شعری برای نظام حقوقی معلمان

با عرض سلام و خسته نباشید
چندی است که مثلا می خواهند نظام حقوقی معلمان را از سایر کارمندان جدا کنند تا مثلا به قول خودشان دریافتی معلمان بالاتر برود غافل از اینکه نظام حقوقی معلمان از ابتدا از دیگر کارمندان جدا بوده و کارمندان اکثر دستگاه های دولتی مزایایی در فیش حقوقی خود می گیرند که در فیش حقوقی فرهنگیان خبری از آنها نیست.

ما از وزیر محترم خواهشمندیم که همین مزایایی که دیگر کارمندان می گیرند به ما بدهند ما نمی خواهیم نظام حقوقی امان از آنها جدا شود و حقوقمان از آنها بیشتر شود!

به عبارت دیگر می خواهیم که ایشان پایشان را از پله اول به پله دهم نگذارند چرا که سنگ بزرگ علامت نزدن است ؛ این شعر به گونه طنز به این موضوع پرداخته است :

این نظام کارمندی را جدا از ما مکن
هرچه خواهی کن ولیکن قصد این سودا مکن
ما همه فرهنگیان راضی از ین فیش حقوق
بیش از این ما را خدا را واله وشیدا مکن
ما که در فیش حقوقی حق مسکن دیده ایم
ما که در روز معلم خواب ساتن دیده ایم
ما که حق خواربار و حق رفتن دیده ایم
ما که بس آسایش جان ودل و تن دیده ایم
ما که هر جا در سفر داریم جای رایگان
نیست لازم در سفر آریم با خود قرص نان
نیست ما را دیگر از بیماری و دکتر غمی
بیمه ای داریم کامل شهره هر عالمی
بیش از این دیگر نگویم ترسم از چشم حسود
تا مبادا بر طلای بیمه افتد خاک ودود

راستی را یادم آمد حق دیگر مانده است
این بگویم تا بداند هر که آن را خوانده است
آنچه از خاطر بشد بشنو تو آن حق غذاست
که بدون آن همه حق های دیگر بی صفاست
این همه حق و مزیت آرزوی هر کس است
جز معلم آخر ای آرام جان آدم بسی است
ما چه خواهیم از تو دیگر ای وزیر محترم
طاقت ما طاق شد از این همه لطف وکرم

از مزایا اندکی بود این ، نوشته ابتر است
گر بگویم خود زبان سوزد نگویم بهتر است

ما همه در خرج این فیش حقوقی مانده ایم
این شعار ماست هر جا هر زمان تا زنده ایم:
این نظام کارمندی را جدا از ما مکن
هر چه خواهی کن ولیکن قصد این سودا مکن

آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در صدای معلم
گروه تلگرامی صدای معلم

ارسال مطلب برای صدای معلم