دردنامه یک معلم

باسمه تعالی
از معلمی خسته از گرفتاربودن در فقر مادی به ریاست فراکسیون محترم فرهنگیان در مجلس، اعضای محترم کمیسیون آموزش مجلس و تمامی مسئولین.
باسلام واحترام
روزها و شبها با خود فکر کردم که عنوان و سرآغاز درددلم را چه بنویسم که شأن و جایگاه معلمی ام و بالاتر ازآن شأن انسانی ام خدشه دارنشود.ولی گاهی اوقات مشکلات آن چنان به سوی انسان می آید که فرمان دهنده اندیشه و قلم فقط و فقط دل می شود.
جناب آقای دکتر حاجی بابایی و سایر مسئولین مربوطه، حدود ده سال است که به صورت نیروی آزاد و حق التدریس با حقوق زیر یک میلیون که از دویست هزار تومان تا هفتصد هزار تومان در نوسان بوده است، معلمی می کنم. ولی اکنون که سی وهفت سالم است، پس از گذشت یک دهه، صرفا به دلیل مشکلات مالی حتی از ابتدایی ترین حق حیات که تشکیل خانواده می باشد، محروم مانده ام!
گاهی اوقات با خود فکرمی کنم اگر واقعا ازحق و حقوق واقعی برخوردار بودم چرا اکنون بعداز یک دهه باید احساس افسوس داشته باشم که بهترین روزهای عمرم در راه تعلیم و تربیت سپری شدولی امروز، آن چنان احساس تنهایی و فقر می کنم که نمی دانم صدایم را باید به کجا و چه کسی برسانم و شاید مجموعه این عوامل و احساسات باعث گردید تا برخی از شما نمایندگان و مسئولین را مخاطب خویش قرار داده و چندصباحی با این دلخوشی که حتما جوابی داده خواهدشد (که بعید می دانم پاسخی بشنوم)، روزگار را سپری نمایم تا از مهرماه با روحیه ای بالاتر در برابر نسل فردا حاضر شوم.

ریاست محترم فراکسیون فرهنگیان ومسئولین محترم 

در طول این مدت یک دهه، روزها و شبهای زیادی با فقر و نداری گذشت ولی جایگاه انسانی،اجازه خواهش از هیچ نهاد و سازمانی به بنده نداد چراکه معلم، معلم است و شایسته نیست جز در برابر کسانی که افتخار درک اندیشه اش را دارند، سخن از دل برآرد.
امروز از شماعزیزان تقاضا دارم به هر طریقی که صلاح می دانید، مساعدت خویش را مبذول فرمایید و اجازه ندهید که معلم این مملکت به خاطر فقر مادی حتی از تامین هزینه ایاب و ذهابش باز بماند.
باتشکر

آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در صدای معلم

گروه تلگرامی صدای معلم

ارسال مطلب برای صدای معلم