مناظره رادیویی مدیر گروه صدای معلم ( سخن معلم )

آقاپورسلیمان سلام واحترام، موضوع پرداختن به پژوهش واهمیت راهبردی آن بسیار ارزشمند وتاثیر گذار می باشد ، اما نکته ی محوری واساسی که از آن غفلت می شود این است که از نتا یج خیل پژوهش ومطالعا تی که در زمینه های گوناگون در خصوص آموزش وپرورش بدست آمده چرا درعمل وامور اجرایی استفاده مناسب نمی گرددمگر نه این است که پژوهش باید نتایج آن به کار آید وبراساس اصول وراهکارهای پذیرفته شده به منصه ی ظهوردرآید پس چراازاین معنا غفلت می شود ودرعمل پژوهش های مفید وراه گشا بدون استفاده رها شده وخاک می خورند!

با سلام
من مناظره را با دقت گوش کردم .
واقعا عالی بود .
این آقایانی که با رانت پشت میزهای ریاست نشسته اند نشان می دهند که واقعا چیزی بارشان نیست !
فقط با رانت بالا آمده اند .
برای مناظره های تلویزیونی باید از معلمان آگاه و ماهر و توان مندی چون مدیر سایت سخن معلم استفاده شود .
ممنونم .

در ایران حوزه سیاست بر حوزه دانش علمی غلبه یافته است و از این تغلب و هژمونی هم دست بردار نیست و نخواهد بود. دولت نیازمند ایدیولوژی مشرعیت بخش است و با این ایدیولوژی نیز معرفت ایدیولوژیک خویش را می خواهد و می سازد. در چنین شرایطی و موقعیکه مدیریت تعلیم و تربیت و تولید علم تحت استیلای افرادی مانند محبی ها و حاجی بابایی ها است و آنان هم معلم اند، هم متخصص اند هم استاد دانشگاه اند، هم برنامه ملی نویسند وهم قانونگزارند، هم مجری اند، هم ناظرند و خلاصه همه کاره اند! وضع همین خواهد بود. اینان کارپردازان میلیتاریزه کردن و حوزوی کردن مدارس و دانشگاهها یند.

ما معترضیم ، اما هوشیار!!
سرنوشت ما معلمان درآموزش و پرورش قطعا باید به دست خودمان رقم بخورد و این امر با ترس و نظاره و انفعال ره به جایی نخواه برد.
به امید روزهای باشکوه

نادر کارمند بانک
چگونه می توانیم بر سهم خود از مزایای اجتماعی بیفزاییم؟ گام اوّل در این راه تشکیل گروه ها و تجمّعات صنفی، مانند جمعیّت، انجمن، اتّحادیّه، سندیکا، و به عبارتی، تشکّل های مدنی است. افرادی که در یک نقش خاصّ فعّالیّت می کنند، بعد از آن که احساس کردند که به صورت فردی نمی توانند سهم خود را از مزایا افزایش دهند، به گفتگو با یکدیگر می پردازند. گفتگو درباره ی ناعادلانه بودن سهم خود از مزایا در آن ها احساس و آگاهی مشترکی پدید می آورد ؛ مبنی بر این که باید خود برای افزایش سهمشان اقدام کنند. این احساس و آگاهی مشترک و لزوم اقدام دسته جمعی، آن ها را به ایجاد تشکّل های مدنی و صنفی سوق می دهد. در مرحله ی دوّم، تشکّل ها به عنوان نماینده ی افرادی که در آن نقش خاصّ فعّالیّت می کنند، با دولت و سایر گروه های اجتماعی وارد گفتگو می شوند. این گفتگو می تواند از طریق نشست های مشترک، دیدار با مقامات دولتی و نمایندگان گروه های دیگر، صدور اطّلاعیّه، انتشار یک نشریّه (به صورت مستمر) و اعلام مواضع در آن باشد.

ادامه مطالب نادر کارمند بان.
در گام سوّم، در صورتی که گفتگوها ثمری نداشته باشد، تشکّل های مدنی ممکن است به اقدامات دیگری چون راه پیمایی و اعتصاب دست بزنند تا از این طریق دیگران را وادار سازند که سهم واجدین نقش مورد نظر آن ها را از مزایا افزایش دهند.

آقای پور سلیمان کدام عقده هایت را با این کارها می خواهی آرام کنی !!!!خداوند به شما شفا بدهد

جناب پور سلیمان . در مصاحبه با ارباب و اولیای آموزش و پرورش از وزیر و معاونانش گرفته تا مدیران کل و غیره ، مطرح کنید که سفره ی معلمان این انبیا ی الهی خالیه . از طرح سوالات کلیشه ای خسته نشدید ؟!!!!!!!!!!!!!.