چرا شادی بچه ها را برنمی تابیم ؟

  در پی انتشار کلیپ رقص و شادی در چند مدرسه ، عالم و آدم را به هم ریختند و هر کدام از منظری سخن راندند .

یکی که نماینده مجلس بود به جای رسیدگی به گرانی و درد مردم از به خطر افتادن اسلام سخن راند ، دیگری از سند 2030 سخن گفت و دیگری از رواج بی بند و باری در مدارس بحث کرد و باید منتظر بود و دید کی معلوم می شود مجرم اصلی تا تربیت معلم را به ادارات و نهادهای دیگر بسپارند تا معلمانی متعهد پرورش دهند!

منتقدین محترم 

جدای از نوع موسیقی یا خواننده آن و مطالب شادی بچه ها ؛ آیا میدانید رتبه ما درافسردگی در جهان چند است؟ آیا خبر دارید کودکان ما افسرده تر از همسالان خود در بسیاری از نظامهای آموزشی جهان هستند؟
چرا می ترسید واقعیت موجود در مدارس و جامعه را بیان کنید؟
بنده در نوشته ای با عنوان « مدارس ونظام آموزشی که شادی کردن درآن ها دفع شده است.15/10/96 » در صدای معلم مواردی را عرض نمودم .
اما آنچه در پی این فیلمها و حرکات در مدارس می توان بیان داشت:
1- مدارس ما فاقد نشاط و شادی هستند و این امر نشان داد که نظام آموزشی ما ملال آور و بدون تحرک بوده و متناسب با افکار و سن دانش آموزان و همگام با خواسته ها و روحیات بچه ها برنامه ریزی نمی کند و مدرسه برای بچه ها محلی نامیمون می باشد جایی که دانش آموز ابتدایی دعا می کرد که خدایا به جای ویران شدن خانه های مردم در سیل کاش مدارس ما ویران می شد. از کوتاهی خودتان سخن بگویید و اینکه چهل سال در سفره انقلاب و در مسندهای مختلف بوده اید ولی باز هم نابه سامانی را به زمین دشمن و مدرسه و فرهنگ می اندازید

با روشهای آموزشی 50 سال پیش نمی شود آموزشی موفق داشت .

2- امور تربیتی که نهاد عهده دار امور فوق برنامه و معنوی است همچنان در دهه اول انقلاب جا مانده است و همزمان با تغییرات موجود حرکت نکرده است. جای خالی فعالیتهای چون موسیقی ، هنرهای نمایشی ، کارگاه های خلاقانه و... درمدارس خالیست و صرف برگزاری مسابقات احکام و قرآن و... نمی توان به استعداد دانش آموزان پاسخ داد. امروز مرزهای جغرافیایی وجود ندارد و دردنیای بدون مرز باید همه سلایق ارزشمند تصور شوند و برای بروز و ظهور استعدادها گامهای موثری برداشته شود.
چنانکه برای عزاداری ها در مدارس برنامه داریم آیا برای میلادها و اعیاد نیز نقشه راهی برای شاد بودن داشته ایم .

3- شور و نشاط لازمه کودکی و جوانیست ، و اگر دختران میهنمان با آهنگ خواننده ای زیر زمینی احساس شادمانی می کنند بی شک مسیر اشتباه است ؛ اشتباه متولیان نظام آموزشی است نه معلم و مدیر و دانش آموز.
شادی جوهره دختران است و لحظاتی خوش بودن نمی بایست چنین تنش زا می بود و نماینده مجلس به خود حق نمی داد که وارد چالشی کردن مسئله بشود.
آیا بهتر نبود به جای پرداختن به مسائل مهم تر این کلیپ ها را دست آویز خود قرار نمی دادید، اگر شما دلسوزید در این گیر و دار گرفتاری مردم به بدبختی و فلاکت آنها فکری بکنید که درسرزمینی پر از ثروت درعین فقر زندگی می کنند و فرزندان شما در آمریکا در کنسرتهای مختلط روزگار به خوشی می رانند.
فرزندانی که مادر و پدر خود را همیشه افسرده می بینند آیا عقده های خود را خارج از مدرسه می توانند خالی کنند؟

مسئولان عزیز و دلسوزان جامعه اسلامی:
-چرا از کودکان کار در مدارس سخن نمی رانید و از دغدغه آنان سخن نمی گویید ؟

چرا آموزش و پرورش رایگان شعاری تهی بوده که مستضعفان و تهیدستان را می رنجاند ؟
-چرا از آموزه های دینی فقط جهنم را برایمان یاد آوری می کنید ؟ آیا اسلام فقط در جهنم و بهشت خلاصه می شود ؟ آیا کشورهای عربی همگی جهنمی اند؟ آیا نظام آموزشی آنها هم شاد بودن را برنمی تابد؟
-چرا از اعتیاد در جامعه و مدارس سخن نمی رانید، از سن پایین اعتیاد و.... حرف نمی زنید و از نابودی نسل آینده ساز در هراس نیستید؟
-چرا از سیاست زدگی آموزش و پرورش و دروغ های مدیران آن سخنی به میان نمی آورید ؟ از حق و حقوق معلم سخن نمی گویید و از مطالبات و معوقات و پاداش پایان خدمت دم نمی زنید اما یک شادی لحظه ای شده است بلای جانتان.
-چرا از مدارس چندگانه ( تیزهوشان، نمونه، هیت امنایی ، دولتی ، غیرانتفاعی  ) که فرزندان مردم را مضطرب ، پراسترس و عصبی بار آورده حرفی نمی زنید ؟
-از اختلاس ثروت مردم ، از خاوری و زنجانی سخن نمی گویید و از صندوق ذخیره فرهنگیان که برباد فنا رفت سخن نمی رانید و حقمان را از اختلاسگران نمی ستانید ؟
- راستی فرزندانتان در آمریکا و انگلیس و... با نامحرمان دست می دهند و کشف حجاب می کنند شما ناراحت نمی شوید؟ آیا برخودتان نفرین نمی کنید که فرزندانی به دوراز اعتقادات مذهبی به بار آورده اید؟
- برنامه ریزی آموزشی و پرورشی را برای مدارس چه کسانی ترسیم می کنند ؟ آیا دانش آموخته دانشگاهند ؟
در چنین بستری بر آموزش و پرورش خود بگریید نه رقص کودکانتان !
توجه به خواسته نسل جوان و تازه وظیفه همه مسئولین است تا بستر فعالیت سالم توام باشادابی را فراهم سازند نه اینکه به خاطر کج اندیشی و کوتاه بینی با عزل چند مدیر مدرسه عرض اندام کنند.

معلمان و مدیران ما صدها بار معتقدتر و متشرع تر از واعظان و.... ما هستند چرا که با هرناملایمتی در این 40 سال کنار آمده اند و به خاطر رضای خدا حقی از کودکی ضایع ننموده اند و اگر مانع برخی شادی ها نشدند می دانستند که این شادی لحظه ای است و چون به جامعه و خانه برگردند افسرده اند. چرا از سیاست زدگی آموزش و پرورش و دروغ های مدیران آن سخنی به میان نمی آورید ؟ از حق و حقوق معلم سخن نمی گویید و از مطالبات و معوقات و پاداش پایان خدمت دم نمی زنید اما یک شادی لحظه ای شده است بلای جانتان !

نمایندگان محترم مجلس ووزیر آموزش و پرورش  !

خوشحال باشید که فرزندان این سرزمین شادند و شادی می خواهند و اگر نوع نگاهشان و شادی شان مناسب با عرف جامعه نبود ، وظیفه شماست که بستر مناسب فراهم کنید .

از کوتاهی خودتان سخن بگویید و اینکه چهل سال در سفره انقلاب و در مسندهای مختلف بوده اید ولی باز هم نابه سامانی را به زمین دشمن و مدرسه و فرهنگ می اندازید.
شادی ارمغانی از خداوند و نعمتی بهشتی است ، بهشت زمین را شما بسازید.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید