان و دیگر خواسته هایی که دوستان و همکاران همیشه و همه جا عنوان کرده اند.»

حسن صمیمی یکی دیگر از معلمانی که در برابر مجلس حضور یافته بود با انتقاد از طرح رتبه بندی گفت:«اولا منابع این طرح در بودجه امسال پیش بینی نشده است و جناب وزیر در مصاحبه تلویزیونی خود این نکته را بیان کردند.دیگر این که سخن ما این است که ابتدا تبعیض رفع شود و بعدا با مطالعه و پژوهش به بجث رتبه بندی بپردازند.این گونه که از صحبت های وزیر بر می آمد ایشان هم خود نمی دانند دقیقا دنبال چه چیزی هستند.

به نظر می رسد برای خواباندن اعتراضات معلمان وعده مهر ماه را داده اند.»

محمد حبیبی از معلمان شهریار که در برابر مجلس جضور پیدا کرده بود در پاسخ به این پرسش که مطالبات معلمان چیست  به خبرنگار جماران گفت:«وقتی از مطالبات معلمان حرف می زنیم معمولا وضعیت اقتصادی و مشکلات معیشتی پیش وبیش از همه به چشم می اید.بحث عدم تناسب میان دستمزد و تورم ،تبعیض حقوقی باسایر کارمندان و بیمه همگانی این روزها خواسته های اصلی معلمان است.طبیعی هم هست .این شرایط زیستی است که خواسته های هر گروه اجتماعی را تعیین می کند.با وخیم شدن وضعیت اقتصادی این مطالبات بیشتر ازگذشته پررنگ تر خواهند شد و احتمالا تلاش برای پیگیری انها صورت جدی تری به خود می گیرد.با این همه من فکر می کنم درکنار طرح مطالبات اولیه ،ارائه و پیگیری مطالبات ثانویه به تعمیق هرچه بیشتر خواسته ها و موفقیت در پیگیری انها کمک می کند.»

وی افزود:«افزایش کیفیت آموزشی، آموزش رایگان برای همه کودکان ،استاندارد سازی مدارس و افزایش ایمنی کلاس ها و ارتقای امکانات آموزشی که من از آنها به عنوان مطالبات ثانویه یاد می کنم تنها خواست معلمان نیست و بلکه خواسته همه خانواده ها و سایر اقشار جامعه است. طرح صرف خواسته های معیشتی می تواند معلمان را به گروهی منفرد در جامعه تبدیل کند.جامعه ای که این روزها هرچه بیشتر از تب وتاب رکود اقتصادی رنج می برد.و این نهایتا در پیگیری مطالبات تاثیر منفی خواهد داشت.»

علی حشمتی از فعالان صنفی کرمانشاه که در برابر اداره آموزش و پرورش این شهر آمده بود هم سان سازی حقوق معلمان با سایر ادارات را مهمترین مطالبه معلمان ذکر کرد.در پایان این تجمعات بیانیه ای مشترک قرائت شد.در این بیانیه آمده است:«امروز ما فرهنگیان هماهنگ با معلمان سراسر ایران، گرد هم آمده‌ایم تا ندای مظلومیت خود را با سکوت فریاد کنیم و بر سال‌های متمادی تبعیض و بی‌عدالتی اعتراض نماییم و مسؤلان مملکت را به عمل به وعده‌های پیشینشان دعوت کنیم.حرکت عدالت‌خواهانه‌ی ما حرکتی کاملاً صنفی و معطوف به احقاق حق و رفع تبعیض است. لذا هیچ جریان سیاسی، چه در داخل کشور و چه در خارج از مرزهای مملکت، حق مصادره‌ی آن و سیاسی جلوه‌دادنش را ندارد.»

در ادامه این بیانیه آمده است:«فرهنگیان کشور هیچ‌گاه در صدد ایجاد بحران و تقابل نبوده‌اند و خواسته‌های برحقّ خود را از مسئولان عالی‌رتبه‌ی کشور مطالبه می‌کنند.طبیعی است اقدام عینی و عملیِ مسئولان به هم‌گرایی و دل‌بستگیِ بیشتر فرهنگیان و مسئولان خواهد انجامید. در صورتی که سیاست‌های کشور در حوزه‌ی آموزش و پرورش همچنان ناکارآمد باقی بماند و روی‌کردها معطوف به وعده‌های بی‌عمل و ادامه‌ی روند تبعیض‌آمیز و بی‌عدالتی باشد، نباید انتظار آرامش از جامعه‌ی فرهنگیان داشت.»

در بخش دیگری از این بیانیه آمده است:« تجربه نشان داده هیچ‌گاه برخوردهای قهری با خواسته‌های برحقّ و منطقیِ فرهنگیان چاره‌ی کار نبوده و نیست، چرا که این زخم کهنه پس از چند صباحی، بار دیگر سر باز خواهد کرد و مسأله همچنان خود را نمایان خواهد ساخت. لذا از مسئولان محترمِ اجرایی و قضایی درخواست می‌کنیم برای یک‌بار هم که شده، نه از موضع قدرت، که از موضع واقع‌بینی و منطق با خواسته‌ی معلمان برخورد کنند و حضور منحوس تبعیض و بی‌عدالتی را از چهره‌ی معصوم فرهنگ این سرزمین بزدایند تا افق‌های روشنِ تعالی، پیشرفت، هم‌گرایی و هم‌دلی نمایان گردد.»

این بیانیه اهم خواسته های معلمان را این گونه بر می شمارد:

1- بهبود معیشت و افزایش حقوق به  بالاتر از خط فقر برای عموم فرهنگیان شاغل و بازنشسته با اجرای کامل و دقیق قانون مدیریت خدمات کشوری، به گونه‌ای که فرهنگیان کشور از همه‌ی حقوق و مزایایی که سایر کارکنان دولت برخوردارند، بی هیچ تبعیضی، برخوردار گردند.چرا این دولت، همانند دولت قبل، از اجرای درست قانون مدیریت خدمات کشوری که قرار بود تبعیض‌ها را از میان بردارد، طفره می‌رود و آشکارا حقوق مسلّم میلیون‌ها فرهنگی و خانواده‌ی آن‌ها را تضییع می‌کند؟ مستثنی کردن فرهنگیان از حداقل‌های ممکن، مثل مصوبه‌ی 2941ت 50071 (تاریخ  20/01/1393) هیأت محترم وزیران در موضوع فوق‌العاده‌ی شغل و اجرای ناعادلانه و ناقص آن برای فرهنگیان، همچنین پرداخت بیش از دوازده فقره بند مالی، با عناوین مختلف، در فیش و خارج از فیش حقوقیِ سایر ادارات و محروم کردن معلمان کشور از آن بندها، بر مبنای کدام منطق و قانونی قابل توجیه است؟

 2- آزادی معلمان زندانی، آقایان رسول بداقی ، محمود باقری و علی رضا هاشمی خواست مؤکّد جامعه‌ی فرهنگیان کشور است.این عزیزان فرهنگیان کشور را در اعتراضات صنفی نمایندگی کرده‌اند و زندانی نمودن آن‌ها، که با انتقاد خود در راستای اصلاح اوضاع آموزش و پرورش قدم برداشته‌اند، موجبات تألم خاطر و آزردگی معلمان کشور را فراهم ساخته است.

 3- برقراری یک نوع بیمه‌ی درمانی مؤثر، کارآمد و فراگیر، با حق بیمه‌ی معقول و منطقی.

 4- همسان‌سازی حقوق با سایر کارکنان دولت پیش از طرح رتبه‌بندی. طرح رتبه‌بندی زمانی مورد پذیرش و  تأیید جامعه‌ی فرهنگیان کشور قرار خواهد گرفت که ابتدا طبق قانون مدیریت خدمات کشوری، همسان‌سازیِ حقوق با سایر کارکنان دولت محقق شود، سپس این طرح مانند امتیازی برای فرهنگیان در مقایسه با سایر کارکنان دولت در نظر گرفته شود.
5- روی‌کرد صدا و سیما نسبت به جامعه‌ی معلمان کشور، به شدت مورد انتقاد این قشر عظیم است.رسانه‌ی ملی با رسانه‌ای کردن و بزرگ‌نماییِ قلیل مطالبات معوقه‌ی تعدادی از فرهنگیان، در صدد زیاده‌خواه جلوه دادن معلمان کشور است. این رسانه با وجود پوشش خبریِ کامل اعتراضات معلمان سایر کشورها، معمولاً در برابر اعتراضات صنفیِ معلمان ایران سکوتی معنادار اتّخاذ می‌کند تا پیام معلمان کشور، که رفع تبعیض و برقراریِ عدالت در حقوق و مزایا بین فرهنگیان و دیگر کارکنان دولت است، به گوش مخاطبان نرسد.طبیعی است ادامه‌ی چنین سیاستی به گریزِ بیش از پیش مخاطب از رسانه‌ی ملی منجر خواهد شد.

 6- کانون‌های صنفی معلمان، فارغ از دغدغه‌ی جناح‌بندی‌های سیاسیِ نمایندگان مجلس، حقوق پایمال شده‌ی مادی و معنوی فرهنگیان کشور را مطالبه می‌کنند و روی‌کردهای سیاسی‌کارانه در خصوص مشکلات جامعه‌ی فرهنگیان را محکوم می‌کنند. بدیهی است که ما به هیچ وجه اجازه نخواهیم داد حق و حقوق معلمان کشور وجه‌المصالحه‌ی نمایندگان مجلس و دولت قرار گیرد.

 7- فرهنگیان بازنشسته، که بهترین سال‌های عمر گران‌بهای خود را صرف پرورش فرزندان این سرزمین کرده‌اند، مورد تبعیض مضاعف قرار دارند.با افزایش سن، هزینه‌های زندگی و هزینه‌های درمانی، افزایش، و درآمد کاهش می‌یابد. متأسفانه پاداش بازنشستگی فرهنگیان نیز در مقایسه با بسیاری از ادارات و سازمان‌های دولتی ناچیز است و آن هم با تأخیر پرداخت می‌گردد.در کشورهای دیگر، زمان بازنشستگی دوره‌ی استراحت، آسودگی، تفریح و جهان‌گردی است، ولی متأسفانه در کشور ما پیش‌کسوتان عرصه‌ی تعلیم و تربیت، برای تأمین حداقل‌های زندگی، ناچار از دنبال کردن شغلی دیگرند که بعضاً در شأن ایشان نیست.چنین چشم‌اندازی از وضعیت بازنشستگان در کاهش انگیزه‌های فرهنگیان شاغل نقش به‌سزایی دارد.تأمین حقوقی درخور و بیمه‌ی درمانی کارآمد برای بازنشستگان گران‌قدر، خواست مؤکّد جامعه‌ی فرهنگیان ایران است.

 8- در دولت نهم و دهم، از ادامه‌ی اجرای قانون مدیریت انتخابی مدارس، علی‌رغم استقبال معلمان، جلوگیری به عمل آمد.جامعه‌ی فرهنگیان مؤکّداً خواهان اجرای این قانون هستند که در سال 83 با پیشنهاد هیأت وزیران و در جلسه‌ی 673 شورای عالیِ آموزش و پرورش تصویب گردید.

 9- طبق وعده‌های انتخاباتی رئیس محترم دولت مبنی بر حمایت از تشکل‌های غیردولتی و حذف نگاه امنیتی نسبت به آن‌ها، جامعه‌ی معلمان ایران مصرّانه می‌خواهند وزارت محترم کشور، هم‌سو با سیاست‌های اعلام شده، نسبت به صدور مجوز برای برگزاری مجمع عمومی کانون‌های صنفی معلمان سراسر کشور و برگزاری انتخابات هیأت مدیره‌ی آن‌ها   اقدام نماید.

 10- درخواست حضورِ دو نماینده از اعضای شورای مرکزی تشکل‌های صنفی فرهنگیان سراسر کشور، در کارْگروه تشکیل شده به دستور رئیس جمهور محترم، برای رسیدگی به خواسته‌های معلمان.

 11- اجرای اصل سی قانون اساسی، مبنی بر آموزش رایگان و پرهیز از طبقاتی کردن مدارس و خصوصی‌سازی آن‌ها، همچنین برنامه‌ریزی در جهت ارتقای کیفیت آموزشی و تربیتی در مدارس دولتی کشور.

 12- تبدیلْ‌ وضعیت نیروهای قراردادی و پیمانی که از حداقل امنیت شغلی نیز برخوردار نیستند. در پایان، از مسئولان ارشد نظام و تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران مملکت انتظار داریم اقدامات عینی و عملیِ لازم را برای نشان دادن عزم و اراده‌ی خود جهت تحقق خواسته‌های جامعه‌ی میلیونی فرهنگیان کشور به عمل آورند.

بی‌شک، روی‌کردهای مدبرانه از ایجاد شکاف بین معلمان و مسؤلان خواهد کاست و امیدها را در دل‌ها زنده خواهد نمود.لازم به ذکر است که مقام معظم رهبری دیروز در دیدار با معلمان خطاب به مسئولان فرمودند:"  مسئولان دولت بویژه مسئولان اقتصادی باید نسبت به آموزش و پرورش و مسائل معیشتی معلمان نگاه ویژه و فراتر از دستگاه های دیگر داشته باشند و بدانند هرگونه هزینه در این مجموعه، سرمایه گذاری برای آینده و ایجاد ارزش افزوده است."
انتهای پیام /*