همه ما بسته شدن مدرسه‌ها را در دوره طولانی بیماری کرونا به خاطر می‌آوریم.
آن روزها معلمان و دانش آموزان با آموزشی به نام مجازی سردرگم و سرگرم شدند و فکر می‌کردند وقتی افرادی چون وزیر بهداشت و وزیر آموزش و پرورش چنین دستوری داده‌اند لابد چاره‌ای دیگر نبوده است و باید تسلیم این روش شد.
اگرچه این دوره طولانی شد و شاید کمتر کسی به عواقب وخیم این آموزش‌ها می‌اندیشید اما این روزها همان دانش آموزان که از پایه اول ابتدایی مدرسه نرفته بودند وارد دوره متوسطه شده‌اند و به‌وضوح مشخص است که میزان یادگیری آن‌ها از دانش‌آموزانی که مراحل عادی و حضوری تجربه کرده بودند بسیار پایین‌تر است. دانش‌آموزانی که سال‌ها با تعطیلی‌های متعدد، روش‌های آموزشی ناقص و افت تحصیلی روبه‌رو بوده‌اند، اکنون با این پیام مواجه می‌شوند که حتی در ماه‌های پایانی سال تحصیلی نیز نیازی به ارزیابی و سنجش علمی نیست.
در یکی دو روز ابتدای ماه رمضان خبری به نقل از وزیر آموزش و پرورش منتشر شد که گفته است:
« در ماه رمضان نباید مدرسه‌ای امتحان برگزار کند . »
همین جمله کافی بود تا تقریباً همه دانش آموزان و خانواده‌ها از فرصت استفاده کنند و در مقابل حتی پرسش کلاسی و ارزیابی‌های معمول تدریس به بهانه ماه رمضان و حرف وزیر مقاومت کنند!
البته حرف کامل وزیر چنین است: «ایام ماه مبارک رمضان نه فصل امتحانات است و نه ضرورتی برای برگزاری امتحانات وجود دارد. باید کمک کنیم دانش‌آموزان از فضای معنوی و ملکوتی ماه مبارک رمضان بیشتر بهره ببرند. »
نه وزیر ادامه داده است و نه روابط عمومی در مورد این گفت و گوی وزیر شفاف‌سازی کرده است که چگونه می‌توان به بچه‌ها کمک کرد تا از فضای «معنوی و ملکوتی» این ماه بهره ببرند ؟
مثلاً می‌توانست بگوید بچه‌ها به‌جای مدارس در این دو هفته به مساجد بروند و با تسبیح و ذکر از مواهب این ماه بهره‌مند شوند وگرنه در مدرسه‌ای که نه نمازخانه دارد و نه کتابخانه کار زیادی برای بهره بردن مذهبی بچه‌ها نمی‌توان انجام داد ؟
بهتر بود با توجه به تعطیلی‌های مکرر ماه بهمن و اسفند و همچنین تعطیلی یک ماهه امتحانات نوبت اول تمرکز وزیر و اصحابش بر بهره‌گیری از فرصت آموزشی و علمی باقیمانده تا پایان سال بود!
در شرایطی که آموزش کشور هنوز از تبعات آموزش مجازی دوران کرونا رهایی نیافته و سطح یادگیری بسیاری از دانش‌آموزان دچار افت محسوسی شده است، چنین تصمیم‌هایی نه‌تنها کمکی به بهبود وضعیت آموزشی نمی‌کند، بلکه بهانه‌ای برای کاهش جدیت در یادگیری و ارزیابی علمی می‌شود.
دانش‌آموزانی که سال‌ها با تعطیلی‌های متعدد، روش‌های آموزشی ناقص و افت تحصیلی روبه‌رو بوده‌اند، اکنون با این پیام مواجه می‌شوند که حتی در ماه‌های پایانی سال تحصیلی نیز نیازی به ارزیابی و سنجش علمی نیست. ضمن اینکه مشخص نیست منظور از «بهره بردن از فضای معنوی و ملکوتی» دقیقاً چیست و چگونه باید اجرا شود، به‌ویژه در مدارسی که حتی امکانات اولیه‌ای همچون نمازخانه و کتابخانه ندارند!
آیا صرف پرهیز از امتحان می‌تواند موجب تقویت باورهای دینی شود؟ یا این تصمیم‌گیری بیشتر از آنکه در خدمت آموزش و معنویت باشد، تنها بر بی‌نظمی بیشتر درروند تحصیلی دامن می‌زند؟
این نوع تصمیمات تنها به کاهش مسئولیت‌پذیری در نظام آموزشی و ایجاد نوعی بی‌برنامگی دامن می‌زند، تا جایی که ممکن است در سال‌های آینده، ماه رمضان به بهانه‌ای برای حذف بخش دیگری از آموزش رسمی کشور تبدیل شود.
نظرات بینندگان
امتحان درسی نداشتن فقط در ایام شب های قدر لازمه نه کل ماه مبارک رمضان
پیشنهاد میدم بعد از نوروز هم نیاندبچه ها
وقتی آموزشی در کار نیست
باز بودن صوری مدارس چه مشکلی را حل میکنه.
معلم و شاگرد منتظرن زنگ کلاسی بخوره و از زندان بی زوح و خسته کننده کلاس ازاد بشن و برن سراغ شغل دوم که مبادا از گرسنگی بمیرن .
باید فکر اساسی کرد، وزارت آموزش پرورش را منحل کرده و ساختار جدید ساخت.
آب برق گاز آنتن نیست. در جنوب کشور با قطعی برق و گرمای سوزان در بهار مدارس بخودی خود تعطیل میشه و نیازی ب دستور از بالا نیست