رئیس سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان : ما معتقدیم که حتما عدالت آموزشی بخش جدی از اهداف سمپاد و بخش جدی از کارکردهای سمپاد است

یاوری:

من در ابتدا یک شفاف سازی خیلی پررنگی بکنم امیدوارم بقیه مطالب من را این گونه نقل نکنید. به هیچ وجه در سال 97 من نگفتم مدارس سمپاد از بین رفت. من گفتم سال 97 سمپاد احیا شد. زحمات پر رنگ خانم دکتر مهاجرانی که از ایشان تشکر می کنم باعث شد در سال 97 سمپاد احیا بشود. اساس نامه سمپاد مصوبه سال 1397 هست . ما همیشه ایشان را قهرمان احیای سمپاد می شناسیم و در سال 97 زحمات ایشان و البته دیگرانی که سهمی در این کار داشتند ماجرای احیا اتفاق افتاد.

در مورد عدالت آموزشی  باید گفت که سمپاد حتما یک ابزار عدالت آموزشی است.

توجه بفرمایید در سال های ضعف و فترت سمپاد یکه تاز حوزه دسترسی به تحصیلات با کیفیت ، مدارس غیر انتفاعی و نه همه مدارس غیر انتفاعی بودند و البته مدارس غیر انتفاعی متمرکز در تهران ؛ با شهریه هایی که پنج برابر شهریه سمپاد است. درصد بالایی یعنی 74 درصد از دانش آموزان ما در سال 1399  تا 1400 کمتر از سه میلیون تومان شهریه پرداخت کرده اند که شهریه اسمی دادند صرف نظر از تخفیف هایی که دریافت می کردند. این شهریه ها را مقایسه کنید با شهریه های خیلی جدی مدارس غیر انتفاعی .

 اجازه بدهید برای شما چند شغل بخوانم. این شغل پدر و مادر بچه هایی است که جزء ده رتبه برتر کنکور که یا جزء المپیاد بودند و در سمپاد تحصیل می کردند :

 بازنشسته جهاد کشاورزی، خانه دار ، فرهنگی، فرهنگی ، پزشک عمومی، پزشک عمومی ، فرهنگی، حافظ قرآن ،کارمند مخابرات، پرستار ،فرهنگی، فرهنگی ، فرهنگی، فرهنگی ،مهندس عمران، خانه دار... همین طور می آییم پایین : دبیر بازنشسته ، عایق کار .

 اینها اتفاقا بچه هایی هستند که اگر سمپاد وجود نداشته باشد هیچ سهمی از رتبه های برتر نخواهند داشت ، از موفقیت تحصیلی در این کشور نخواهند داشت. ما مثال های متعددی داریم. در سال هایی که سمپاد ضعیف بوده ببینید آیا اسمی از شهر بابک یا گنبد کاووس ، سبزوار، بروجن و... آیا اسمی از این شهرها بوده است ؟

در سال گذشته بچه های ما در سراب رتبه دوم معدل آزمون های نهایی ( امتحانات نهایی ) در رشته علوم تجربی را به دست آوردند. مدرسه سراب در سال 95 تاسیس شده است .ببینید قبل از 95 بچه های سراب چه تاثیری از خودشان داشتند ؟ خودانگاره شان چه بوده است ؟ آیا اصلا تصور می کردند که بتوانند با مدارس  خیلی بهره مند و برخوردار  تهران نشین رقابت کنند ؟

 آیا عدالت آموزشی این نیست که ما بتوانیم این امکانات را با هر روشی که می توانیم به دست بچه هایی برسانیم که از مرکز دور هستند و آیا اگر سمپاد حذف شود این کرسی های 75 درصد به بچه های مدارس دولتی محروم می رسد یا نه باز هم غیرانتفاعی ها سهم خودشان را هر روز بیشتر خواهند کرد ؟

 ما معتقدیم که حتما عدالت آموزشی بخش جدی از اهداف سمپاد و بخش جدی از کارکردهای سمپاد است و  شاهد ما همین بچه هایی هستند که از سمپاد بیرون می آیند و اگر سمپادی نبودند مثل خیلی استعدادهای دیگر که در کشور هستند به آنها رسیدگی نمی شد.

نکته ای که فرمودید در مورد این که هر جا سمپاد رشد کند به بدنه منتقل می شود بله صحبت بنده بوده و یک دلیل بدیهی عقلی دارد. دلیل عمده ای که محققین برای توقف رشد تحصیلی ذکر می کنند ، یکی از آنها نبودن انگیزه است که به دلیل احساس ناامیدی بچه ها از موفقیت به دست می آید. بچه بروجنی من از فردا بچه شهر بابکی من .. در همه مدارس نه فقط در مدارس دولتی و نه فقط در مدارس سمپاد این نوید را دارد ، این شاهد را جلوی چشمش می بیند که می شود پیشرفت کرد ، می شود علی رغم محدودیت ها... من باز هم تاکید می کنم که مدرسه سمپاد در شهر بابک یا بروجن واقعا چیز خیلی پیچیده ای نیست . یکی از مدارس شهر است که با همان معلمان شهر دارد اداره می شود. تنها تفاوت آن این است که انگیزه بچه ها بالا است و این انگیزه حتما به بچه های مدارس دولتی منتقل خواهد شد.

توجه بفرمایید که معلمان مدرسه بروجن من همان معلمان دولتی مدارس شهر بروجن هستند. از جای دیگری نیامده اند. حتما یکی از روش های کمک سمپاد به افزایش عدالت آموزشی و به سرریز کردن این توانایی به بقیه مدارس دولتی این است که این معلمان سطح شان با ترازشان بالا می آید.

 ما برنامه های متعدد توانمند سازی داریم برای معلمینی که در مدارس ما درس می خوانند. اولا اینها در مدارس دیگر گردش می کنند و همیشه ثابت نیستند از مدارس ما به دیگر مدارس می روند درس می دهند و در آنجا توانمند می شوند و توانمندی شان را به مدارس دیگر منتقل می کنند. همان موقع که معلم مدارس ما هستند و ساعت محدودی در خدمت ما هستند و بقیه ساعات شان در مدارس دیگر تدریس می کنند. این توانمند شدن شان در تدریس و انگیزه پیدا کردن شان  و رشد ذهنی شان به مدارس دیگر منتقل می شود.

یک بحث دیگر بحث شبکه سازی طبیعی است که بین بچه ها اتفاق می افتد. ما برنامه های فراگیری که خدمتتان عرض کردم به شدت به دنبال این هستیم که بچه های سمپاد با بچه های بیرون از مدرسه با هم دیگر تیم شوندو یا لینک شوند. اتفاقی که در المپیاد افتاده  و در خوارزمی و ... افتاده به زودی قوت و گسترش بیشتری پیدا کرد.

صدای معلم:

 در واقع شما به موضوع انتقال بچه ها از جامعه کوچک به بزرگ اشاره  می کنید اما ماجرای رتبه ی دانش آموزان ایرانی در آزمون های بین المللی و معتبر تیمز و پرلز چیست ؟

 این وضعیت باعت باعث سرشکستگی نظام آموزشی ما در دنیا شده است.

این تناقض ها را چگونه باید حل کرد ؟

یاوری:

این که همه مسائل کشور  و همه ی مشکلات دنیا را ما بخواهیم حل کنیم ...

صدای معلم:

خانم یاوری . اما شما دائما دارید این انتقال را پر رنگ می کنید ؟

یاوری:

 تیمز و پرلز که فقط مختص بچه های دبستان است. اصلا در آن جا مدارس سمپاد نداریم.

صدای معلم:

لطفا احساسی صحبت نکنید !

یاوری:

نه من اصلا احساسی صحبت نمی کنم. من دلیل عقلی آوردم.  مدارس سمپاد دارند کمک می کنند . تیمز برای مدارس ابتدایی است و در سمپاد وجود ندارد.

صدای معلم:

در مجموع عرض می کنم.  شما می گویید که این رشد به کل مجموعه منتقل می شود !

ادامه دارد

پیاده سازی و ویرایش : زهرا قاسم پور دیزجی

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید