مسیر شما: صفحه اصلی»نامه‌های دریافتی»پیش بینی عاقبت احتمالی آموزش و پرورش در دولت چهاردهم ؟!

پیش بینی عاقبت احتمالی آموزش و پرورش در دولت چهاردهم ؟!

مظفری | تهران

پیش بینی عاقبت احتمالی آموزش و پرورش در دولت چهاردهم در صدای معلم

دوره قانونی هر دولت ۴۸ ماه (۴ سال) هستش.

۶ ماه آخر دولت ها موعد دروی دستاوردها و نشان دادن نتایج واقعی است که عمدتا برای دوره بعدی انتخابات استفاده می شود .

معمولا ۶ ماه اول هر دولت نیز تغییرات مدیریتی اتفاق می افتد .

در عمل مدت دوره جدی برنامه ریزی و اقدام هر دولت ۳۶ ماه است.

آقای کاظمی وزیر محترم آموزش و پرورش از نظر زمانی هم اکنون در دوره ۳۶ ماهه برنامه ریزی و اقدام قرار گرفته است، ولی هنوز نتوانسته ۵۰ درصد سمت های مدیریتی که به صورت مستقیم با وی کار می کنند را تعیین تکلیف کند. حدودا ۳۰ نفر از مدیران در رده معاون وزیر و همتراز آن نه ابقاء شده اند و نه تغییر کرده اند (آموزش و پرورش ۳۲ مدیرکل استانی )

در بهترین حالت انتظار می رود آقای کاظمی با پیگیری استانداران، نمایندگان مجلس و فرهنگیان استان ها،‌ انتصابات مدیران کل استان ها را تا انتهای شهریورماه ۱۴۰۴ انجام دهند (۱۴ مدیرکل استانی آموزش و پرورش باقیمانده).

وضعیت مدیران ستادی نیز بهتر از این نیست (۱۳ معاون وزیر و مدیرکل همتراز معاون وزیر باقیمانده).

تازه پس از تغییرات مدیران در رده معاون وزیر و همتراز آن نوبت به تغییرات مدیران در رده های پایین تر می رسد که آن نیز احتمالا تا پایان سال ۱۴۰۴ طول خواهد کشید .

بدین ترتیب آموزش و پرورش دولت چهاردهم به فرض داشتن برنامه ای مدون حدود ۲۴ ماه برای اجرای آن فرصت دارد .

آقای کاظمی در صحبت های خود صحبت از صبر و تامل در انتصابات کرده اند که رفتار ایشان با این حرف مطابقت ندارد. انتصابات آقای کاظمی الگوی موجی دارد مانند موج تغییرات در ۲۴ شهریور و ۲۸ مهر سال در ستاد، یا موج تغییرات بهمن ماه در انتصابات مدیران کل استان ها.

آنچه که عیان است آقای کاظمی برای تغییر مدیران رده اول وزارت آموزش و پرورش در وقت اضافه قرار دارد و اگر عمر دوره وزارتش بالاتر از میانگین وزرای قبلی (۲۶ ماه) باشد، نخواهد توانست برنامه ای تحولی را اجرا کند و عمده زمانش به ۳ مورد «دویدن دنبال تورم و تامین حقوق معلمان»، «گرفتن مجوز استخدام معلم و تجمیع کلاس ها برای جبران کمبود معلم»، «شرکت برنامه های نمایشی مانند خشت گذاری و شرکت در جشنواره ها» خواهد گذشت.

در کنار وضعیتی که آقای کاظمی خلق کرده است. در خصوص مدرسه سازی که وعده شاخص دولت چهاردهم بوده است نیز ناکام خواهند ماند. در این زمینه توجه به موارد زیر راهگشاست.

۱. سازمان نوسازی مدارس با کمک خیرین سالانه حدود ۱۰.۵۰۰ تا ۱۲ هزار کلاس درس می سازد. ولی امسال این عدد به تحویل ۷.۶۰۰ کلاس در مهرماه خلاصه شد و تحویلی بهمن ماه به صفر رسید. بدهی انباشته به پیمانکاران، ناتوانی تیم مدیریت فعلی و برنامه ریزی ناصحیح عمده دلیل این اتفاق بوده است. گرچه طبق معمول به جای مسئولیت پذیری احتمالا خواهند گفت سازمان برنامه بودجه کم داده است. که قاعدتا برای اثبات این ادعا بایستی میزان اعتبارات تخصیص داده شده (واریزی به حساب) از خزانه را اعلام کنند. وگرنه هر کسی هر ادعایی می تواند مطرح کند. با وضعیت انتصابات توسط آقای کاظمی و ادامه حضور تیم مدیریتی فعلی این مشکلات در طول سال ۱۴۰۴ نیز ادامه خواهد داشت.

۲. به صورت مکرر در رسانه ها از افزایش ۲.۷۷ برابری بوجه عمرانی سازمان نوسازی مدارس در سال ۱۴۰۴ صحبت می شود. اما دقت نمی شود که عمده این افزایش از محل اعتبارات متفرقه بوده است. بودجه سال ۱۴۰۴ سازمان نوسازی مدارس ۳۳ هزار میلیارد تومان است که ۲۰ هزار میلیارد تومان آن از محل مالیات بر ارزش افزوده است که پیش بینی می شود به دلیل تورم و کاهش توان مالی خانواده ها حداقل ۴۰ درصد از درآمدهای حاصل از مالیات بر ارزش افزوده محقق نشود.

۳. به دلیل تورم هزینه ساخت هر کلاس درس از متوسط ۲.۵ میلیارد تومان در ابتدای سال ۱۴۰۳ به متوسط حداقل ۳.۳ میلیارد تومان در ابتدای سال ۱۴۰۴ خواهد رسید. علاوه بر آن با توجه به شاخص تراکم در کلاس (۲۲ دانش آموز در کلاس مصوب شورای عالی آموزش و پرورش) کشور به حدود ۱۰۲ هزار کلاس درس جدید نیاز دارد. با یک ضرب ساده مقدار بودجه مورد نیاز مشخص می شود.

در نتیجه با ۳ عامل در مدرسه سازی مواجه هستیم «تیم مدیریت ناتوان»، «عدم تناسب وعده با منابع و امکانات»، و «بی برنامگی وزیر آموزش و پرورش». در این شرایط نتیجه تقریبا معلوم است.

در مجموع وعده شاخص دولت در حوزه مدرسه سازی برای آنکه به تغییر محسوسی برسد، به حداقل ۴ سال زمان نیاز است. شواهد نشان می دهد دولت به دنبال برگزاری جشن حذف مدارس کانکسی (حدود هزار کلاس که نیمی از آن توسط آقای اکبر ابراهیمی خیر مدرسه ساز انجام شده و از دولت ۱۳ به این دولت منتقل شده) و حذف مدارس سنگی (حدود ۱۲۰۰ کلاس که عمدتا روستایی در نیمه غربی کشور هستند و نیاز به برق گیر دارند) باشد. و در نهایت دولت ماجرا را با ۲.۲۰۰ کلاس در جشن خداحافظی به کلاس های کانکسی و سنگی ختم به خیر کند.

مظفری
۱۰ اسفندماه ۱۴۰۳