توصیه هایی کاربردی به معلمان پژوهنده و همکاران جوان که علاقه به اقدام پژوهی دارند:
1-اقدام پژوهی پژوهش درعمل است. همه ی ما معلمین غیررسمی با ابزارمشاهده و بازخوردهای متفاوت در واقع پژوهش را هم انجام می دهیم. اما لازمه اش این است که به روی کاغذ بیاوریم و بر اساس اصول و قواعد خاصی که قرار به ارائه است آن را بنویسیم.
2-ما معلم هستیم و برای تسهیل در چگونگی آموزش نیاز به پژوهش داریم.
3-پژوهش را برای گرفتن تقدیرنامه وترفیع انجام ندهید بلکه برای کمک به جامعه ی هدف تان باشد.
4-اگر پژوهش درعمل (اقدام پژوهی) را به خوبی انجام دادید و گزارش آن راهم ارسال کردید اما پس از اعلام نتایج شما در لیست معلمان پژوهنده ی برترنبودید اصلا دل سرد نشوید. از دو حالت خارج نیست یا داوران اشتباه کرده اند و یا داوران برطبق معیارهای آن فرم ها افراد برتر ازشما را انتخاب کرده اند. اما آنچه مهم است این است که شما از درون احساس رضایت دارید چون خودتان تغییر وضع موجود را مشاهده کرده اید. پس شما هم برنده هستید و تشویق نامه ی واقعی را ازخدا گرفته اید.
5- همیشه نگاه تان نگاه پژوهش گرانه باشد و راه حل های مختلف راتجربه کنید.
6- اقدام پژوهی باید واقعی باشد و درطول سال در همان زمان مستند سازی شود نه این که از روی اینترنت کپی پیست کنیم ، یا مستندات مان را مثل مشق شب در دو روز آخر به صورت مصنوعی درست کنیم و گل و بلبل بدهیم!
این خیلی مسخره است. واقعا کار ما به کجا کشیده است؟! از کجا شروع کنیم؟ مقصر اصلی کیست؟! این همه پژوهش وپایان نامه ها چرا کاربرد ندارد؟! فکر نمی کنید لااقل یک دلیل مهمش همین است؟!
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان