تمام ادارات دولتی به دنبال افزایش درآمدهای خود به شیوه های مختلف هستند و اینکه چرا آموزش و پرورش نتوانسته درآمدی جدا از بودجه ای که از طرف دولت اختصاص می یابد، کسب کند - یا به اندازه ناچیز - معلول عوامل مختلفی است که شاید این گفتار که آموزش و پرورش هدفش تعلیم و تربیت است و نباید در مسائل اقتصادی وارد شود و و تصریح قانون اساسی مبنی بر آموزش رایگان، یکی از عوامل اصلی آن باشد.
برای نمونه که تایید ادعاست، به قبوض برق و گاز و مخابرات نگاه کنید و ببینید چگونه بندهای مختلفی اضافه می گردد و درآمدزایی می کنند، یا وضعیت مالیات در کشور ( هنوز حقوق کارمندان به دست شان نرسیده مالیات کسر شده است، بعد چند مرحله مالیات بر ارزش افزوده می پردازیم و معلوم نیست چرا گاهی باید برای یک کالا چند بار مالیات پرداخت گردد) یا خدماتی که نیروی انتظامی بابت تعویض پلاک خودرو، تعویض گواهی نامه و صدور آن، اخذ می کند و یا اداره ثبت احوال جهت تعویض کارت ملی می گیرد و این لیست عرضی به اندازه نظام اداری کشور دارد ؛ اما سهم آموزش و پرورش کجاست؟
آموزش و پرورشی که 5 درصد سهم عوارض شهرداری را هم نمی تواند وصول کند باید برای مدارسی که برای قبوض آب و برق و گاز خود مانده اند چه تعبیری بیاندیشید و :
"داستان نداری" مهمترین ارگان کشور کی به پایان نیک خود نزدیک می گردد؟
نکته جالب اینجاست آموزش و پرورشی که بنا به فرموده مقام معظم رهبری باید به آن نگرش تولیدگرایانه داشت نه مصرف کننده، در حال حاضر در نظر بعضی سازمانی است که یک هفتم بودجه کشور را می بلعد !
به اعتقاد نگارنده ، آموزش و پرورش برای برون رفت از این وضعیت، یعنی وابستگی 100 درصد به بودجه اختصاصی دولت، باید از اقتصاددانان برجسته و افراد داری فکر اقتصادی دعوت کند و هر روش و راهکاری را برای استقلال کامل مالی و افزایش شرایط رفاهی نه تنها فرهنگیان بلکه دانش آموزان را نیز تعبیه کند.
هنوز فضای ساختمانی بعضی مدارس مشابه فضایی است که جلال آل احمد در کتاب مدیر مدرسه بیش از نیم قرن پیش توصیف کرده است و نباید ملاک مدارس برخوردار تهران و مشهد و کلان شهرها باشد.
موارد ذیل روش هایی است که بعضاٌ می تواند آغاز راهی باشد تا برون رفت صورت گیرد و یک بار برای همیشه مشکل مالی این سازمان عظیم حل شود و گرنه حتی افزایش بودجه مرهمی بر زخم متولی تعلیم و تربیت و پرورش نسل دانشمندان و مسوولان کشور نیست :
اولین مورد درباره خود مدارس است، باید مدارس به سمت درآمدزایی پیش روند، ما در تابستان از معدودی مدارس برای اسکان استفاده می کنیم، یا عصرها خیلی از مدارس خالی هستند و باید درآمد زا باشند، استفاده از فضای مدرسه برای جلسات عصر و همایش و کلاس خصوصی و... نیازمند مقدماتی است که باید انجام گیرد ؛ البته این رویه در بعضی مدارس وجود دارد اما باید همگانی شود.
* نصب بیلبورد در حیاط مدرسه با موضوع فرهنگی و تبلیغات مواد غذایی سالم و محصولات فرهنگی ، دیوار نوشت تبلیغاتی که البته همه این موارد در مدارس شهری و با موقعیت خوب جواب می دهد.
* تغییر بخشی از کاربری مدارس و استفاده تجاری جهت احداث فروشگاه کما اینکه بسیاری از مساجد جدید الاحداث نیز تعدای مغازه تعریف کرده اند و از درآمد خوب آن بخشی از هزینه های مسجد را جبران می کنند.
* توسعه مدارس غیر انتفاعی و هیات امنایی از حیث کمی و کیفی با در نظر گرفتن تشهیلات ویژه و تشویق خانواده های دانش آموزان به استفاده از مدارس غیرانتفاعی مدارس و طوری که کیفیت ممتاز مشخص باشد و با هزینه مناسب دانش آموزان برخوردار تشویق شوند تا در این مدارس حضور یابند.
* کمک های مردمی و مشارکت ها: هزینه تحصیل برای فرزندان افراد تحت پوشش کمیته، بهزیستی، فرهنگیان، کارگران و مناطق روستایی رایگان و گروهای دیگری رایگان باشد اما در سایر از مشارکت اولیاء استفاده گردد و تغییر ذهن مردم و جامعه که آموزش و پرورش حق دارد تا از مشارکت مردم استفاده کند و مردم در هزینه های بالای اداره مدارس شریک گردند و البته باید فرهنگ این امر همگانی گردد و از هرگونه مبالغ غیرعادلانه و بدون سرو صدا جلوگیری گردد و این لازمه قانون گذاری است.
* اختصاص یارانه ها به آموزش و پرورش : در صورت عزم دولت برای حذف یارانه ها به طور مستقیم یارانه هر دانش آموز در اختیار مدارس قرار گیرد.
* حق آموزش و پرورش در گردش مالی میلیاردی کتب غیر درسی : هیچ گونه کتب غیر درسی اجازه چاپ پیدا نکند مگر این که مالیات و عوارض به آموزش و پرورش اختصاص یابد. نوشت افزار با نظارت آموزش و پرورش و دریافت مالیات و عوارض باشد.
* واگذاری سرویس مدارس، توزیع کتب درسی به همکاران
* فرهنگیان باید در گردش مالی چندمیلیاردی چاپ کتب کمک درسی سهیم باشند.
* عوارض های شهرداری ها، دخانیات و... باید به موقع و به طور کامل دریافت گردد و می توان عوارض جدیدی از طریق مجلس وضع گردانید.
* ایجاد نماینده اقتصادی و مالی و رفاهی ، بانک فرهنگیان مربوط به هر استان، صندوق ذخیره فرهنگیان هر اداره بدون وابستگی به تهران، بیمه مستقل مربوط به هر شهرستان/ اداره ; جدا از واسطه ( چرا هر سال یک شرکت مسوول بیمه می گردد و بعد از سود ، فرهنگیان را به امان خدا می سپارد، یا صحبت هایی که درباره مواردی از مسائل مالی غیرشفاف در صندوق ذخیره فرهنگیان می شود و فرهنگیان باید بدانند کجا پول آنها سرمایه گذاری می شود و سهم آن از آن پروژه چقدر است.
البته این موارد شاید خام و غیر کارشناسانه به نظر برسد ولی استفاده از مدیران اقتصادی و اصحاب صاحب فکر و اندیشه مالی و اقتصادی واقعیتی است که اهمیت آن در آینده مشخص خواهد گردید.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
برادر جان نیتی جهت تامین معیشت من و شمای معلم وجود ندارد امروز نوبخت همون شخصی که سکان مدیریت و برنامه ریزی دستش هست و همونی که میگن یه روزی معلم بوده است و همون کسی که فانی بهش استناد می کنه میگه قرار برای ما فکر کنه و میگه نوبخت مشکلات ما را مطرح می کنه و به جای وزیر پیگیر هست از افزایش 35 درصدی کارمندان وزارت کشور و فرمانداری گفته البته جهت رفاه حال فرهنگیان، مبارک مان باشد
به هر حال این افراد از اموزش و پرورش رشد کردند.
مثل مقرری ماه اول فرهنگیان که با هر افزایش حقوقی . مبلغ ماه اول برداشته میشه.
ثانیاً الان آموزش و پرورش انقدر پول از اولیا گدایی کرده که دیگر جای مانور دادن نمانده
ثالثا هنوز آموزش و پرورش با شعار رایگان معلمان و اولیا را تلکه کرده می دانید پول آموزش دوره ضمن خدمت و کار آموزی و باز آموزی را باید یا خود معلمان یا مدرسه از طریق اولیا بپردازد در کجای جهان یک کارمند یا معلما به خاطر بروز شده که فاید بصورت مستقیم وغیر مشتقیم به کشور بر می گرده را از معلم یا دانش اموز و اولیا طلب می کنند
رابعا و مهمتر از همه اینکه اگر آموزش و پرورش رایگان هم نباشد و پولی باشد اولین نفری که زیان می بینه قشر اسیب پذیر و مناظق محروم و خانواده بی بضاعت و خانواده فرهنگیان خواهد بودچرا که نه تنها هیچ مزایای اضافه نخواهد شد بلکه وضعیت جیبمان از اینم بدتر خواهد مثل همون طرحی که الان میخان راه بیاندازن
مدارس با نام خصوصی با افراد خاص و با نفوذ و جناحی می فروشند و معلمانی با حقوق 300 هزارتومان جذب این مدارس میشود
بی فرهنگی از تمام سخن و فکر و رفتار مسئولان کشوری می بارد
واقعاً جای تاسف دارد