صدای معلم :
خروجی این المپیادها تاکنون فقط این بوده است که افرادی که رتبه و یا مدال می آورند اکثرا به خارج می روند و دیگر باز نمی گردند .
در واقع کارکرد این المپیادها خلاصه شده است در سکوی پرش برای دانش آموزانی که در المپیادها رتبه می آورند و پس از خروج به کشور بر نمی گردند !
مهاجرانی :
ما دو موضوع داریم .
یک موضوع موضوع مهاجرت است و موضوع دیگر برگزاری المپیاد است .
اگر در مورد مهاجرت صحبت کنید یک پدیده جهانی است .
مهاجرت در دنیا یک پدیده جهانی است . کشوری مانند ژاپن که یک کشور کاملا توسعه یافته است با پدیده ای مانند مهاجرت کاملا مواجه است .
حالا اگر این مهاجرت را یک فرد مهارتی انجام بدهد یک هزینه ایجاد می کند و اگر یک فرد نخبه علمی انجام دهد هزینه دیگری ایجاد می کند .
این که مهاجرت در کشور ما زیاد است یک موضوع است و اصلا موضوع بحث ما نیست .
این که بعضی ها می گویند همه المپیادی ها می روند این موضوعی است که من 100 درصد روی آن حرف دارم .
اصلا این گونه نیست که همه المپیادی ها بروند .
ما خروج این ها را می گوییم اما ورود این ها را نمی گوییم .
این نکته اول است .
نکته دوم وظایفی داریم که باید انجام دهیم که این ها وقتی می روند برگردند .
ما کم تر روی این تکه کار می کنیم .
ما فقط " رفتنشان " را می گوییم بگوییم چه کار کنیم که این ها برگردند .
خیلی ساده است . کافی است برای این که حس " توطن " ایجاد کنیم .
کمک شان بکنیم زیبایی های کشورشان را بیشتر بیینند .
کشورشان را بیشتر دوست داشته باشند و مضافا کسانی را که بر می گردند آن ها را نمایان کنیم .
ما خانم " مریم میرزاخانی " را که از ایران رفت و واقعا افتخار ایران هست و فوت شد را بارها و بارها گفتیم ولی کسان دیگری که در ایران هستند و برگشتند را هرگز نمی گوییم .
کسی اسم " الهام یاوری " را به عنوان کسی که در دانشگاه " برکلی " درس خواند و به ایران برگشت را نمی شناسد .
آقای " رجایی " را کسی نمی شناسد .
آقای " افتخاری " را کسی نمی شناسد .
این ها را هم باید بگوییم .
اگر " رفته ها " را می گوییم ، باید " برگشته ها " را هم بگوییم .
صدای معلم :
درصد " برگشته ها " چقدر است ؟
مهاجرانی :
واقعا در این مورد " آمار " نداریم .
ولی برخی از موضوعات حتی یک درصد هم می ارزد که صدایمان را بلند کنیم چون از آن طرف می گوییم 100 درصد می روند اما از این طرف نمی گوییم چند درصد بر می گردند ؟
حتما باید در این موضوع یک کار آماری درست داشته باشیم .
بنیاد ملی نخبگان دارد این کار انجام می دهد ولی واقعیتش این است که من الان چند اسم به شما گفتم .
تعداد زیادی از این ها بچه هایی هستند که همین الان عضو هیات علمی دانشگاه ها ما هستند .
این را این جا عرض کنم ما برای اولین بار نشست " مدال آوران ادوار " را در هفته اول شهریور ماه امسال خواهیم داشت ؛ این کمک می کند که به آن موضوعی که مد نظر دوستان است برسیم .
آخرین نکته را هم عرض کنم .
دوستان !
امروز دنیا به این جا رسیده است که مهم بودن فیزیکی نیست .
مهم اثر این ها است .
ما اگر این هنر را داشته باشیم از اثر بچه ها استفاده کنیم حتی اگر داخل ایران نیستند کفایت می کند .
از اثرشان استفاده کنیم .
بگوییم شما هر جای دنیا هستید " ایرانی " هستید و به ایرانی بودن تان باید افتخار کنید . در عین حال وظیفه ما مسئولان است همت کنیم ، هنر کنیم ، سیستمی ایجاد کنیم نگه شان داریم .
ادامه دارد
نظرات بینندگان
آنانی که هویت ایرانی بودن خود را انکار می کنند یا برای بدست آوردن شرایط مطلوب تر ، مجبور به فراموشی هویت ایرانی خود هستند ، به آنان چگونه افتخار کنیم ؟
نظام آموزشی و سیاسی تارو پود جوانان را تکه پاره می سازد و بیزاری جایگزین افتخار می گردد. برای ایجاد حس افتخار باید سرمایه گذاری ارزشی کرد. تمام ارزش های نیاکان ما قربانی مطامع سیاستمداران گردیده است. دیگر وزش پرچم ایران موهای بدن عده ای را سیخ سیخ نمی سازد. به فکر بحران ارزشی موجود در جامعه باشید و گرنه نخبه نخبه است به وکیل وصی نیاز ندارد. آنان با هوش سرشار خود مسیر خود را می یابند. به فکر ایجاد ساز و کار هویت ایرانی چون هنر و موسیقی و اخلاق و آداب و رسوم و.... باشید .