سخن معلم درحق "سخن معلم"

سایت "سخن معلم" یاپایگاه خبری تحلیلی معلمان ایران، که از سال1387با مدیریت آقای پورسلیمان، زینت بخش فضای مجازی گردید،با هدف فعالیت درحوزه ی آموزش و پرورش و مسایل مبتلا به آن پابه عرصه ی وجود نهاد.نشریه ای الکترونیک که آموزش رابه حق محور توسعه ی پایدار قلمداد کرده، براساس دکترین خود، درصدد تأسیس و تثبیت تفکرانتقادی و گفت وگو در چرخه ی نظام تعلیم وتربیت می باشد.آن گونه که از محتوای مطالب و نوشته های آن پیداست سایت مزبور تریبونی است از برای تمامی معلمان و فرهنگیان عزیز و از وابستگی به احزاب یاجناح های سیاسی و...،مبری می باشد.

گفتنی است از زمان شروع فعالیت سایت تاکنون مسایل متنوعی راجع به آموزش وپرورش ازقبیل نقد عملکرد مسئولین این نهادمقدس؛ ازصدر تا ذیل، وجود نابرابری و بی عدالتی در توزیع امکانات آموزشی درسطح کشور،افت تحصیلی و علل و راه کارهایی برای پیش گیری از آن معضلات، پرداختن به سایر معضلات ومسایل آموزشی وتربیتی دانش آموزان، نقد محتوای کتب درسی،پرداختن به مسایل بهداشتی و ورزش دانش آموزی، آسیب های آموزش وپرورش،حقوق و معیشت فرهنگیان و....درقالب مقالات متعدد و متنوع ویا مصاحبه وگزارش و...، منتشر شده است و ضمن جلب نظر مخاطبان خویش،زمینه های لازم برای ارایه ی نظرات،پیشنهادات و انتقادات سازنده آنان و همچنین بهره گیری ازآن پیشنهادات و نظرات درراستای پربارتر نمودن سایت را فراهم آورده است.

سخن معلم بستری فراهم نمود تا در زیر سایه ی آن متولیان امرآموزش و پرورش و صاحبان اصلی این حرفه ی مقدس بتوانند درخصوص مسایل و دغدغه های اصلی این نهاد عریض و طویل به اظهار نظر وتبادل اطلاعات بپردازند و ضمن مرتفع ساختن معضلات، موجبات توسعه ی آموزش وپرورش کشور را فراهم آورند. اما آن چه که سایت سخن معلم را ازدیگر نشریات وسایت های مشابه متمایز می سازد این که سایت مزبور ضمن پرداختن به مسایل و امور مهم و تأثیرگذاری چون حقوق و معیشت فرهنگیان و تلاش در راستای رفع تبعیض ونابرابری بین معلمان با سایر کارکنان دولت، به ویژه پس ازسال1385وبی مهری های مکرر دولت مهرورز! درحق فرهنگیان (که تعطیلی کانون های صنفی معلمان و توقیف نشریه ی حق گوی قلم معلم و سرکوب فعالان صنفی و معیشت خواه نقطه ی اوج آن به شمارمی رود.)،بخشی از وظیفه ی کانون های صنفی فرهنگیان را نیز عهده دارگردید و به تریبونی برای مطرح نمودن مطالبات صنفی فرهنگیان بدل گردید ؛ امری که بسیاری ازنشریات مجازی و غیرمجازی به دلایل موجه! و یا غیرموجه ازپرداختن بدان امتناع ورزیده اند.

موضوع دیگری که سبب متمایز شدن سایت سخن معلم از سایر سایت ها گردید،طرح موضوع آموزش زبان مادری بود که علاوه برنص صریح قانون اساسی،در وعده های انتخاباتی ریاست محترم جمهوری نیزتجلی یافت و اقوام دیگر زبان ایرانی را که مدت هاست درحسرت فراگیری زبان مادری به سرمی برند،امیدوار ساخت و به پای صندوق های رأی کشاند،می باشد.

آری !

درشرایطی که اکثریت قریب به اتفاق نشریات مجازی وحقیقی( به استثنای چندهفته نامه وماه نامه ی محلی) به دلایل گوناگون عافیت طلبی،منفعت طلبی،محافظه کاری و...، ازپرداختن بدان مهم طفره رفته ومی روند،سخن معلم این تابو را درهم شکست و ضمن به بحث گذاردن موضوع مذکور و انتشار دیدگاه ها و نظرات گوناگون از موافق و مخالف،زمینه را برای تعامل سازنده و تضارب افکارو آرا در این خصوص فراهم نمود.

" سخن معلم " درچهارچوب قانون اساسی کشور، نسبت به احقاق حقوق فرهنگی اقوام ایرانی اهتمام ورزید و به نقد عدم آموزش زبان مادری به عنوان یکی از عوامل بی عدالتی، افت تحصیلی، ازخودبیگانگی و بی هویتی وعدم اعتمادبه نفس و خودباوری همت گماشت. فضای فراهم آمده دراین سایت، صاحب نظران و کارشناسان امر را که وقوف بیشتری نسبت به مشکلات آموزشی درمناطق دوزبانه دارندو اثرات مخرب عدم آموزش زبان مادری را بیش ازهرکسی دریافته اند،گردهم آورد تاضمن تبادل نظر و مباحثه دراین خصوص به ارایه ی راه کارهایی برای حل این معضل اساسی اقدام نمایند.اقدامی که تأثیرآن بر روند آموزشی وتوسعه ی همه جانبه ی آموزش وپرورش کشورچندقومیتی ایران انکارناپذیراست.

ناگفته نماندکه سخن معلم، برخلاف خیلی از سایت ها و نشریات دیگر،توسط معلمان فرهیخته و زحمت کشی اداره می شودکه دلسوزان واقعی نظام آموزش وپرورش به شمارمی روند و تنها دغدغه و هم و غم شان بهبود و سامان یافتن وضعیت نابسامان آموزش وپرورش می باشد.معلمانی که کسب رضای الهی،حقیقت جویی وعدالت گستری را برمنافع ومطامع خویش ترجیح داده اندو قلم از برای"  روزی " نمی زنند.

براین اساس می توان ادعاکرد سخنان معلمان و نویسندگان سخن معلم، از دل برمی خیزد،وبه قول معروف؛ سخن کو ازدل برآید،لاجرم بردل نشیند.

نگارنده ی حقیرضمن آرزوی توفیق و سربلندی برای تک تک عزیزانی که دراین راه مقدس، قلم فرسایی ومجاهدت می نمایند،امیدواراست تا فرهنگیان فرهیخته وشریف بیش ازگذشته باتریبون خویش انس گیرند و با نوشته های وزین خویش زینت بخش صفحات آن گردند و موجبات پربارتر شدن محتوای آن نشریه ی گران بها را فراهم آورند.