آیا مسئولین نیز در سختی ها همراه معلمان و مردم هستند؟ آیا آنها نیز مطالبات ده ساله دارند؟!

نیمه های شب است و مرور مطالبات گوناگون پرداخت نشده در ذهنم خواب را از سرم ربوده است . خیلی سعی می کنم تا بخوابم. تا زمان بیدار شدن برای سحری فرصت زیادی نمانده و هنوز فکرهای گوناگون نمی گذارد خواب به چشمم بیاید. به ناچار برمی خیزم پشت کامپیوتر می نشینم و حداقل برای راحتی فکر هم شده چند سوال می پرسم .اگر کسی جوابی برای این سوالات دارد مشتاقانه منتظر شنیدن پاسخ هستم :
1) " ما یک ید واحد هستیم و باید پشت در پشت هم باشیم" این شعار همیشگی ما بوده و هست . قرار بود همانطور که ثروت جامعه بین جامعه به عدالت تقسیم می شود ، اثرات مشکلات اقتصادی و سختی ها و عواقب تحریم و فقر و تنگدستی و نداری نیز به عدالت بین همه تقسیم شود وتنها بر دوش بخشی از جامعه سنگینی نکند ! آیا اکنون بعد از 40 سال از پیروزی انقلاب اسلامی توانسته ایم چنین کنیم ؟

2) در فضای کمبود بودجه و تحریم همه ما معلمان به صبر و شکیبایی توصیه می شویم . " سمعاً و طاعهً " به روی چشم ! ولی یک سوال؟ ! آیا این توصیه به صبر و شکیبایی برای همه هست؟

بی تعارف می پرسم :

آیا مسئولین محترم برنامه و بودجه کشور و وزیر محترم آموزش و پرورش و معاونت پشتیبانی ایشان و وزرا و نمایندگان محترم مجلس نیز برای دریافتی هایشان مانند اضافه کاری و پاداش پایان خدمت و حق ماموریت و کمک هزینه فوت و ازدواج و ... نیز مثل ما دندان روی جگر می گذارند ؟ آیا آنها نیز مطالبات انباشته از ده سال قبل دارند ؟ ( ای کاش اگر چنین هست با سند و مدرک ، ما را نیز در این زمینه آگاه سازند که نه تنها انتشار این قضایا ریا و تزویر کاری نیست بلکه تحمل سختی و مشکلات را برای ما آسان تر می کند و صد البته صبر و همراهی ما با تدابیر مسئولین برای گذر از مشکلات و سختی ها در پی خواهد داشت )

3) آیا تامین بودجه کشور از یک منبع است ؟ آیا همان خزانه ای که برای تامین بودجه آموزش و پرورش ده ها اما و اگر و مشکل دارد، برای تامین بودجه سایر کارمندان مخصوصا عزیزان مسئول نیز همان محدودیت ها را دارد ؟ ( منظور نگارنده بودجه برای اجرای ماموریت های اصلی و کاری و انجام اولویت ها و ماموریت های اصلی کشور نیست که بحثی جدا هست منظور بنده دریافتی های شخصی و حقوق و مزایا و رفاهی هست ) آیا مشکلات اقتصادی کشور مانند تحریم و تورم و... باعث شده است که برای آنها نیز محدودیت به وجود بیاید؟
یک جمله از آقای نوبخت معاونت محترم ریاست جمهوری را یاد آور می شوم که اسفندماه 97 فرمودند : " همسر بنده یک فرهنگی بازنشسته است که حقوق او هم یک میلیون و چهارصد، پانصد هزار تومان است به طوری که برای هزینه درمان خود باید مبلغی از بنده بگیرد و بر روی پول خود بگذارد تا هزینه دارو و درمان شود. " یعنی یک فرهنگی بازنشسته حتی به میزان درمان خود نیز درآمد ندارد و باید دست نیاز به سوی دیگری دراز کند!

سوال این است که خیلی از فرهنگیان بازنشسته با همین میزان درآمد علاوه بر همین هزینه بیماری احتمالی باید با این هزینه های سرسام آور و تورم چرخ زندگی را بچرخانند و ده ها هزینه دیگر مانند تامین جهیزیه و هزینه عروسی فرزندان تا پذیرایی از فرزندان در مهمانی های آخر هفته و .... نیز دارند و شوربختانه شریک زندگی نیز مثل شما ندارند که معاون ریاست جمهوری و شاغل در سازمان برنامه و بودجه باشد. در آن صورت تکلیف چیست؟
این چند خط را هم از خبرگزاری تسنیم و به نقل از حجت‌الاسلام سید‌مهدی صدرالساداتی نقل قول می کنم که خبر مربوط به بهمن ماه 96 است :

" دیروز در مجلس شورای اسلامی ناهار دعوت بودم، هنوز نماز عصر را نخوانده بودم که وارد سالن غذاخوری شدم و میزها تقریباً پر بود و هنوز باورم نمی‌شود که ناهار مجلس سلف سرویس با چند نوع کباب، خورشت، جوجه، کشک بادمجان (که ظاهراً دیر رسیده بودم و تقریباً تمام شده بود)، چند نوع سالاد، دلستر، دوغ و میوه باشد!

واقعیت این است که نماینده‌ای جلوی من رد شد که بشقابش پر از کباب بدون برنج بود و سالاد، سس و مخلفات ... "
اگر این خبر درست باشد (من جایی تکذیبیه در این خصوص ندیده ام ) و اگر هنوز این رویه تا به امروز برقرار باشد با اجازه یک سوال دیگر دارم : " آیا منش ائمه معصومین و امام علی (ع) این بود ؟ ( در آستانه سالگرد شهادت ایشان در راه تحقق عدالت و برابری هستیم ) . چرا رگ گردن کسی باد نمی کند ؟ چرا صدای کسی از درون مجلس اعم از اصولگرا و اصلاح طلب و فراکسیون امید و پایداری و ... در نمی آید؟ آیا عزیزانی که دم از عدالت و برابری و ... می زنند در چنین فضایی و با چنین تفاوتی از سطح جامعه می توانند واقعا نسخه شفابخش برای مردم و جامعه بنویسند ؟ "
در پایان این جمله را نیز از آقای میرزاده نماینده محترم مجلس شورای اسلامی می آورم که چند روز قبل در آیین رونمایی از سامانه ثبت شکایات مردمی و تلفن گویای سازمان مدارس و مراکز غیردولتی و توسعه مشارکت‌های مردمی آموزش و پروش فرمودند :

" مردم باید اطمینان حاصل بکنند که در نظام و در آموزش و پرورش کسانی هستند که با هیچ کسی تعارف ندارند!"

بنده آقای میرزاده را دورادور می شناسم . درست است که ایشان از منطقه گرمی ( استان اردبیل ) به مجلس شورای اسلامی راه یافته اند ولی با توجه به مسئولیت های ایشان در اداره کل آموزش و پرورش آذربایجان شرقی اندکی با منش و رفتار ایشان از دور آشنایی دارم . تقریبا تنها کسی بودند که در زمان مراجعه به ادارات مناطق استان ، صبح سر وقت حاضر بودند و به هیچ عنوان صبحانه و پذیرایی قبول نمی کردند و حتی راننده ایشان نیز از ماشین پیاده نمی شد حتی برای صرف یک چایی ! احتمالا برای اینکه بدون تعارف بتوانند از مسئولین مناطق در خصوص وظایف شان مطالبه کنند .

چند سال قبل نیز در یک سخنرانی در جمع سرگروه های مناطق آذربایجان شرقی در سخنرانی شان ایشان را فردی صادق دیدم که میل بسیار به اصلاح امور دارند .

من اینجا یک سوال ساده از ایشان دارم " ایشان تا چه اندازه توانسته اند همان طور که فرمودند بی تعارف ابتدا خود و مجلس و منش نمایندگان و مسئولین را نقد کنند تفاوت سطح زندگی مسئولین و نمایندگان و ... را به نقد بکشند تا باور کنیم که واقعا اراده ای برای اصلاح امور هست ؟ آیا مجلسی که در راس امور هست اصلاح نشود اصلاح دیگر امور امکان پذیر است ؟! "

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید